فرار سرمایه در سایه بی‌اعتمادی به صنعت دیجیتال
مهرناز خوشبخت روزنامه‌نگار
با توجه به شرایط تحریمی و محدودیت‌های مالی بین‌المللی که اقتصاد کشور را با چالش‌های جدی مواجه کرده، استخراج ارز دیجیتال می‌تواند به‌عنوان یکی از معدود مسیرهای مستقل برای تأمین منابع ارزی ایفای نقش کند. برخلاف بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی سنتی که نیازمند تعامل با شبکه‌های بانکی جهانی هستند، صنعت ماینینگ امکان خلق و انتقال ارزش را بدون وابستگی به نهادهای مالی خارجی فراهم می‌سازد این ویژگی به‌ویژه در شرایطی که دسترسی به منابع ارزی محدود شده، یک مزیت راهبردی محسوب می‌شود.
در واقع، ماینرها می‌توانند با تبدیل انرژی مازاد یا ظرفیت‌های بلااستفاده به رمزارز، منابع مالی جدیدی برای کشور ایجاد کنند این منابع در صورت مدیریت صحیح، می‌توانند در حوزه‌های مختلفی مانند واردات کالاهای ضروری، حمایت از تولید داخلی، توسعه زیرساخت‌ها یا حتی سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر مورد استفاده قرار گیرند. نکته مهم اینجاست که این فرآیند برخلاف صادرات سنتی، نیازمند عبور از مرزهای فیزیکی یا تعامل با سیستم‌های بانکی تحریم‌شده نیست و همین امر آن را به گزینه‌ای جذاب در شرایط فعلی تبدیل کرده است.
از سوی دیگر، توسعه قانونی و هدفمند صنعت استخراج می‌تواند به اشتغال‌زایی در مناطق محروم، جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی و ارتقای فناوری‌های مرتبط با انرژی و دیجیتال منجر شود این صنعت اگر در چارچوبی شفاف و با نظارت دقیق فعالیت کند، نه‌تنها تهدیدی برای شبکه انرژی نیست بلکه می‌تواند به بهینه‌سازی مصرف و استفاده از ظرفیت‌های بلااستفاده کمک کند برای مثال در مناطقی که برق تولیدی مازاد وجود دارد یا زیرساخت‌های صنعتی بلااستفاده مانده‌اند، ماینینگ می‌تواند به‌عنوان محرک اقتصادی عمل کند.
نادیده گرفتن این فرصت آن‌هم در شرایطی که اقتصاد کشور نیازمند تنوع منابع درآمدی و کاهش وابستگی به صادرات سنتی است، نوعی غفلت راهبردی به‌شمار می‌آید. برخوردهای واکنشی و محدودکننده با این صنعت نه‌تنها مانع بهره‌برداری از ظرفیت‌های آن می‌شود بلکه موجب فرار سرمایه، رشد فعالیت‌های غیرمجاز و کاهش انگیزه برای فعالیت قانونی خواهد شد.
در نهایت، باید پذیرفت که ارزهای دیجیتال دیگر صرفاً ابزارهای مالی نیستند بلکه به‌عنوان منابع ارزی مستقل، می‌توانند نقش مهمی در تاب‌آوری اقتصادی کشور ایفا کنند. استفاده هوشمندانه از این ظرفیت نیازمند نگاه بلندمدت، سیاستگذاری دقیق، اصلاح زیرساخت‌های انرژی و پرهیز از مقصرسازی‌های موقت است. تنها در چنین بستری است که می‌توان از صنعت استخراج به‌عنوان بخشی از راه‌حل اقتصادی بهره گرفت نه به‌عنوان عامل بحران.
