جواد اوجی وزیر نفت نهم آبان‌ماه در نشستی که به‌منظور هماهنگی لایحه بودجه ۱۴۰۱ تشکیل شد، هشدارهای مهمی  در رابطه با صنعت نفت داده که علیرغم تبعات مستقیم آن نه تنها بر صنعت نفت، بلکه بر بخش‌های دیگر اقتصاد و زندگی روزمره مردم،  انعکاس بسیار کمی  در سطح جامعه داشته است. نیاز مبرم کشور به سرمایه گذاری در صنعت نفت و اینکه اگر برای توسعه هزینه نشود در آینده به واردکننده این محصولات تبدیل می‌شویم.

در همین زمینه، رضا پاکدامن، کارشناس حقوق انرژی و معاملات بین المللی، در گفت‌وگو با خبرنگار جهان اقتصاد اظهار کرد: این اعلام عالی ترین مسئول صنعت نفت کشور مبنی بر اینکه درصورت استمرار ناتوانایی جذب سرمایه گذاری در پروژه‌های نفتی ‌همچون چند سال گذشته، کشور ایران علی‌رغم  دارا بودن ذخایرعظیم  نفت و گاز، برای تامین نیازهای داخلی به یک کشور وارد کننده تبدیل گردد، را باید بسیار جدی تلقی کرد زیرا وضعیت صنعت نفت و درآمدهای نفتی ، مسئله یک صنعت نبوده بلکه مستقیماً زندگی روزمره و رفاه عمومی را متاثر خواهد کرد.

وی تصریح کرد: تبدیل وضعیت یک کشور صادرکننده نفت به واردکننده، موضوع عجیب و غیرمتعارفی نبوده و قبلاً نیز برخی از کشورهای صادرکننده نفت، با کاهش تولید، دیگر جایگاهی به عنوان یک صادرکننده عمده نفت، ندارند.

وی تاکید کرد: باید برنامه ریزان و مسئولان کشور خود را با این مسئله مواجه بدانند که با کاهش درآمد نفتی چگونه امور کشور را می توان اداره کرد؟ و البته برخی از علاقمندان به اجرای طرح‌های نفتی، چشم امید به صندوق توسعه ملی بسته‌اند و منابعی که خودشان می توانند تامین کنند بسیار اندک است.

وی عنوان کرد: نظر به اینکه عمده ترین منبع تامین ارز کشور،  فروش نفت است و صادرات غیر نفتی  بدون احتساب پتروشیمی که مجددا وابسته به نفت است، رقم ناچیزی را تشکیل داده و نمی توان به عنوان منبعی برای سرمایه‌گذاري توجه کرد.

 پاکدامن با اشاره به اینکه با نگاهی به روند سرمایه گذاری خارجی، میزان عدم نفع و فرصت سوزی‌های بسیار پرهزینه برای کشور، بیشتر قابل لمس است گفت: طبق آمارهای رسمی، طی شش ماه اول سال ۲۰۲۱ ، میزان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در دنیا بالغ بر ۸۵۲ میلیارد دلار بوده است، که رقمی فراتر از حد انتظار و پیش‌بینی به دلیل استمرار بحران کرونا در جهان  محسوب می گردد.

وی با بیان اینکه این حجم سرمایه گذاری مستقیم خارجی قطعا در کشورهایی که امنیت سرمایه گذاری تضمین شده ، صورت گرفته است تصریح کرد: سهم کشور ما علی‌رغم  دارا بودن زمینه‌های بسیار مستعد برای جذب بخشی از این حجم از سرمایه‌های بین المللی در حوزه‌های متنوع و نه تنها در بخش نفت و گاز ، بلکه در صنعت خودروسازی  گردشگری ، معدن،  کشاورزی ،  بسیار ناچیز بوده است.

وی با بیان اینکه نکته بسیار مهم دیگر مورد اشاره وزیر نفت،  لزوم توجه به آمایش سرزمین حتی در رابطه با طرح‌های نفت ، گاز و پتروشیمی بود عنوان کرد: در سرمایه‌گذاری‌ها باید به آمایش سرزمین توجه بیشتری کرد، زیرا طرح‌هایی که توجیه اقتصادی ندارند دامن دولت و مجلس شورای اسلامی و در کل اقتصاد کشور را خواهد گرفت و البته اگرچه ایشان با اشاره به آمایش سرزمین به توجیه اقتصادی طرح‌ها تاکید داشته  ولی باید توجه کرد که ممکن است برخی طرح‌ها ممکن است برای خود دارای توجیه اقتصادی داشته باشند،  ولی چنانچه با نگاه ملی و منطقه ای ، آثار مخرب آنها بر محیط زیست، هزینه - فایده آنها ارزیابی گردد، قطعا فاقد توجیه اقتصادی برای جامعه خواهند بود.

وی بیان کرد: بنابراین اصل منبع تامین منابع ملی مورد نیاز صنعت نفت، سرمایه گذاری خارجی است، تحریم هرچند بخواهیم آثار آنرا کم‌رنگ نمایش دهیم ولی واقعیت‌ها را نمی توانیم کتمان کنیم .

پاکدامن در پایان اظهار داشت: کاهش شدید سرمایه گذاری در صنعت نفت و گاز حتی برای حفظ میزان تولید فعلی و نحوه فروش نفت  ایران (که نمایی از آن در حادثه نفتکش ویتنامی مشاهده گردید که فارغ از مسایل نظامی آن، آنگونه که بیان شده، بحث سرقت توسط دلالان یا مصادره نفت ایران توسط آمریکا مطرح  بوده و معلوم نیست چه تعداد از این وقایع رخداده است)  گویای هفت خوان فروش نفت و دریافت پول آن و سایه سنگین ریسک‌های تحریم روی کشور ما است.