ارز آوری از صنعت گوهر سنگ

همچنین اطلاعات این رویداد ملی در وب‌سایت رسمی همایش به نشانی gemtechiran.um.ac.ir در دسترس علاقمندان قرار دارد.

به گزارش ستادخبری همایش و به نقل از دکتر رزم آرا دبیر رویداد، کشور ایران با داشتن حدود یک درصد از جمعیت جهان، هفت درصد از منابع و ذخایر دنیا را در اختیار دارد؛ بنابراین انتظار می‌رود حداقل یک درصد تجارت جهانی سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی را به خوداختصاص دهد. با توجه به اینکه برمبنای بعضی آمارها (در سال۲۰۲۱) به طور کلی حجم تجارت در بازار طلا، گوهرسنگ‌ها، مروارید، بدلیجات و سکه ۱۶۰۰میلیارد دلار بود، یک درصد یعنی۱۶میلیارد دلار خواهد بود که نسبت به سهم تقریبا ناچیز کنونی راه درازی باید پیموده شود. با ورود هوش مصنوعی (AI)، صنایع گوهرسنگ در جهان شاهد تحولاتی شگرف خواهد بود. بسیاری از کشورهای در حال توسعه (همچون استرالیا، برزیل) و کمترتوسعه یافته (مانند نیجریه، ماداگاسکار، سریالنکا و تانزانیا) با درک اهمیت صنعت گوهرسنگ‌ها در ایجاد اشتغال، ارز آوری، رشد فناوری، بهبود عملکرد زیرساخت‌های اقتصادی (مانند نهادهای بانکی، بیمه ای، مالیاتی)، جذب گردشگر به کشور و در نهایت دستیابی به رشد اقتصادی و سطح رفاه بالاتر، دست به برنامه ریزی‌های گسترده، ایجاد نهادهای عمومی، خصوصی و دولتی، تامین سرمایه و حتی استقراض‌های بین المللی زده اند. بانک جهانی هم پروژه”مدیریت پایدار منابع معدنی “(SMMR) را جهت ارائه مشاوره و توصیه‌های سیاستی به کشورها بویژه کشورهای جهان سوم در پیش گرفته است.

بخشی از توصیه‌های بانک جهانی پیرامون مدیریت منابع معدنی، شامل صنعت گوهرسنگ‌ها می‌شود که از اکتشاف، مجوزها و

مسائل مربوط به مالیات و بیمه تا تراش، آموزش، طراحی و ساخت جواهرات و صادرات و فروش را شامل می‌شود. صنعت گوهرسنگ‌ها، نه تنها باعث ایجاد اشتغال پایدار می‌شود، بلکه می‌تواند قشرهای آسیب‌پذیر (مانند زنان خانه دار، معلولین حرکتی و جسمی، کسانی که محدودیت تردد دارند، مانند زندانیان و افرادی که تمایل به کار در منزل دارند) را که در حالت عادی، ایجاد اشتغال برای آنها دشوارتر است؛ بیشتر بر سر کار آورد. ضمن اینکه ارتقای این صنعت، صنایع متعددی را در کنار خود رشد می‌دهد.

منبع کسب درآمدهای ارزی

در حالی که عمده ترین منبع کسب درآمدهای ارزی از دید سیاستگذاران کشور ما، درآمدهای حاصل از فروش نفت و محصولات پتروشیمی است، کشورهای بسیاری مانند هند، ترکیه و تایلند بر صنعت گوهرسنگ‌ها تمرکز نموده و سالیانه میلیاردها دلار از این

محل کسب درآمد می کنند. تکیه بر اقتصاد تک محصولی نفتی، نه تنها موجب افزایش ریسک درآمدهای کشور به دلیل تعیین بهای نفت در بازارهای جهانی شده، بلکه کشور را در موضع ضعف قرار داده و به راحتی از تحریم‌ها، آسیب پذیر نموده است. درصورتی که اگر سیاست‌گذاران توجه اندکی به صنعت گوهرسنگ‌ها با کاربردهای صنعتی داشتند، با توجه به ذخایر گوهرسنگ‌های کشور، تنوع و کیفیت گوهرسنگ‌ها، نیروی کار جوان و خلاق فارغ التحصیل و گردشگران فراوانی که از شهرهای ایران دیدن می‌کنند، بخش قابل توجه ارز مورد نیاز کشور از این طریق تامین می‌شد.