وجود منابع غنی زغالسنگ و گرایش وزارت نیرو به تنوع بخشی در سبد تامین انرژی برق، ایران را به کشوری مستعد برای ساخت و توسعه نیروگاه های زغالسنگ سوز تبدیل کرده؛ در این پیوند تامین آب، چالشی اساسی در این زمینه است.
پروژه ساخت نیروگاه زغالسنگ سوز طبس نخستین نیروگاه از این دست در کشور است که به ظرفیت ۶۵۰ مگاوات در ۸۵ کیلومتری شهرستان طبس و در جوار معدن های زغالسنگ «مزینو» ساخته می شود.
به گزارش ایرنا، چندی پیش مجری طرح بازتوانی نیروگاه‌های کشور اعلام کرد: نیروگاه زغالسنگ سوز طبس با فاینانس بانک توسعه صادرات ایران و مشارکت کنسرسیوم «مپنا» و «شانگهای الکتریک» چین ساخته می‌شود.
به گفته «علیرضا نصرالهی»، پس از انجام مذاکره های فنی دقیق با بانک توسعه صادرات، این بانک موافقت رسمی خود را با قبول عاملیت پروژه ساخت نیروگاه زغالسنگ سوز طبس اعلام کرد.
وی افزود: عملیات اجرایی پروژه نیروگاه زغالسنگ سوز طبس از سال ۱۳۸۷ آغاز شد اما امکان گشایش اعتبار اسنادی یا ال.سی برای پروژه وجود نداشت.
نصرالهی یادآوری کرد: بانک عامل پیشین این پروژه، بانک صادرات بود که به دلیل وجود تحریم‌های ظالمانه علیه بانک‌های کشور، امکان گشایش اعتبار میسر نشده بود و روند ساخت این نیروگاه با تاخیر روبرو شده بود.
مجری طرح بازتوانی نیروگاه‌های کشور اضافه کرد: از سال ۱۳۹۰ پیمانکار تجهیزات جانبی در کارگاه فعالیت می‌کند و این بخش ۵۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.
مدیرعامل شرکت مادرتخصصی تولید برق حرارتی گفت: راه اندازی نیروگاه طبس از گذشته در دستور کار وزارت نیرو بود اما معطل تایید مسائل فنی و همچنین تامین آب بودیم.
به گفته «محسن طرزطلب»، اگر وزارت نیرو از تامین آب این نیروگاه برای بلندمدت و دوره زمانی ۵۰ تا ۶۰ ساله مطمئن شود، آن را راه اندازی می کند.
وی گفت: تامین زغالسنگ به عنوان سوخت مورد نیاز در بلندمدت، کیفیت آن و نبود مشکلات زیست محیطی، از دیگر مسائل پیش رو بود که در طبس از این نظر مشکلی وجود ندارد اما دغدغه اصلی تامین آب مورد نیاز است.
طرزطلب یادآوری کرد: در ساخت و بهره برداری از این نیروگاه همواره هزینه های سرمایه گذاری و تولید برق آن در برابر هزینه های گاز سوز کردن مقایسه می شود اما مسلم است استحصال و تولید سوخت زغال سنگ در منطقه هزینه چندانی ندارد.
وی بیان داشت: کارشناسان در حال بررسی و مطالعه گسل موجود در منطقه برای تامین آب مورد نیاز نیروگاه هستند.
مطابق نشست کاپ۲۱ پاریس، ایران به ساخت هفت هزار و ۵۰۰ مگاوات انرژی های تجدیدپذیر تا سال ۲۰۳۰ میلادی متعهد شده است.
به این ترتیب، ساخت نیروگاه های بادی، خورشیدی، زمین گرمایی و زیست توده اهمیت بیشتری در تامین آینده برق کشور دارد.
تعهد ایران در کاهش گازهای گلخانه ای کره زمین در همایش بین المللی زیست محیطی پاریس فرانسه مشهور به «کاپ٢١» که از سی ام نوامبر تا یازدهم دسامبر سال ۲۰۱۵ (نهم تا بیستم آذرماه ۱۳۹۴) در پاریس برگزار شد، موجب شده است توسعه انرژی های تجدیدپذیر در قالب لایحه برنامه ششم توسعه در دستور کار قرار گیرد.
هدف اصلی این معاهده، جلوگیری از افزایش دمای کره زمین به بیش از ۲ درجه در قرن جاری است. البته برخی کارشناسان هشدار می دهند این هدف با توجه به وضعیت کنونی غیرقابل دسترس است.
توافقنامه پاریس دوازدهم دسامبر ۲۰۱۵ میلادی (بیست و یکم آذرماه ۱۳۹۴ خورشیدی) با شرکت ۱۹۶ کشور جهان و در چارچوب کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد تهیه و تدوین شد اما تاکنون فقط ۱۸۰ کشور این معاهده را امضا کرده اند.
این توافقنامه زمانی اجرایی می شود که ۵۵ کشور تولیدکننده ۵۵ درصد گازهای گلخانه ای جهان، آن را به صورت رسمی تصویب کنند.
معاون برنامه ریزی و امور اقتصادی وزارت نیرو اعلام کرد: راه اندازی نیروگاه طبس از گذشته در فهرست دریافت فاینانس وزارت نیرو قرار داشت، با وجود این، از ۱۰ سال پیش فقط برای بخش کوچکی از آن سرمایه گذاری انجام شده است.
به گفته «علیرضا دائمی»، وجود منابع سرشار زغالسنگ در کشور و راهبرد وزارت نیرو برای تنوع بخشی به سبد تامین انرژی، ساخت و بهره برداری از این نیروگاه را توجیه پذیر می کند.
این مسوول وزارت نیرو ادامه داد: امروزه فناوری بهره برداری از این نیروگاه ها نسبت به گذشته بسیار تغییر کرده و مصرف آب در این نیروگاه ها با توجه به فناوری شست وشو و بازچرخانی مایع، به کمترین میزان رسیده است؛ همچنین آلودگی این نیروگاه ها با فناوری های جدید بسیار کاهش می یابد و این مساله در تضاد با تعهد ایران در کاپ۲۱ نیست.
معاون وزیر نیرو گفت: در روسیه و برخی کشورهای اتحادیه اروپا، از نیروگاه های زغال سنگ سوز برای تامین انرژی برق استفاده می شود و در برخی از این کشورها تا ۶۰ درصد انرژی از این محل تامین می شود.
وی اعلام کرد منابع آب لازم برای راه اندازی این نیروگاه در طبس وجود دارد و مهمترین مساله، تخصیص این منابع است که باید در قالب یک بسته همه گزینه های ممکن استفاده از آب و اشتغالزایی و صرفه اقتصادی آنها را بررسی کرد تا بهترین گزینه انتخاب شود.
