محمد صادق جوادی حصار* عموم سیاست ورزان و سیاست‌مردان‌جامعه ایران اگر نگوییم باید دو شخصیتی باشند، اما به ناچار باید دوگانه سخن گفته و عمل‌کنند. این دوگانگی بیشتر زمانی مشاهد می‌شودکه شخصیت‌های سیاسی ریاست بریکی از دو قوه مقننه یا مجریه یا مسئولیت کلان کشوری را برعهده می‌گیرند. به عبارت بهترسیاست مدارن ایرانی دارای شخصیت واقعی هستند که متاثر از جایگاه آنها نیست، بلکه برگرفته از منش و خوی و روش زندگی فردی و اجتماعی آنهاست. رئیس جمهور فعلی هم در این مورد استثنا نیست. روحانی الزامات پوزیشن ریاست جمهوری را رعایت می‌کند تا تمامی جناح‌ها و جریان‌های سیاسی با او درحداکثر تعامل قرار بگیرند. زیرا هیچ صدایی نباید از سوی رئیس جمهور ناشنیده بماند و رئیس جمهور باید بتواند با همه درتعامل باشد اما در معدود مواقعی هم مانند سخنرانی روز گذشته آقای روحانی در دانشگاه تهران، مشاهده می‌کنیم که روحانی از شکست قلم‌ها سخن می‌گوید و حتی به نفع رئیس دولت اصلاحات سخنرانی‌می‌کند که در اینجا روحانی به طرفیت از شخصیت خود و در پوزیشن حقوقدانی منتقد وضعیت اجتماعی و سیاسی و مدافع حقوق شهروندان سخن می‌گوید. بنابراین گاهی اقتضاعات و شرایط رئیس جمهور را به اعلام موضع فراجناحی می‌کشاند زیرا این احتمال را باید بدهد که در آینده درسمتی فراجناحی قرار بگیرد و بر دو جناح سیاسی کشور تسلط داشته باشد مانند جایگاهی که برخی از اکنون برای خود در بین نیروهای سیاسی پیدآورده اند. هرچند که هوادارن رئیس جمهور که توقعات خاصی از او دارند و براساس آن توقعات به او رای داده‌اند به علت اعلام موضع فراجناحی از سوی روحانی به او انتقاد می‌کنند. منتقدان اینگونه سیاست ورزی روحانی حق دارند که توقعات خود را مطرح کنند و به رئیس جمهور گوشزد کنند که تلاش جناح اصلاح‌طلب بود که باعث شد. روحانی مجددا رئیس جمهور شود. بخشی از سخنرانی امروز رئیس جمهور در دانشگاه تهران از منظر یک شخصیت آرمان خواه است چون باید در دانشگاه به جامعه آرمانخواه و منتقد وضع موجود نزدیک شود. نویسنده معتقد است که فراز و فرودهای روحانی را اگر به صورت موج گسترده اجتماعی بنگریم ، برای بیان واقعیت های اجتماعی لازم است. درنتیجه نباید روحانی را گرفتار دوگانگی دانست و او را از این منظر باید سیاست‌مدا دانست زیرا واقعیت پوزشین یک رئیس جمهور همین موضع گیری های متفاوت است که البته برخی از روئسای جمهورگذشته نیز چنین رفتار داشته‌اند اگر این تفاوت را طبیعی تلقی کنیم، رفتار رئیس جمهور را فاقد پارادوکس معنا دار خواهیم یافت. *فعال سیاسی اصلاح‌طلب