نقدی بر ابتذال رسانه‌ای سانسورکننده حقیقت در مناطق آزاد

در روزگاری که حقیقت باید حق اشتراک بدهد تا دیده شود، رسانه‌هایی ظهور پیدا کرده‌اند که حافظه‌شان از ماهی قرمز هم کوتاه‌تر است، مگر آنکه سکه‌ای در کیسه‌شان انداخته شود. تا زمانی که منافع‌شان تأمین باشد، واقعیت را چون آفتاب تابان بر صفحه‌شان می‌تابانند؛ اما وای از روزی که حق حساب نرسد؛ ناگهان همه‌چیز در مه فراموشی فرو می‌رود، و حتی خورشید نیز انکار می‌شود.

این رسانه‌ها، نه خبرنگار دارند و نه وجدان، تنها یک انشتار تعریف‌ شده‌اند، با دکمه‌ای به نام «پرداخت شد». اگر بپردازی، محبوب و مقبول می‌شوی؛ اگر نپردازی، حتی حقیقت نیز از حافظه‌شان حذف می‌شود. در این فیک‌نیوزها، ظهر آفتابی به شب تاریک بدل می‌شود، و صداقت، کالایی است با تاریخ انقضا، بسته‌بندی تبلیغاتی، و برچسب قیمت که به شیوه خودشان توزیع می‌شود.

در چنین فضایی، اگر به ‌جای معامله، بر اصالت تأکید شود، اگر به ‌جای باج، به شرافت وفادار بمانند، ناگهان کارنامه‌های درخشان از تلاش و همت در مناطق آزاد به سکوت و سانسور سپرده می‌شود.

این به ‌اصطلاح رسانه‌ها، نه دغدغه توسعه دارند و نه تعهد به حقیقت و نه حتی عرق ملی برای ایشان مفهومی دارد. تنها چیزی که می‌شناسند، کاسبی پول است و طمع و حرصی که نمودارش مرغ پخته را هم به خنده وا می‌دارد.

ما بر این باوریم که رسانه، اگر قرار است آیینه‌ جامعه باشد، نباید با پول، واقعیت را تحریف کند. حقیقت، مستقل از حساب بانکی است؛ و شرافت نباید ارتباطی با دستگاه کارت‌خوان داشته باشد.  

در برابر چنین ابتذالی، باید ایستاد. باید حقیقت گروگان گرفته شده را از بند اسکناس آزاد کرد و صداقت را در جایگاهی که شایسته آن است، مستقر کرد.

طی ماه‌های گذشته، تحرک، تلاش و موفقیت‌های مدیریتی در مناطق آزاد کشور از اصلاح رویکردها تا تدوین اسناد راهبردی تحول، تا جذب سرمایه‌گذار و تسهیل صادرات موجب دلگرمی و امید در میان فعالان اقتصادی، صادرکنندگان و تجار شده است. این دستاوردها، برخاسته از کارنامه‌ای مستند و قابل دفاع‌اند؛ اما برای رسانه‌هایی که منافع‌شان در گرو تحریف واقعیت است، خوشایند نیستند. آن‌ها با وارونه‌سازی حقایق، تلاش می‌کنند صدای توسعه را در هیاهوی بی‌محتوای منغعت‌خواهی خود گم کنند، غافل از آن‌که حقیقت، مسیر خود را پیدا می‌کند و هرچه بیشتر سانسور و تحریف کنند، پژواک تلاش و موفقیت، رساتر و فراگیرتر خواهد شد. کارنامه‌ها سخن می‌گویند، و تاریخ، قضاوت خواهد کرد.