دو چالش انرژی و حمل محصول در مسیر تولیدات فولاد سنگان

تاثیر قطعی برق و گاز روی صنعت فولاد و معدن وجود دارد. شرایط ناپایدار در تامین انرژی می‌تواند به توقف تولید، اختلال در زنجیره تامین مواد اولیه و افزایش هزینه ها منجر شود. این موضوع می‌تواند باعث کاهش تولید، افزایش قیمت‌ها، کاهش توانایی رقابتی در صنعت فولاد و معدن شود.

تحلیل شرایط کنونی نشان می‌دهد که صنعت فولاد به دلیل کمبود گاز، با عدم النفع ۱.۵ میلیارد دلاری مواجه خواهد شد، در حالی که این میلیارد‌ها دلار می‌تواند به ارزآوری کشور کمک کنند اما ضعف زیرساخت های انرژی در فواصل زمانی مختلف سال باعث عدم بهره‌برداری کامل از توان تولید شرکت های معدنی و فولادی می‌شود. با این شرایط فولاد سنگان با چالش‌ کمبود و قطع گاز بخش مهمی از پتانسیل تولید خود را از دست خواهد داد و تحقق برنامه ها و هدفگذاری سالانه دشوار خواهد شد.

فولاد سنگان سال گذشته از ۳۲۰ روز کاری طبق استاندارد طراحی کارخانه، ۱۲۰ روز را به خاطر قطعی‌های انرژی گاز و برق از دست داد. با وجود قطعی گاز و برق، فولاد سنگان توانست تولیدات خود را به نسبت قابل قبولی برساند، اما با ادامه روند کمبود انرژی گاز از پاییز ۱۴۰۲ که یک ماه به طول انجامید روند تولید این قطب صنعتی شرق کشور را با مشکلات جدی روبه‌رو کرد و اکنون نگرانی از بابت ناپایداری تأمین گاز در روزهای منتهی به پایان سال نیز تشدید شده است.

فولاد سنگان از شرکت های فعال در عرصه صنایع معدنی و از تامین‌کننده‌های اولیه صنعت فولاد کشور، توانسته است علاوه بر ۳.۲میلیون تن گندله تولیدی در ۹ماهه ۱۴۰2 بیش از3 میلیون تن کنسانتره در این مدت تولید نماید که معادل کل تولیدات این محصول در سال گذشته بوده است.

کارخانه گندله‌سازی فولاد سنگان پتانسیل تولید 20٪ بیش از ظرفیت روزانه و ماهانه خود را دارد و به طور کلی می توان گفت تولید 6 میلیون تن گندله به شرط تامین پایدار انرژی و چالش حمل ریلی و جاده ای برای فولاد سنگان دور از دسترس نیست. اما مشکل قطعی گاز از یکسو و ضعف زیرساختهای حمل ریلی از سوی دیگر که موجب انباشت و دپوی محصولات تولیدی می گردد، باعث از دست رفتن چنین ظرفیت بالقوه ای می شود و از طرف دیگر میزان سودآوری شرکت های منطقه را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد.

از آنجا که قطعی گاز باعث تعطیلی کارخانه گندله سازی می گردد، در روندی معکوس بر تولید کنسانتره شرکت نیز تاثیر منفی دارد چراکه انباشت و دپوی کنسانتره و عدم مصرف آن در گندله سازی اجازه تولید کنسانتره با حداکثر توان را نخواهد داد.

با وجود ظرفیت تولید ۳۵ میلیون تن گندله و کنسانتره و 2.5 میلیون تن سنگ‌آهن دانه‌بندی شده در منطقه سنگان، ظرفیت حمل‌ونقل ریلی حداکثر 8.5 میلیون تن است و در سال گذشته تنها ۵ میلیون تن حمل‌ جاده‌ای انجام شده است. در حال حاضر ظرفیت حمل ریلی منطقه سنگان با ظرفیت تولید کارخانه های منطقه هماهنگ نیست و باعث تأخیر در حمل‌ونقل محصولات شده است.

ازطرفی هزینه حمل محصول به مراکز مختلف صنعتی به دلیل مشکلات زیرساخت حمل ریلی بالاست و زیرساخت جاده ای و ظرفیت آن نیز به اندازه ای نیست که تکافوی محصول تولید شده را بدهد. بنابراین باید اذعان کرد که کمبود انرژی و ضعف زیرساخت های حمل و نقل دو چالش عمده برای شرکت های صنعتی منطقه شرق کشور به خصوص سنگان است که حل آن نیازمند حمایت سازمانهای مربوطه و همکاری شرکت های صنعتی و معدنی منطقه است.