فرصت از دست رفته
یادداشت تحلیلگر اقتصادی حامد پاک طینت
موزه بزرگ مصر که اختصارا GEM نامیده می شود در سه طبقه به علاوه زیرزمین و تراس های خارجی، با امکاناتی رفاهی و تفریحی گسترده، در یک مراسم مجلل و پوشش رسانه ای جهانی کار خود را آغاز کرد تا روزانه ۱۰.۰۰۰ بازدیدکننده را با رزرواسیون آنلاین پذیرا باشد.
یک پروژه چندملیتی با معماری یک کمپانی ایرلندی، پیمانکاری مشترک بلژیکی و مصری با سابقه ساخت برج خلیفه دوبی و مشاوره مهندسی ژاپنی و البته نظارت یونسکو، که یک میلیارد دلار برای دولت مصر آب خورده هرچند ۸۰% آن وام ۱.۴% با بازپرداخت ۲۵ ساله و ۷ سال تنفس از بانکهای ژاپن و بقیه آن هم بنیادهای فرهنگی و تاریخی از جمله یونسکو، اتحادیه اروپا و در سراسر جهان تقبل کرده اند!
مصر با این موزه منحصربفرد سالانه ۵ تا ۷ میلیون گردشگر جدید به ارزش ۲ میلیارد دلار جذب می کند و به سرعت به سوی چشم انداز ۳۰ میلیون گردشگر سالانه حرکت خواهد کرد. مصر بدنبال رها شدن از وابستگی به کانال سوئز و نفت و تبدیل شدن به قطب گردشگری خاورمیانه است. ۱۰.۰۰۰ شغل مستقیم و ۵۰.۰۰۰ هزار شغل غیرمستقیم با تمرکز بر جوانان دستاورد دیگر این موزه است.
السیسی اما فقط اهداف اقتصادی را دنبال نمی کند. او با اینکار، میراث ۵۰۰۰ ساله مصر را از انبارها خارج کرد تا به مردم مصر و بخصوص جوانان هویت ملی و نمادی از وحدت و همبستگی تاریخی ارایه کند حتی برای دو آتیشه های ضدغربی مصر این موزه یک نماد ملی است. مصر این پروژه را با یونسکو و مشهورترین موزه های جهان گره زد و این کشور را بعنوان نگهبان میراث بشری در دنیا معرفی کرد؛ تاریخ و فرهنگش را به رخ جهانیان کشید، تصویر جدیدی در دنیا از خود ساخت و به شرق تا غرب دست دوستی و رفاقت داد.
جَم، شامل تراس هایی پانوراما برای دید به ستونهای آپادانا، رمپ های الهام گرفته از راه شاهی و یک سایبان هخامنشی برای حفاظت از آثار با ظرفیت بازدید ۱۵.۰۰۰ نفر روزانه و ۲۰ میلیون نفر تور مجازی سالانه میتوانست تخت جمشید ما را با وسعت جغرافیایی امپراتوری هخامنشی از هند تا یونان، آثاری از پاسارگاد تا شوش را در انظار جهانیان بدرخشاند. تاریخ ایران باستان از ۳۰۰۰ قبل از میلاد مسیح و امپراتوری هخامنشیان ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح با ۲۵۰۰ سال تاریخ مستند و پیوند با تمدن های پیشین با جواهراتی مانند سرستون گاو بالدار، استوانه کوروش می توانست یک سر و گردن بالاتر از موزه مصر باشد. این موزه می توانست ۵ تا ۱۰% به تولید ناخالص ملی ایران معادل ۱۰ میلیارد دلار اضافه کند و ۸۰۰۰ شغل مستقیم و ۳۰.۰۰۰ شغل غیرمستقیم خلق کند؛ همه برای جوانان.