صنعت سیمان زیر فشارهای چندجانبه

مرتضی ابراهیمی

شرکت های سیمانی در سال 99 فقط یک بار مجوز افزایش قیمت دریافت کرده اند و این موضوع موجب شده است تا شرکت های سیمانی در بازار سرمایه مولفه های بنیادی خود را از دست بدهد، به طوری که گروه سیمانی نسبت به دیگر گروه های بازار سرمایه یکی از غیر بنیادی ترین گروه در بازار سرمایه شناخته می شود. با توجه به این که هزینه سیمانی ها در سال 99 بشدت افزایش یافته است، دبیر انجمن سیمان اعلام کرده است که درخواست افزایش نرخ سیمان را مجدد ارائه خواهیم کرد.

به گزارش جهان اقتصاد، شرایط برای سیمانی ها خوب نیست چرا که هزینه حمل در صنعت سیمان تنها طی آبان ماه حدود ۳۲ درصد رشد کرده است و به دلیل قرار گرفتن در فصل سرد گاز ۴۵ کارخانه قطع شده است که آنها مجبور به استفاده از مازوت هستند. قیمت هر لیتر مازوت یارانه ای ۳۰۰ تومان است و هزینه حمل آن ۱۲۰ تومان.

تولیدکنندگان صنعت سیمان مبلغ گاز دریافتی را با یک ماه تاخیر پرداخت می کردند اما هزینه تامین مازوت را باید نقدا پرداخت کنند و هزینه حمل را نیز به صورت پیش پرداخت ارائه کنند. در شرایطی که تولید کنندگان مشکل سرمایه در گردش دارند موارد مذکور عامل رشد هزینه ها شده است.

ساختار هزینه تولید در صنعت سیمان بیشتر سربار محور است و در دل سربار نیز هزینه انرژی نقش پر رنگی دارد. از این رو تغییر در بخش انرژی (نرخ خرید، حمل و...) عامل تغییر در بهای تولید می شود.

از همه این ها بدتر افزایش نرخ دلار است که کمر این صنعت را خم کرده است زیرا تحریم ها موجب شده است تا صادرات سیمان با مشکل موجه شود و درآمدهای دلاری این صنعت کاهش یابد.

هم اکنون p/e گروه سیمان در حدود 27 واحد است که بسیار بالاتر از p/e کل بازار است، واین بدین معنی است که این گروه در منطقه حباب قیمتی قرار دارد ضمن این که در حدود سه ماه گذشته این گروه 34 درصد اصلاح قیمتی را تجربه کرده است.