میثم سعادت- یک سال و اندی از ریاست عارف بر فراکسیون اصلاحطلبان مجلس میگذرد و چند روز پیش اعضای فراکسیون امید نشستند و برخاستند و تصویب کردند که ریاست او بر فراکسیون یک سال دیگر استمرار یابد.
با این حال افکار عمومی از او راضی نیست.
علی تاجرنیا یکی از افرادی بود که روز گذشته به صراحت مجلس دهم و عملکرد آن را نقد کرد: « هنگامی که برخی از نهادهای نظارتی اجازه نمیدهند شخصیتهای ممتار جریان اصلاحات در انتخابات مجلس حضور پیدا کنند و جریان اصلاحات مجبور میشود با نیروهای رده سوم و چهارم خود در انتخابات حضور پیدا کند باید انتظار چنین روزهایی را داشت. شرایط در انتخابات مجلس به شکلی رقم خورده که قامت مجلس کوچکتر از گذشته شده است. این مسأله با عقل و منطق سیاسی همخوانی ندارد که در یک مجلس که دو و یا سه فراکسیون هموزن وجود دارد یک وزیر۲۵۰ رأی بیاورد. اگر یک وزیر صداقت و شفافیت داشته باشد به صورت طبیعی مورد حمایت یک جریان سیاسی قرار خواهد داشت و جریانهای دیگر در مقابل وی ایستادگی خواهند کرد و در نهایت اگر قرار است از مجلس رأی اعتماد بگیرد با یک رأی نزدیک این اتفاق رخ میدهد. در نتیجه احتمال اینکه یک وزیر همه فراکسیونهای مجلس از جریانهای مختلف را با خود همراه کند و ۲۵۰ رأی به دست بیاورد بسیار بعید خواهد بود. به نظر میرسد اغلب نمایندگان مجلس به جای اینکه دغدغه تفکر و جهتگیری سیاسی خود را داشته باشند به دنبال مسائل منطقهای و نفوذ در حوزه انتخابیه خود هستند. به نظر من عملکرد مجلس دهم از مجالس گذشته و حتی مجالس هشتم و نهم نیز ضعیفتر بوده است. مجلس دهم فارغ از تک ستارههایی که در آن وجود دارد هیچ ویژگی قابل توجهی ندارد که بتوان به آن اتکا کرد. به نظر من یک جریان به صورت تدریجی به دنبال کمرنگتر کردن نقش پارلمانتاریسم در ایران است.»
این تنها نقدی بود که در روزهای گذشته به عملکرد عارف و تیم همراه او وارد شد. ماجرای ژن برتر و حاشیههایی که مصاحبه فرزند عارف با یک رسانه مستقل داشت نیز هنوز بر فعالیت فراکسیون امید سایه افکنده است.
محمدرضا عارف در پاسخ به سوالی درباره اظهارات فرزندش پیرامون ژن خوب، گفت: نظر خاصی ندارم، به اندازه کافی در فضای مجازی افاضه فرمودند و فکر میکنم که تا همین اندازه کافیست... بنده همان توصیهای که به جوانان میکنم به فرزند خودم هم دارم، حالا این توصیه چقدر موثر باشد یا نباشد، به اندازه کافی بحث شده و میخواهم بگویم که به اندازه کافی از این مسئله سوءاستفاده شده است... در فضای مجازی از این مسئله سوءاستفاده شده و فرزند من نیز همیشه شاگرد ممتاز بوده و شاگرد اول کلاسش بوده است و در هر مسابقه ای که از دبستان تا به حال شرکت کرده اول بوده و گفته من این موضوع را از پدر و مادرم به ارث بردم که در همه دوران تحصیلاتشان شاگرد اول بودهاند.
همین صحبت نقد به عارف را به شدت افزایش داد. منتقدان عارف معتقد بودند او از فرصت یک ساله حضور در مجلس بهره نبرده است و سرمایه اجتماعی اصلاحطلبان را از بین برده است. از سویی دیگر محمدرضا عارف در هیچکدام از اتفاقات سیاسی در این یک سال نقش آفرینی نکرده است. هر چند نمایندگانی مثل محمود صادقی، الیاس حضرتی، غلامرضا حیدری، مازنی، سلحشوری و ... البته علی مطهری در موارد مختلف مثل رسیدگی به وضعیت محصورین، زندانیان سیاسی، زنان و ... مواضع صریحی داشتهاند اما عارف سعی کرده است مرد ساکت مجلس باقی بماند. سکوتی که البته در افکار عمومی به جایگاه او ضربه زده است. به خصوص اینکه با حضور نسل جدیدی از سیاستمداران اصلاحطلب در شوراهای شهر، شجاعت آنان در بیان مطالبات اصلاحطلبان با رفتارهای عارفانه او مقایسه میشود و کفه ترازو را علیه او سنگین می کند.