فروش بیشتر، اما جیب خالی‌تر / هزینه‌ها دستاوردهای «صبانور» را بلعیدند
دشد فروش نتوانست ناجی «کنور» باشد؛ هزینه‌های سنگین همچون سایه‌ای تیره بر درآمدها افتاده و سودآوری را به سراشیبی کشانده‌اند. سهامداران امروز با شرکتی روبه‌رو هستند که بیشتر می‌فروشد، اما کمتر سود می‌سازد.
سودآوری همیشه نقطه اتکای سهامداران برای سنجش سلامت یک شرکت است، اما گاهی پشت اعداد بزرگ و رشدهای پرزرق‌وبرق، واقعیت دیگری پنهان می‌شود.
«توسعه معدنی و صنعتی صبانور» با نماد «کنور» در ظاهر با افزایش فروش همراه بوده، اما زیر پوست این آمار، هزینه‌ها به‌گونه‌ای افسارگسیخته رشد کرده‌اند که اثر هر دستاوردی را از بین برده‌اند.
صورت‌های مالی سال اخیر نشان می‌دهد شرکت بیش از آنکه از مسیر رشد درآمدها سود ببرد، زیر بار هزینه‌های مختلف کمر خم کرده است.
این تضادِ میانِ فروش بالاتر و سودآوری پایین‌تر، نشانه‌ای جدی از ضعف ساختاری و مدیریتی است؛ مسیری که اگر اصلاح نشود، می‌تواند آینده سهامداران را با تهدیدی واقعی روبه‌رو کند.
سودآوری در سایه سنگین هزینه‌ها
شرکت صبانور، یکی از بازیگران مهم بازار سنگ‌آهن ایران است. فروش نرمه گندله، گندله، کنسانتره و کلوخه سنگ‌آهن، بخش اصلی درآمدهای این شرکت را تشکیل می‌دهد.
اما بررسی صورت‌های مالی سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ نشان می‌دهد که علی‌رغم رشد درآمدهای عملیاتی، سودآوری شرکت در مسیر نزولی قرار گرفته است.
این «تناقض»، بیش از هر چیز ناشی از رشد شتابان بهای تمام‌شده و هزینه‌های سنگین عملیاتی و مالی است؛ عواملی که سایه‌ای سنگین بر دستاوردهای درآمدی «کنور» انداخته‌اند.
در نگاه نخست، درآمدهای عملیاتی شرکت در سال ۱۴۰۳ نسبت به ۱۴۰۲ با ۲۴ درصد رشد، از ۵ هزار و ۸۶۵ میلیارد تومان به ۷ هزار و ۲۵۸ میلیارد تومان رسیده است.
چنین رشدی به طور معمول، باید نشانه‌ای مثبت تلقی شود و زمینه‌ساز افزایش سود باشد.
اما مشکل آنجاست که این رشد اسمی، در بطن خود از ضعف‌های ساختاری رنج می‌برد. رشد درآمدها در شرایطی رخ داده که بخش هزینه‌ای شرکت با شتابی به‌مراتب بیشتر پیش رفته و عملا اثر مثبت فروش بالاتر را خنثی کرده است.
بهای تمام‌شده؛ سیری ناپذیر و بلعنده
بهای تمام‌شده درآمدهای عملیاتی در سال ۱۴۰۳ جهشی تکان‌دهنده داشته و با رشد منفی ۴۷ درصد، از منفی ۲ هزار و ۷۸ میلیارد تومان به منفی ۴ هزار و ۶ میلیارد تومان رسیده است.
این یعنی هرچه شرکت بیشتر فروخته، هزینه بیشتری برای تولید و تامین آن صرف کرده است.
نتیجه چنین روندی روشن است: حاشیه سود ناخالص به‌شدت تحت فشار قرار گرفته و سودآوری عملیاتی در عمل از مسیر طبیعی خود منحرف شده است.
رشد ۳ درصدی سود ناخالص در برابر رشد ۲۴ درصدی درآمد، نشان می‌دهد که سود واقعی از دل فروش بالاتر بیرون نیامده، بلکه هزینه‌ها آن را بلعیده‌اند.
زخمی بر پیکر سود
یکی دیگر از نقاط تاریک در کارنامه مالی «کنور» مربوط به هزینه‌های فروش، اداری و عمومی است. این بخش در سال ۱۴۰۳ رشد منفی ۱۶۸ درصدی را تجربه کرده و از منفی ۲۳۵ میلیارد و ۶۲۳ میلیون تومان به منفی ۶۳۱ میلیارد و ۱۳۲ میلیون تومان افزایش یافته است.
چنین افزایشی تنها به معنای فشار مضاعف بر سود عملیاتی نیست، بلکه نشانه‌ای از ضعف مدیریتی در کنترل هزینه‌ها نیز هست.
شرکتی که نتواند هزینه‌های جاری خود را مدیریت کند، حتی با رشد فروش نیز قادر به خلق ارزش پایدار برای سهامداران نخواهد بود.
ترکیب فشار بهای تمام‌شده و هزینه‌های اداری، نتیجه‌ای جز کاهش سود عملیاتی ندارد. اعداد نشان می‌دهند که سود عملیاتی شرکت در سال ۱۴۰۳ نسبت به ۱۴۰۲ با ۵ درصد کاهش، از ۲ هزار و ۹۷۹ میلیارد تومان به ۲ هزار و ۸۴۲ میلیارد تومان رسیده است.
این افت، بیانگر آن است که موتور اصلی سودآوری شرکت دیگر به‌خوبی کار نمی‌کند. «کنور» حتی با افزایش فروش محصولات خود، نتوانسته جریان عملیاتی پایداری ایجاد کند و بخش قابل توجهی از دستاوردهایش در مسیر هزینه‌ها گم شده است.
باری بر دوش سهامداران
به این ترکیب، باید هزینه‌های مالی را نیز اضافه کرد. این بخش در سال ۱۴۰۳ نسبت به ۱۴۰۲، رشد منفی ۶۶ درصدی داشته و از منفی ۱۵ میلیارد و ۵۷۵ میلیون تومان به منفی ۲۵ میلیارد و ۸۵۱ میلیون تومان رسیده است.
اگرچه این ارقام در مقایسه با سایر بخش‌ها کوچک به نظر می‌رسند، اما برای سهامداران معنای مهمی دارند. هزینه‌های مالی بالاتر نشان‌دهنده افزایش بدهی یا ناکارآمدی در مدیریت سرمایه در گردش است.
چنین روندی در بلندمدت می‌تواند استقلال مالی شرکت را زیر سوال ببرد.
تمام این عوامل در نهایت به افت محسوس سود خالص منجر شده است. سود خالص «کنور» در سال ۱۴۰۳ نسبت به ۱۴۰۲ با کاهش ۹ درصدی از ۳ هزار و ۴۵۰ میلیارد تومان به ۳ هزار و ۱۴۷ میلیارد تومان رسیده است.
اما آنچه نگرانی‌ها را تشدید می‌کند، کاهش سنگین سود هر سهم است. سود پایه هر سهم با افت ۵۹ درصدی از ۱۸۹۷ ریال به ۷۷۴ ریال سقوط کرده و سود خالص هر سهم نیز با کاهش ۷۰ درصدی از ۲۷۰۲ ریال به ۸۰۱ ریال رسیده است.
این آمارها نشان می‌دهد که فشار هزینه‌ها به طور مستقیم به جیب سهامداران منتقل شده و جذابیت سرمایه‌گذاری در این سهم را به شدت کاهش داده است.
سرمایه بالا، بازدهی پایین
شرکت در سال ۱۴۰۳ سرمایه خود را ۲۰۸ درصد افزایش داده و از ۱ هزار و ۲۷۷ میلیارد و ۱۰۲ میلیون تومان به ۳ هزار و ۹۳۰ میلیارد تومان رسانده است.
در نگاه نخست، افزایش سرمایه می‌تواند فرصتی برای توسعه و رشد باشد، اما در شرایطی که بازدهی و سودآوری کاهش یافته، چنین افزایشی بیشتر باری مضاعف است.
رشد سرمایه بدون توانایی در خلق سود متناسب، به معنای «رقیق» شدنِ «ارزش» برای سهامداران است؛ اتفاقی که در صورت تداوم می‌تواند اعتماد بازار به «کنور» را به شدت متزلزل کند.
هشدار برای سهامداران
کارنامه مالی سال ۱۴۰۳ شرکت «توسعه معدنی و صنعتی صبانور» تصویری روشن اما نگران‌کننده از وضعیت سودآوری ارائه می‌دهد.
رشد ۲۴ درصدی درآمدهای عملیاتی نتوانسته بر فشار شدید بهای تمام‌شده، هزینه‌های اداری و مالی غلبه کند. نتیجه، کاهش سود عملیاتی، افت سود خالص و سقوط چشمگیر سود هر سهم است.
اگر این روند ادامه یابد، سرمایه‌گذاران با شرکتی مواجه خواهند بود که بیشتر می‌فروشد اما کمتر سود می‌سازد.
برای سهامداران، این یک هشدار جدی است: «کنور» بیش از آنکه به فکر رشد پایدار و مدیریت هزینه‌ها باشد، درگیر افزایش هزینه‌ها و ناکارآمدی عملیاتی است.
در چنین شرایطی، اعتماد بازار و جذابیت سرمایه‌گذاری به‌شدت تهدید می‌شود. آینده این شرکت نه در گرو افزایش فروش، بلکه در توانایی‌اش برای کنترل بهای تمام‌شده و مدیریت هزینه‌ها رقم خواهد خورد
