بورس تشنه اعتماد در دریای نقدینگی

بازار سرمایه ایران در شرایطی قرار دارد که از نظر ارزش بازار به نقدینگی، در ضعیف‌ترین موقعیت تاریخی خود ایستاده است. 

این یعنی پول در اقتصاد وجود دارد، اما اعتماد و انگیزه کافی برای ورود آن به بورس وجود ندارد. 

بانک‌ها سود ۳۰ تا ۳۵درصد می‌دهند؛ این نرخ در شرایط تورمی ایران برای سرمایه‌گذار خرد جذاب‌تر از پذیرش ریسک بورس است. پول نقد به جای خرید سهام، در سپرده و اوراق بدهی پارک می‌شود. دولت برای تأمین کسری بودجه، اوراق می‌فروشد. 

این اوراق به دلیل ریسک پایین و سود تضمینی، نقدینگی را از بورس بیرون می‌کشد. تجربه سقوط شدید بازار در سال ۱۳۹۹ هنوز در ذهن سرمایه‌گذاران وجود دارد. هر خبر سیاسی یا تصمیم غیرمنتظره اقتصادی، سرمایه‌گذاران خرد را فراری می‌دهد. 

طلا، ارز و مسکن در سال جاری بازدهی بیشتری از بورس داشته‌اند. بنابراین نقدینگی به سمت این بازارها جریان پیدا کرده است. 

حقیقی‌ها (مردم): عمدتاً در حال خروج یا حضور بسیار محتاط هستند. حقوقی‌ها و صندوق‌ها: بیشتر نقش تثبیت‌کننده دارند تا محرک رشد. به همین دلیل حجم معاملات پایین و هیجان بازار کم شده است. 

بازار سرمایه در شرایط کنونی بازار اصلی جذب نقدینگی نیست و بیشتر درگیر رکود ساختاری است. پول در اقتصاد وجود دارد، اما مسیر حرکت آن به سمت بانک، طلا و ارز است نه سهام. 

در کوتاه‌مدت: بازار سرمایه نوسانی و کم‌رمق خواهد بود. 

در میان‌مدت: اگر دولت و بانک مرکزی نرخ بهره را تعدیل و انتشار اوراق را کنترل کنند، بخشی از نقدینگی می‌تواند دوباره به بورس برگردد. 

در بلندمدت: بورس فقط زمانی رونق می‌گیرد که اعتماد سرمایه‌گذاران بازسازی شود و سیاست‌های اقتصادی باثبات و پیش‌بینی‌پذیر باشد. 

امروز بورس ایران مثل استخری است که آب (نقدینگی) زیادی در اطراف آن وجود دارد، اما شیر ورودی بسته است چون سرمایه‌گذاران امنیت و شفافیت کافی حس نمی‌کنند.