معضل نیروی انسانی

مساله کنبود نیروی انسانی یک از معضل های بزرگی است که باید در بخش های مختلف به آن توجه شود. این کمبود در حوزه بهداشت و درمان می تواند خطرناک تر باشد.

کار در محیط بیمارستان بسیار دشوار و پراسترس است و نیاز به روحیه قوی دارد. اگر پرداخت‌ها و وضعیت معیشتی پرستاران سامان نیابد، حتی اگر تعدادشان را افزایش دهیم، باز هم در ارائه خدمات کیفی دچار مشکل خواهیم شد.

با توجه به تجربیاتی که از بحران‌های اخیر، از جمله جنگ غزه و تنش‌های منطقه‌ای داریم، باید برای شرایط اضطراری آمادگی کامل داشته باشیم. کمبود پرستار یکی از آسیب‌پذیرترین نقاط نظام سلامت است که اگر جدی گرفته نشود، می‌تواند در بحران‌ها ضربه سنگینی به کشور وارد کند.

قطعاً یکی از راه‌های جبران این کمبود، افزایش ظرفیت پذیرش پرستاری در کنکور و جذب نیرو از مسیر دانشگاه‌های علوم پزشکی است. اما این کافی نیست. باید هم‌زمان شرایط کاری و انگیزشی این شغل هم بهبود پیدا کند.

 اگر کسانی هستند که تحصیل کرده‌اند و جذب نشده‌اند، باید با آموزش‌های کوتاه‌مدت و برنامه‌ریزی سریع، آن‌ها را وارد نظام درمان کنیم. در کنار آن، توسعه رشته پرستاری در دانشگاه‌ها نیز باید با برنامه‌ریزی مداوم در چند سال آینده ادامه یابد.

حقوق پرستاران یکی از چالش‌های اصلی است. وقتی یک کارمند در حوزه‌ای مثل کشاورزی یا خدمات اداری، دریافتی‌اش با پرستاری که شبانه‌روز با جان انسان‌ها سر و کار دارد یکی است، انگیزه‌ای برای حضور فعال در بیمارستان باقی نمی‌ماند. به‌ویژه در شهرهای بزرگ مانند تهران که هزینه‌های زندگی بالاست، این نابرابری فشار بیشتری به پرستاران وارد می‌کند.

ما نمی‌توانیم فقط از مردم انتظار فداکاری داشته باشیم. دولت باید در بحث پرداخت‌ها عدالت را رعایت کند. اگر احکام کاری و حقوق پرستاران با دیگر کارکنان دولت مقایسه شود، متوجه می‌شویم که این قشر نیازمند توجه بیشتری است.

در این میان، افزایش ظرفیت جذب پرستار در کنکور لازم است، اما به تنهایی کافی نیست. ما باید یک بسته جامع تدوین کنیم که هم آموزش، هم استخدام و هم معیشت پرستاران را پوشش دهد. تنها در این صورت است که نظام سلامت کشور در برابر بحران‌ها مقاوم خواهد بود و معضل کمبود نیروی انسانی برطرف می شود.