جهان بدون مرز

امروزه با حضور شبکه های اجتماعی جامعه به مانند دهکده جهانی می ماند که حد و مرزی برای آن نمی توان قائل بود اگر در گذشته هیچ فردی از فضای خارج از مرزهای خود آگاهی نداشت و نمی دانست یک فرد در کشورهای دیگر چگونه زیست می کند امروز با وجود شبکه های اجتماعی همگی افراد جامعه از نحوه زندگی یکدیگر باخبرند و صدالبته که این تعاملات فرهنگی ، جامعه را به سمت و سوی توقعاتی سوق می دهد که در گذشته به دلیل عدم آگاهی و بی خبری وجود نداشت .

وجود اینترنت و رسانه ها ی اجتماعی توانست جامعه را به سوی آگاهی هر چه بیشتر سوق دهد و جوان و نوجوان ،امروز سبک زندگی خود را با فردی که در کشورهای دیگر زیست می کند، مقایسه و آن گونه زندگی را طلب می کند .

وجود دهکده جهانی، بدون مرز آنچنان به سرعت تاثیرات فرهنگی را منتقل می کند که بسیاری از دولت مردان به دلیل عدم توانمندی در رفع نیازهای جامعه خطرات آن را مهلک دانسته و گاها با محدودیت و فیلترینگ تلاش کردند انچه مطلوب سیاست ها و ارزش های آن ها است به جامعه تزریق و جامعه آنی را ببیند که در جهت سیاست های آن هاست .

اما آیا براستی فیلترینگ، می تواند جامعه را از دهکده جهانی دور کند ؟

 جواب خیر است!!! زیرا که مانع و ویزای سختی برای ورود به فضای مجازی وجود نخواهد داشت .

و این افسار گسیختگی توسط دنیای مجازی قابل کنترل نخواهد بود شفافیت و گستردگی این فضا به نحوی است که مقابله با آن بسیار سخت خواهد بود.

جهان مجازی، به عنوان فضایی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و… جهانیست مبتنی بر فراواقعیت‌های لمس ناشدنی، که با اینکه ویژگی‌های جهان واقعی را دارد اما زندگی در آن آسان و بی‌دغدغه نیست. تفاوت اساسی آن با نوع واقعی‌اش شاید این باشد که از قابلیت کنترل و مدیریت کمتری برخوردار بوده و به همین دلیل به کاربرانش این اجازه را می‌دهد که آزادانه با هر نوع تفکر و گرایشی، بی‌واهمه از افشای هویتشان، به ابراز دیدگاه‌های خود بپردازند. از سویی این جهان به دلیل وسعت و مرزهای بسیار ظریفی که دارد قابل کنترل و ارزیابی نبوده و از سوی دیگر با توجه به سیالیتی که دارد، هدایت و جهت دهی آن به سادگی صورت نمی‌پذیرد.

این شبکه‌ها با سازوکاری که دارند از یک انسان در برخی زمینه‌ها صاحب نظر می‌سازند. تفکر و اندیشه وی را جهت داده و باعث رشد آگاهی‌هایش می‌شوند. در جوامعی که سیستم‌های مدنی و باز سیاسی دارند چنین تکنولوژی‌هایی یک فرصت تلقی شده و باعث شکوفایی در همه زمینه‌ها می‌شود. حال آنکه اگر کشوری با منش سخت‌انگارانه اداره شود این شبکه‌ها می‌توانند با قابلیت‌هایی که دارند مشروعیت سیاسی را در ان به مخاطره اندازند و به عنوان یک تهدید به حساب آیند. این شبکه‌ها به دلیل سیالیت بالایشان دارای سرعت انتقال در اخبار و رویدادها بوده و قدرت تحلیل، دانش و بینش و مطالبات و انتظارات مردم را در ابعاد مختلف ارتقاء می‌بخشند و همین مسئله موجب نگرانی برخی حکومت‌ها می‌شود. به عنوان یک نکته می‌توان گفت که شبکه‌های اجتماعی نه تنها سبب بی‌اعتمادی نمی‌شوند بلکه حتی سبب بالا رفتن سطح اعتماد در جامعه نیز می‌شوند.