معوقات بازنشستگان فرهنگی کی پرداخت می شود؟
اجرای رتبه‌بندی معلمان هم در مبلغ پاداش پایان خدمت و هم در حقوق بازنشستگی فرهنگیان بازنشسته موثر خواهد بود اما صندوق بازنشستگی کشوری و آموزش و پرورش مدام دست دست می‌کند .
آخرین خبر درباره از صندوق بازنشستگی کشوری و آموزش و پرورش درباره زمان واریز معوقات فرهنگیان بازنشسته منتشر شد.
بازنشستگانِ اول مهر ۱۴۰۱ می گویند: از زمان بازنشستگی‌شان سیزده ماه گذشته است ولی معوقات آنها را بر اساس رتبه بندی نداده اند.
تیر ماه بود که وزیر آموزش و پرورش باز هم وعده پرداخت معوقات معلمان بازنشسته با صدور احکام رتبه بندی را داد..
«باز هم باید منتظر بمانید، بودجه نیست»؛ این پاسخ مسئولان برای حدود ۵۰ هزار معلمی‌ست که در سال ۱۴۰۱ و عموماً در مهرماهِ این سال بازنشست شده‌اند. قطار شتابانِ تورم منتظر نمانده است، اما معلمی که باید با حقوق ناچیز بازنشستگی بدون رتبه‌بندی بسازد، باید منتظر بماند.
معلمان بازنشسته از این تاخیر ناراضی‌اند و برنامه‌هایشان با اخلال مواجه شده و این در حالیست که تا امروز پاسخ روشنی نگرفته‌اند.
بازنشستگان اول مهر ۱۴۰۱، از زمان بازنشستگی‌شان سیزده ماه گذشته است ولی معوقات آنها را نداده‌اند؛ طبق نصِ صریحِ قانون، پاداش پایان خدمت کارکنان باید در هنگام بازنشستگی همراه با برقراری حقوق بازنشستگی پرداخت شود الان سیزده ماه است بازنشست شده‌اند اما پیگیری‌های به هیچ نتیجه‌ای نرسیده است؛ حتی با نمایندگان مجلس ارتباط گرفته‌ایم اما ثمربخش نبوده است.
یک بازنشسته فرهنگی اضافه می‌کند: وزیر آموزش و پرورش نیز به معلمان بازنشسته پاسخ نمی‌دهد؛ طبق قولی که داده بودند قرار بود پاداش‌ها را مهرماه پرداخت کنند اما هنوز خبری نشده؛ گویا هنوز اقدامات لازم را صورت نداده‌اند، یعنی نامه‌نگاری‌ها از وزارتخانه یا صندوق بازنشستگی با خزانه انجام نشده است.
به گفته کدخدایی، سال به سال تاخیرها بیشتر شد؛ پاداش بازنشستگان ۹۹، مرداد پرداخت شده، سال بعد، شهریور و امسال تا پایان مهر هنوز خبری از واریز نیست
این معلم بازنشسته با بیان اینکه رویکرد دولت در قبال بازنشستگان رو به وخامت رفته؛ می‌گوید: هنوز معوقات رتبه‌بندی معلمان برای بازنشستگان ۱۴۰۰ پرداخت نشده؛ اگر از ثروت‌های ملی سهمی برای ما معلمان بازنشسته بعد از سی سال خدمت صادقانه در نظر نگیرند که کلاه‌مان پس معرکه است.
محمدرضا نیک‌نژاد فعال صنفی و معلم بازنشسته‌ی تهران نیز در رابطه با این تاخیر و مطالبه‌گری‌هایی که تا نتیجه‌ای نداشته به ایلنا می‌گوید: متاسفانه فضایی برای رایزنی و پیگیری نیست؛ صندوق بازنشستگی اعلام بی‌خبری می‌کند، آموزش و پرورش هم مسئولیت را برعهده نمی‌گیرد؛ مشخص نیست متولی چه کسی‌ست!
به گفته وی، دلیل این بی‌توجهی، علاوه بر کمبود بودجه و اعتبار، عادی‌سازیِ تاخیر در پرداخت مطالبات بازنشستگان است، در تمام سال‌های اخیر، هیچ زمان قانون در مورد بازنشستگان رعایت نشده است.
نیک‌نژاد در ادامه با بیان اینکه تاخیرِ بیش از یک سال پدیده‌ی جدیدی‌ست که برای بازنشستگان ۱۴۰۱ اتفاق افتاده است؛ می‌گوید: در خود آموزش و پرورش یک تبعیض فاحش وجود دارد؛ پاداش پایان خدمت همکارانِ ستادی و بدنه‌ی وزارتخانه را یک ماه بعد از پایان خدمت می‌دهند اما در مورد معلمان اینگونه رفتار نمی‌کنند؛ گویا عادت کرده‌اند پاداش پایان خدمت بازنشستگان را با ماه‌های طولانی تاخیر و معطلی بپردازند.
این فعال صنفی ادامه می‌دهد: ماه‌هاست که بازنشستگان فرهنگی هر سه‌شنبه مقابل صندوق بازنشستگی یا ادارات آموزش و پرورش جمع می‌شوند و خواهان واریز معوقات خود هستند اما گویا گوش شنوایی نیست.
نیک‌نژاد در ارتباط با دردسرهای تاخیر می‌گوید: کشور ما از نظر اقتصادی ناپایدار است یعنی پولی که امروز دستت بیاید، برای سرمایه‌گذاری بهتر از فرداست؛ حالا فرض کنید این تاخیر به یکسال یا بیشتر برسد، چقدر قدرت سرمایه‌گذاری می‌ماند؟ در عین حال، بازنشستگانِ سال گذشته مشکل علیحده‌ای دارند که مربوط به رتبه‌بندی‌ست؛ الان رتبه‌بندی برای شاغلان اجرا شده و علیرغم همه اعتراضات و کاستی‌ها، حقوق شاغلان افزایش یافته است؛ برای ما بازنشستگانِ ۱۴۰۱ هنوز رتبه‌بندی اجرا نشده است. الان منِ معلم با این سابقه‌ی تدریس و رتبه مربوطه باید ۱۵ یا ۱۶ میلیون تومان حقوق بگیرم اما با مستمریِ کمتر از ۱۲ میلیون تومان زندگی می‌کنم.
به گفته این معلم بازنشسته، اجرای رتبه‌بندی، هم در مبلغ پاداش پایان خدمت و هم در واریز معوقات فرهنگیان بازنشسته موثر خواهد بود اما دولت مدام دست دست می‌کند و گذشت زمان، معلمان بازنشسته را دوجانبه متضرر کرده است.
امروز ۵۰ هزار معلمی که یکسال از پایان خدمت‌شان می‌گذرد، منتظر صدور احکام رتبه‌بندی و پرداخت پاداشی هستند که در واقع همان حق سنواتِ خاک تخته خوردن است؛ بیش از یکسال است که این ۵۰ هزار فرهنگی با حقوقی کمتر از آنچه استحقاق دارند، به سختی زندگی می‌کنند و وزارتخانه بهانه می‌آورد که بودجه و اعتبار نیست. سوال این است که برای صرف بودجه‌های بیت‌المال، کدام محل واجب‌تر یا مهم‌تر از پرداخت معوقات بازنشسته‌ی قصرقند در جنوب بلوچستان یا فرهنگی زحمتکش تهران است؟!
