خاموشی‌های صنعتی در سایه بحران؛ تجربه‌ای موقت یا هشداری دائمی؟
جواد حسینی‌کیا، عضو کمیسیون صنایع ومعادن مجلس شورای اسلامی
با اتمام درگیری‌ها، ارزیابی‌ها از عملکرد صنایع حاکی از آن است که برخلاف پیش‌بینی‌های اولیه، ناترازی برق و اختلال در روند تولید صنعتی به حداقل ممکن رسیده است. این واقعیت، اگرچه در ظاهر نویدبخش به نظر می‌رسد، اما نشانه‌ای است از وضعیتی غیرعادی که به واسطه کاهش مصرف خانگی—به‌ویژه در تهران—و نیز تعطیلی بخش‌هایی از واحدهای خرد صنعتی حاصل شده؛ امری که در عمل فشار را از روی شبکه برق کاسته است.
این شرایط اما، طبق ارزیابی کارشناسان، نه پایدار است و نه حاصل یک برنامه‌ریزی جامع. آن‌گونه که مسئولان مرتبط عنوان کرده‌اند، برنامه‌های قطعی برق به‌زودی به روال پیش از درگیری‌ها بازخواهد گشت. وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز در حال بررسی دستورالعمل‌هایی برای مواجهه با وضعیت‌های مشابه در آینده است—از جمله کاهش میزان خاموشی برای واحدهای تولیدی، اعطای تسهیلات حمایتی و نیز تقسیط بدهی‌های مرتبط با تأمین اجتماعی برای حفظ پایداری واحدها.
با این حال، تجربه بحران اخیر نشان می‌دهد که در صورت تکرار، نباید تنها به واکنش‌های مقطعی بسنده کرد. لازم است دولت و نهادهای مسئول با رویکردی پیش‌دستانه، بسته‌های حمایتی مؤثرتری تدوین کنند تا از آسیب‌پذیری بیش‌ازپیش بخش تولید جلوگیری شود.
اکنون پرسش اساسی آن است که آیا باید منتظر بازگشت خاموشی‌های سهمیه‌بندی‌شده در ماه‌های آتی باشیم، یا اینکه تصمیم‌گیران با عبرت گرفتن از این دوره، مسیر پایداری و تاب‌آوری صنعتی را با جدیت بیشتری دنبال خواهند کرد؟ این تصمیم، سرنوشت تولید ملی را در روزهای ناپایدار آینده رقم خواهد زد.
