بر اساس دستور العمل نظارتی بال ۳ بانک ها تا پایان سال ۲۰۱۸ فرصت دارند تا خود را از بال منسوخ شده ۱ به بال ۳ ارتقاء دهند. متاسفانه بانک های ایران در حد بال منسوخ شده یک هستند در حالی در کشور های مطرح جهان بال ۲ را پشت سر گذاشته اند.
در بال ۳ حداقل کفایت سرمایه بانک ها تا پایان سال ۲۰۱۸، ۱۰٫۵ درصد تعیین شده درحالی که کفایت سرمایه مطلوب ۱۳ درصد است. این در حالی است که متوسط کفایت سرمایه بانک های ایران در حدود ۴ یا ۵ است. از طرفی در قوانین بال ۳ آمده است که بنگاه داری بانک ها جزو سرمایه بانک ها حساب نمی شود. بدین ترتیب اگر سرمایه بنگاه داری بانک ها را کسر کنیم احتمالا متوسط کفایت سرمایه بانک ها به ۳ کاهش خواهد یافت. حال بانک های ایرانی دو سال وقت دارند تا کفایت سرمایه خود را از ۳ به ۱۳ برسانند. کاملاً مشخص است که بانک ها نمی توانند طی دو سال ۱۰ پله کفایت سرمایه خود را بهبود ببخشند. پس باید چه کار کرد؟
برای ارتقاء سطح بانک داری باید نگاهی به تجربیات کشور های غربی بیاندازیم. مدیر عامل بانک دویچه آلمان در این باره معتقد است بانک های اروپا برای افزایش سود آوری باید بیشتر با هم ادغام شوند و ما به ادغام های بیشتر در سطح ملی و حتی فرا ملی نیاز داریم.
با توجه به این که بانک های ایران چندین سال در معرض شدید ترین تحریم ها قرار داشته، ادغام بانک ها کمک شایانی به توسعه بانک ها است. بعد از ادغام بانک های داخلی باید بانک های داخلی را با بانک های خارجی ادغام کرد.
ساز و کار بانک های ایرانی با بانک های خارجی از ریشه متفاوت است، زیرا هر سازمان یا ارگانی در ایران برای خود یک بانک تاسیس کرده است واین ارگان ها هیچ گونه تجربه و اطلاعی در حوزه بانک داری ندارند، بنابراین بهترین راهکار برای کسب تجربه و همچنین توسعه صنعت بانک داری ادغام است در غیر این صورت تا دو سال آینده باید منتظر ورشکستگی بیش از نیمی از بانک های ایرانی باشیم.
