تاثیر محل تجمع چربی در بدن بر احتمال پارکینسون و آلزایمر

اما یک ویژگی فیزیکی دیگر وجود داشت که این احتمال را کاهش داد: قدرت عضلانی. گروهی از محققان چینی گزارش دادند که افراد قوی‌تر در مقایسه با افراد ضعیف‌تر احتمال کمتری برای ابتلاء به بیماری‌های عصبی دارند.

دکتر «هوان سونگ»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه سیچوان در چنگدو چین، گفت: «این مطالعه پتانسیل کاهش خطر ابتلاء به این بیماری‌ها را با بهبود ترکیب بدن نشان می‌دهد.»

او افزود: «مداخلات هدفمند برای کاهش چربی تنه و بازو و در عین حال رشد ماهیچه‌های سالم ممکن است برای محافظت در برابر این بیماری‌ها نسبت به کنترل وزن عمومی مؤثرتر باشد.»

در طی یک بازه زمانی ۹ ساله، محققان سلامت و ویژگی‌های بدن تقریباً ۴۱۳۰۰۰ انگلیسی را که در زمان ورود به مطالعه، میانگین سنی ۵۶ سال داشتند، پیگیری کردند.

گروه سانگ اندازه دور کمر و باسن هر فرد را اندازه گیری کردند، قدرت گرفتن اشیا با دست، تراکم استخوان و توده چربی و بدون چربی آنها را آزمایش کردند.

در طول ۹ سال، ۸۲۲۴ نفر به بیماری‌های تخریب کننده عصبی، به طور معمول بیماری پارکینسون-و-آلزایمر"> آلزایمر، سایر اشکال زوال عقل یا پارکینسون مبتلا شدند.

پس از در نظرگرفتن سایر عوامل خطر سلامتی که می‌توانند بر مغز تأثیر بگذارند مواردی مانند فشار خون بالا، سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و دیابت، محققان دریافتند افرادی که سطح نسبتاً بالایی چربی شکمی دارند، ۱۳ درصد بیشتر در معرض ابتلاء به بیماری‌های عصبی هستند.

این تیم دریافت که سطوح بالای چربی بازو با ۱۸ درصد احتمال بیشتر ابتلاء به این شرایط در مقایسه با افرادی که بازوهای لاغرتری دارند مرتبط است.

از سوی دیگر، این تحقیق نشان داد افرادی که از آمادگی عضلانی نسبتاً خوبی برخوردار بودند، ۲۶ درصد کمتر در معرض ابتلاء به بیماری‌هایی مانند آلزایمر یا پارکینسون بودند.

به گفته گروه سانگ، میزان بالاتر چربی در بازوها و شکم نیز با ایجاد بیماری قلبی و سکته مغزی مرتبط است که به نوبه خود می‌تواند به مغز آسیب برساند.