اینجا ایران است سرزمینی که خاکش بوی غیرت می‌دهد

در بحبوحه تنش‌های شدید منطقه‌ای و گسترش دامنه درگیری‌ها میان ایران و رژیم صهیونیستی، بار دیگر نگاه‌ها به ملت ایران دوخته شده است؛ ملتی با پیشینه‌ای چند هزار ساله از مقاومت، ایثار و پایبندی به خاک و هویت در شرایطی که فضای سیاسی و امنیتی منطقه غبارآلود است، مردم ایران با تکیه بر حس ملی‌گرایی ریشه‌دار خود، جلوه‌ای تازه از انسجام و ارق ملی را به نمایش گذاشته‌اند. سرزمین ایران که قرن‌ها خاستگاه تمدن و بستر حماسه‌های بی‌بدیل بوده، امروز بار دیگر در مرکز تحولات تاریخی قرار گرفته است؛ تحولی که از دل آن، تصویر تازه‌ای از پایمردی این ملت در عرصه‌ای نابرابر و پیچیده نمایان می‌شود.

این جنگ نه تنها مواجهه‌ای نظامی که جدالی است میان دو رویکرد: یکی باور به بقاء با عزت و دیگری تمایل به سلطه از مسیر زور در این میان، ملت ایران نه فقط برای خاکش، که برای عزت و هویت تاریخی‌اش می‌جنگد این نبرد ادامه همان مقاومتی است که در برابر تاتار، مغول، استعمارگران قرن نوزدهم و ارتش بعثی صدام شکل گرفت. مقاومت، ذات ملت ایران است و غیرت، زبان نانوشته‌ای است که از دل کوروش تا خرمشهر به گوش زمان می‌رسد.

در طول قرون ایران بارها سوخته، اما هر بار چون ققنوس از خاکستر برخاسته چه در روزگار نبرد قادسیه چه در عصر هجوم چنگیز و چه در جنگ تحمیلی هشت‌ساله، هیچ‌گاه ایرانی پشت به خاک نکرد مگر نه اینکه وقتی صدام با حمایت بی‌دریغ قدرت‌های جهانی تهاجم را آغاز کرد، همین جوانان ایرانی بودند که با دستان خالی و قلبی پر از ایمان به وطن، خاک را از تجاوز پاک کردند؟ مگر نه اینکه خرمشهر که روزی سقوط کرده بود به یاری خون شهدا دوباره آزاد شد؟ حال نیز نسل امروز، میراث‌دار همان حماسه است.

وطن برای ایرانی فقط قطعه‌ای جغرافیا نیست وطن، هویت است، غرور است، ریشه‌ای که در ژرفای روان ایرانی تنیده شده. ارق به وطن، تنها در لحظه‌های بحران متولد نمی‌شود بلکه همواره در جان مردمان این خاک زنده است از شاعری چون فردوسی که با زبان حماسه، حماسه آفرید تا سربازی که بی‌هیچ دوربینی، بی‌هیچ نامی، جان در راه این خاک می‌سپارد، همگی ستون‌هایی از غرور ملی‌اند وقتی خشم و خطر فرود می‌آید آنچه ایرانی را به ایستادگی وامی‌دارد نه دستور از بالا که ندای درون است: ندای ایران.

امروز وقتی راکت‌ها بر فراز آسمان پرواز می‌کنند و اخباری تاریک از خط مقدم می‌رسد، ملت ایران دوشادوش مدافعان وطن می‌ایستد. شهروندی در تهران با نَفَس گرم قلم، کشاورزی در کرمان با کار شبانه‌روزی و مادری در خوزستان با دعای نیمه‌شب، همگی رزم‌آوران این نبرد ملی‌اند. این جنگ، جنگ دولت نیست بلکه دفاعی ملی است همچون دیروز خرمشهر، امروز هم ایران با وحدت و ارق در برابر توطئه‌ها ایستاده است.

حماسه ملت ایران در این روزها، نه تنها در سنگر که در رسانه در خیابان در خانواده در فرهنگ دیده می‌شود از دانش‌آموزی که دفترش را به تصویر قهرمانان مدافع وطن مزین می‌کند تا خبرنگاری که بی‌هراس، واقعیت جبهه را بازتاب می‌دهد. همه در میدان‌اند این غیرت، تنها با خون حفظ نشده، بلکه با فرهنگ، هنر و علم غنی گشته. ایران سرزمین تمدن‌هاست، تمدنی که اکنون به دفاع برخاسته، نه از سر ضعف، بلکه از جایگاه قدرت معنوی و تاریخی.

اسرائیل که با تکیه بر قدرت‌های فرامنطقه‌ای و زرادخانه‌های پیشرفته‌اش در میدان آمده، شاید محاسبه نکرده باشد که در برابر ملتی ایستاده که تاریخش نه با شمشیر که با فرهنگ و مقاومت نگاشته شده. تحلیلگران خارجی هر روز از قدرت بازدارندگی ایران سخن می‌گویند اما کمتر می‌فهمند که آنچه ایران را پابرجا نگاه می‌دارد نه فقط موشک و پهپاد، که روحیه‌ای هزار ساله است؛ روحیه‌ای که با «یا علی» آغاز می‌شود و با «لبیک یا حسین» در دل هر رزمنده طنین‌انداز است. این همان رمز ماندگاری ایرانی‌ست.

ارق به کشور مفهومی فراتر از احساسات سطحی یا شور لحظه‌ای دارد. ارق، پایداری در برابر تهدید است یک مؤلفه امنیت ملی است ملتی که پیوند عاطفی عمیقی با خاکش دارد در برابر نفوذ، جنگ نرم و عملیات روانی مصون‌تر است. سیاست‌گذارانی که این سرمایه اجتماعی را تقویت می‌کنند، ناخواسته در حال ساخت بزرگ‌ترین سپر امنیتی‌اند و چه بسا قدرت‌های خارجی، بیش از هر چیزی از همین همبستگی ملی ایران در هراس‌اند.

تاریخ ایران پر است از لحظاتی که ارق ملی، سرنوشت ملت را تغییر داده وقتی عباس میرزا با اشک از ضعف کشور سخن گفت، آرزویش آغازگر جنبش‌های نوزایی بود. وقتی ستارخان و باقرخان تفنگ بر دوش گرفتند، در دل مردم تبریز آتش غیرت شعله‌ور شد. امروز، آن روحیه‌ای که در دل سربازهای دفاع مقدس بود در خون جوان امروز هم جاری‌ست اگرچه شکل جنگ تغییر کرده، اما ماهیت دفاع هنوز همان است: دفاع از ایران، دفاع از همه‌ آن چیزی‌ست که هستیم.

در پایان، این یادداشت نه فراخوانی به نفرت، که ندایی برای بیداری است؛ بیداری وجدان ملی، بیداری یاد حماسه‌ها، بیداری لزوم صیانت از هویتی دیرین امروز که ایران در تقابل با دشمنی آشکار ایستاده، سکوت هر قلم، خیانت است. بیایید از نو بنویسیم: ایران، نه تنها خاک من، که هویت من است و من با تمام وجود با تمام دانش و جان، می‌ایستم تا این نام پاک بماند.