سایه‌نشینی آموزش و تعطیلی‌های بی پایان
مهرناز خوشبخت خبرنگار
تعطیلی مکرر مدارس در ایران به دلایل مختلفی از جمله آلودگی هوا، برودت هوا، بارش برف و باران و ناترازی انرژی، به یکی از چالش‌های بزرگ نظام آموزشی کشور تبدیل شده است. این تعطیلی‌ها معمولا به دلیل ضعف زیرساخت‌های حمل و نقل و نگرانی‌های ایمنی دانش آموزان است که نه تنها بر کیفیت آموزش تأثیر می‌گذارد، بلکه آسیب‌های جدی‌ای به محصلین و خانواده‌ها وارد می‌کند.
یکی از مهم‌ترین پیامدهای تعطیلی مکرر مدارس، کاهش کیفیت آموزش است. آموزش حضوری به دلیل تعامل مستقیم معلم و دانش‌آموز، امکان رفع اشکال و تبیین بهتر مطالب را فراهم می‌کند. اما با تعطیلی مدارس و انتقال به آموزش مجازی، این تعامل کاهش می‌یابد و کیفیت یادگیری دانش‌آموزان به وضوح کاهش می‌یابد، بسیاری از دانش‌آموزان به دلیل عدم دسترسی به اینترنت پایدار و تجهیزات مناسب، نمی‌توانند به طور کامل از آموزش مجازی بهره‌مند شوند و این مسئله باعث افت تحصیلی آن‌ها می‌شود.
تعطیلی مکرر مدارس باعث کاهش فرصت‌های اجتماعی و روانی برای دانش‌آموزان می‌شود. حضور در مدرسه و شرکت در فعالیت‌های گروهی و اردوها، به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی خود را تقویت کنند. اما با تعطیلی مدارس، این فرصت‌ها از دست می‌رود و دانش‌آموزان به جای تعامل با همسالان خود، بیشتر وقت خود را در خانه و در مقابل صفحه نمایش می‌گذرانند این مسئله می‌تواند به کاهش انگیزه‌های یادگیری و افزایش راحت‌طلبی در دانش‌آموزان منجر شود.
تعطیلی مکرر مدارس نه تنها بر دانش‌آموزان، بلکه بر خانواده‌ها نیز تأثیرات منفی دارد. والدین مجبور می‌شوند تا زمان بیشتری را برای نظارت بر آموزش فرزندان خود صرف کنند و این مسئله می‌تواند به افزایش فشارهای روانی و استرس در خانواده‌ها منجر شود. همچنین، بسیاری از والدین به دلیل مشغله‌های کاری نمی‌توانند به طور کامل به آموزش فرزندان خود نظارت کنند و این مسئله باعث کاهش کیفیت آموزش می‌شود
همچنین این موضوع می‌تواند به مشکلات اقتصادی نیز منجر شود. بسیاری از والدین به دلیل تعطیلی مدارس مجبور می‌شوند تا از کار خود مرخصی بگیرند و این مسئله می‌تواند به کاهش درآمد خانواده‌ها منجر شود. همچنین، هزینه‌های اضافی برای تهیه تجهیزات آموزشی و اینترنت پایدار نیز می‌تواند به مشکلات مالی خانواده‌ها اضافه شود.
برای کاهش آسیب‌های ناشی از تعطیلی مکرر مدارس، می‌توان راهکارهای مختلفی را ارائه داد. یکی از این راهکارها، بهبود زیرساخت‌های آموزش مجازی است. با توسعه فناوری‌های نوین و بهبود دسترسی به اینترنت پایدار، می‌توان کیفیت آموزش مجازی را افزایش داد و از افت تحصیلی دانش‌آموزان جلوگیری کرد. همچنین، ایجاد برنامه‌های آموزشی و تفریحی آنلاین می‌تواند به تقویت مهارت‌های اجتماعی و روانی دانش‌آموزان کمک کند.
استفاده از رسانه‌های محلی و ملی برای ارائه برنامه‌های آموزشی و درسی می‌تواند به دانش‌آموزانی که دسترسی به اینترنت ندارند کمک کند. این برنامه‌ها می‌توانند در قالب برنامه‌های تلویزیونی یا رادیویی ارائه شوند و به دانش‌آموزان امکان یادگیری از راه دور را بدهند
همچنین، برگزاری دوره‌های آموزشی برای والدین به منظور ارتقاء مهارت‌های آموزشی و ارتباطی آن‌ها می‌تواند به بهبود کیفیت آموزش در خانه کمک کند. این دوره‌ها می‌توانند شامل راهکارهای مدیریت زمان، ایجاد محیط آموزشی مناسب و استفاده از منابع آموزشی مختلف باشند.
بازنگری در تقویم آموزشی و افزایش انعطاف‌پذیری آن می‌تواند به جبران تعطیلی‌های مکرر کمک کند. می‌توان با تنظیم زمان‌های اضافی در طول سال تحصیلی یا تعویق پایان سال تحصیلی، زمان‌های از دست رفته را جبران کرد.
در نهایت سرمایه‌گذاری در توسعه زیرساخت‌های محلی مانند شبکه‌های برق و آب پایدار می‌تواند به کاهش تعطیلی‌های ناشی از مشکلات زیرساختی کمک کند. این اقدام می‌تواند شامل بهبود سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی مدارس نیز باشد.
امید است با حمایت از خانواده‌ها و کاهش فشارهای روانی و اقتصادی و ایجاد انگیزه یادگیری در محصلین کیفیت آموزش نسل آینده کشور را بهبود داد.
