رویا ایلکا بخش چهارم و پایانی نشست اقتصاد رفتاری و اهمیت آن در موسسه دین و اقتصاد برگزار شد. در قسمت سوم گزارش این نشست خواندیم که احمد میدری اقتصاددان  باطرح این سوال که ابزار ما برای کنترل جوامع و سیاستگذاری اقتصادی چیست؟ با استناد بر مقدمه ای از دیوید کامرون گفت:کامرون  برای این امر با کمک مشاورینش از علمی کمک می گیرد به عنوان اقتصاد رفتاری  که در این اقتصاد به قواعدی برای هدایت مردم به سمت دلخواه هدایت دست یافته است به گونه ای که هم پدرسالار باشیم و هم آزادیخواه باشیم. به گزارش خبرنگار جهان اقتصاد در ادامه این نشست وی با اشاره به اینکه مصرف انرژی یکی از دل نگرانی های دولت است،ادامه داد: یک روش این است که قیمت ها را تغییر بدهیم که موجب نارضایتی مردم می شود یا اینکه کارنامه ای به مردم دادیم که مردم در محله شما چه مقدار انرژی مصرف می کنند و شما چقدر مصرف می کنید. وقتی کارنامه ها را توزیع کردیم مشاهده شد که مردم چون رفتار خودشان را مقایسه میکردند و می دیدند که روش هایی برای کاهش مصرف انرژی وجود دارد لذا رفتار خود را تغییر دادند که درواقع همان ناژینگ (Nuding) است یعنی نه به مردم دستور دادیم و نه قیمتها را تغییر دادیم بلکه خودآگاهی دادیم. میدری با بیان اینکه یکی دیگراز دل نگرانی های مردم جرم است،گفت: کاری که ما از یکی از ایالت های آمریکا یاد گرفتیم این بود که میزان وقوع جرم را در نقشه محله نشان می دادیم. اینکار هم رفتار پلیس را تحت کنترل قرار داد هم اینکه مردم در انتخاب سکونتگاهشان تغییر رفتار دادند و این امر باعث شد که کنترل مردم روی پلیس افزایش پیدا کند و خود مردم به سمت راه حل بروند. وی تصریح کرد:یا دولت دیگری نمونه گرفت از مواد مخدر و اعلام می کرد که در این محله مواد مخدری که غیرقانونی توزیع می شود این مقدار ناخالصی دارد و این باعث می شد که معتادین از این محل دیگر خرید نکنند و از شهری خرید می کردند که کلاهبرداری کمتر بود. وی ادامه داد: از این مثال های خرد گرفته تا بعد از بحران ۲۰۰۸  و کتابی که تالیف شد با عنوان فیزیک مالی این رویکرد را توضیح می دهد که درواقع وقتی بازارهای مالی سقوط می کنند دو نگاه وجود دارد یکی اینکه دولت ها نمی توانند کلاهبردارها را کنترل کنند و تبانی هایی در شرکت ها رخ می دهد که این تبانی ها باعث می شود که اعتماد به بازارسهام کاهش می یابد و کل بازار سقوط می کند این کاری بود که دولت ها در طول زمان از ۱۹۲۲ انجام می دهنداما اقتصاد رفتاری می گوید که بخشی از این مشکل به علت درک غلط مردم و رفتارهای غیرعقلایی آنهاست. میدری تصریح کرد:به عنوان مثال وقتی درباره آموزش زبان یا حفظ سلامتی توصیه هایی می شود همیشه آدم ها عقب می اندازند و یا اینکه درباره بازار قطعات یدکی عددی حدود ۳۰۰میلیارد تومان در بازار چندهزار میلیارد تومانی معوقات وجود دارد. علت اینکه بازار سهام سقوط میکند این است که آدمها غیرعقلایی رفتار میکنند. این اقتصاددان افزود: در اقتصاد نئوکلاسیک درنظر می گرفتیم که انسانها کاملا عقلایی رفتار می کنند درواقع انسانها غلط رفتارمی کنند و نمونه هایی که مثال می زند اینکه آینده را درست پیش بینی نمی کنند. درحالیکه می گفتیم درست پیش بینی می کنند درواقع بار و وزنی که به آینده می دهند خطاست. و اقتصاد رفتاری سعی دارد خطاهای انسان را کشف کند و با آگاهی بخشیدن و یا حداقل مداخله بتواند رفتار انسانها را اصلاح کند. وی خاطرنشان کرد:کتاب دیگری که آقای خیرخواهان ترجمه کرده اند با عنوان "اقتصاد فقیر" مجموعه ای از سیاست های دولتها را نشان می دهد که رفته اند فقرزدایی کنند ولی چون رفتار انسان ها را درست نمی فهمند نتیجه بخش نیست. دولتها براساس فروض غلط سیاستگذاری می کنند که به بن بست می رسد. وی بابیان اینکه در مورد صندوق های بازنشستگی به این صورت است که آدم ها حاضر نیستند خودشان برای سالمندی پول بدهند و عموما سالمندی با فقر مواجه است،گفت: به همین خاطر دولت ها بازنشستگی را الزامی کرده اند  زیرا در بعضی موارد الزام رفتارها را تغییر می دهدو دولت ها می گویند یک حداقلی را اجباری باید به عنوان بازنشستگی درنظر بگیرید. میدری افزود:حالا رشته اقتصاد رفتاری که کاربردهایش از فقرزدایی تا بازار بورس هست این مبحث را کمّی کرده است و امروز در دانشگاه شریف رساله هایی با روش کمّی و نه پیچیده که در دانشگاه قابل قبول باشد ارائه می کنند بنابراین اقتصاد رفتاری رشته جدید کاربردی است اما همان حرف قدیمی است که اقتصاددان های نهادگرا می زدند که انسانها براساس عادات رفتاری عمل می کنند یعنی انسانها به چیزهایی عادت کرده اند و نمی توان به راحتی این عادات را تغییر داد. در ادامه این نشست فرشاد مومنی با اشاره به موضوع گزارش جهانی سال ۲۰۱۵ گفت: همانطور که در مقدمه هم اشاره کردم گزارش توسعه جهانی سال ۲۰۱۵ در همین خصوص است "ذهن، رفتار، جامعه" و اساس آن این است که دولت ها همیشه فکر می کردند که می توانند انسانها را به حساب نیاورند و با پول و اقتدار به سمتی که می خواهند جامعه را هدایت کنند اما طبق همین مباحثی که ذکر شد براساس نتایج علمی و فنی که پدیدار شده تا حدود زیادی اقتدار دولت ها با چالش روبرو شده و در ابعاد وسیع تر توانایی مالی دولت ها هم به چالش کشیده شده پس به این نتیجه رسیده اند که این مسیر یعنی به حساب آوردن انسانها و جلب مشارکت آنها و ارائه اطلاعاتی که آنها را درباره مصلحت های توسعه روشن می کند می تواند رویه ای باشد که با هزینه های بسیار کمتر دستاوردهای بسیار بیشتری حاصل شود.