تحریم ها و عواقب جبران ناپذیرآن
اشرف سادات جلالزاده _روزنامه نگار _
کشور ایران با وجود دومین ذخایر گاز طبیعی جهان و منابع عظیم نفتی چرا با چالش ناترازی انرژی مواجه است این سوالی است که جای تامل دارد و میبایست توسط نخبگان و صاحب نظران بدان پرداخت .
هر روزه در کشور،شاهد ناترازی در حوزه انرژی هستیم که متاسفانه راهکار مناسبی برای عبور از مشکلات را شاهد نبوده ایم .کاستی های حوزه انرژی آسیب های زیادی به بدنه اقتصادی ، صنعتی وحتی آموزشی کشور وارد نموده است .
تعطیلات مکرر به دلیل آلودگی، برودت هوا و کمبود انرژی صدمات جبران ناپذیری در زیر ساخت های کشور ایجاد خواهد نمود که تبعات آن در آینده ای نه چندان دور قابل روئیت است .
کشور به دلیل وجود تحریم های ظالمانه بین المللی، زیرساخت های قدیمی با کمبود انرژی و چالش های فراوان در حوزه های متفاوت مواجه است.تحریم ها باعث شده ادولت ایران نتواند سیستم برق خود را مدرن کند که در نتیجه، منجر به قطع مکرر برق و بحران های انرژی در طول سال شده است.
سوخت یارانه ای ایران بسیار ارزان تر از کشورهای همسایه است و بهمین دلیل، قاچاقچیان را بشدت جذب می کند. در نتیجه، مقادیر زیادی بنزین و گازوئیل به صورت غیرقانونی از ایران صادر می شود و بدین ترتیب، بازار داخلی را با عدم عرضه کافی مواجه می کند .
بنا به گزارش ها ،صنعت انرژی کشور به جایی رسیده است که امروز قادر نیست حدود یکسوم تقاضای گاز و حدود یکچهارم تا یکپنجم تقاضای برق را پاسخ دهد. در این وضعیت که زمستان امسال آلودگی شدید هوا ناشی از سوزاندن سوختهای فسیلی برای تأمین انرژی بیداد میکند و روزهاست مدارس، ادارات و دانشگاهها را به تعطیلی کشانده است و فعالان صنایع بارها به تعطیلشدن بخش درخورتوجهی از ظرفیت کارخانهها و صنایع به دلیل کمبود انرژی اعتراض کردهاند، گزارشهای مختلفی درباره از مدار خارجشدن نیروگاههای کشور به گوش میرسد؛
آنهم درست در آستانه زمستان که مصرف گاز اوج میگیرد و نیروگاههای برق را برای تأمین سوخت مورد نیاز خود زیر فشار بیشتری میگذارد. با این حال ماجرای کمبود انرژی سر دراز دارد و نتیجه سالها سیاستگذاری اشتباه، دخالت بیحدوحصر دولتها در اقتصاد انرژی و رانت شکلگرفته در این بخش است.
این مشکلات نیازمند مطالعهای جامع از دیدگاه اقتصادی، فنی و اجتماعی است. برای حل این مسائل، میتوان از نخبگان داخلی و مشاوران برجسته جهانی بهره گرفت تا بتوان به برنامههای کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت دست یافت.
همچنین دولت و مردم میتوانند با همکاری هم و درک واقعیتهای موجود، راهکارهایی برای کاهش فشار ناشی از کمبود انرژی بیابند. هر کجا که عدم تعادل میان عرضه و تقاضا وجود داشته باشد، باید یا تولید افزایش یابد یا تقاضا کاهش یابد. با توجه به شرایط ویژه کشور تحریم ها و محدودیتهای منابع مالی، کاهش موقت مصرف میتواند چارهای منطقی باشد؛ البته نه به این معنا که تمام فشار به مصرفکنندگان و تولیدکنندگان منتقل شود. از طریق افزایش بهرهوری و بهکارگیری روشهای مدرن، میتوان مصرف را کاهش داد.
در بلندمدت، بهرهگیری از تجارب جهانی و استفاده از روشهایی مانند ایجاد شبکههای متمرکز و اشتراکی برای تولید گرمایش، در کشورهای سوئد، هلند، روسیه و چین، و همچنین تولید انرژی از طریق نصب پنلهای خورشیدی و توسعه زیرساختهای لازم برای استخراج و تولید نفت و گاز، میتواند برای ما نیز سودمند باشد.
کشوری با دومین ذخایر گاز طبیعی جهان و منابع عظیم نفتی نباید با چالش ناترازی انرژی مواجه باشد. اگر با تکیه بر اصول علمی، استفاده از دانش نخبگان و متخصصان و همکاری با اندیشکدههای بینالمللی پیش برویم، میتوانیم از این نعمتهای طبیعی بهره برده و آنها را به توانمندی بزرگی برای توسعه و رفاه مردم کشور تبدیل کنیم. امیدواریم این رویکردها در کشور ما نیز تحقق یابد تا از وضعیت عدم توازن کنونی، به ویژه در حوزه انرژی، هرچه زودتر خارج شویم
آنچه پر واضح است راهکاری درست صحیح و اصولی برای برون رفت از این مشکلات است ناگفته نماند که تحریم ها عامل مهمی در بروز و ایجاد بسیاری از مشکلات در کشور است که راه برون رفت از آن نیزدشوار اما آنچه به عنوان رسانه میتوان از مسئولین خواست علاج واقعه قبل از وقوع حادثه است امروز، نگاه ،توجه و مسئولیت دولت و مسئولین میبایست معطوف مشکلات جامعه و مردم باشد که به تبع مدیریت جهادی در کشور می تواند سلامت اقتصادی و آرامش اجتماعی را ایجاد کند و این محقق نخواهد شد مگر با اراده و خواست مسئولین به آنچه نیاز جامعه است ولا غیر ….
