تولید در خط مقدم تاب‌آوری صنعتی؛ ضرورت آماده‌سازی در روزهای سخت
فتح‌الله توسلی، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی
در شرایط فعلی که اقتصاد کشور با چالش‌های متنوع داخلی و خارجی مواجه است، یکی از ضرورت‌های راهبردی، تقویت زیرساخت‌ها و حفظ پایداری صنایع مادر مانند فولاد است. صنعت فولاد که به عنوان پایه اصلی زنجیره تولید در بخش‌های مختلف کشور شناخته می‌شود، نقشی کلیدی در تداوم فعالیت‌های صنعتی و عمرانی دارد. به همین دلیل، هرگونه اختلال در عملکرد آن می‌تواند تبعات گسترده‌ای برای سایر بخش‌ها به همراه داشته باشد.
تجربه سال‌های اخیر نشان داده که صنایع حیاتی، به‌ویژه در زمان بروز بحران‌های غیرمنتظره، نیازمند آمادگی و برنامه‌ریزی دقیق هستند. در چنین شرایطی، اتخاذ تدابیر پیشگیرانه برای حفظ تولید و جلوگیری از توقف فعالیت‌ها، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. از جمله این اقدامات می‌توان به تأمین زیرساخت‌های پشتیبان مانند برق اضطراری، سوخت جایگزین، و سیستم‌های ایمن‌سازی واحدهای تولیدی اشاره کرد.
یکی از نکات مهم در این مسیر، همکاری نزدیک صنایع با نهادهایی مانند سازمان پدافند غیرعامل است. این همکاری می‌تواند به تدوین نقشه راهی عملی برای استمرار فعالیت‌های صنعتی در زمان بروز اختلالات کمک کند. تجهیز واحدها به امکانات اضطراری و بازنگری در طرح‌های تأمین انرژی، اقداماتی ضروری در جهت افزایش تاب‌آوری صنعتی کشور محسوب می‌شوند.
در کنار اقدامات فنی و زیرساختی، لازم است دولت بسته‌های حمایتی ویژه‌ای برای بنگاه‌هایی که ممکن است تحت تأثیر شرایط پیش‌بینی‌نشده قرار بگیرند، در نظر بگیرد. این حمایت‌ها می‌تواند شامل تعویق در پرداخت مالیات، تسهیلات بانکی با بهره ترجیحی، و پوشش بیمه‌ای مناسب باشد.
علاوه بر این، پیشنهاد تشکیل ستاد مدیریت صنعتی در شرایط ویژه، ذیل وزارت صمت، می‌تواند به‌عنوان یک ساختار هماهنگ‌کننده، نقش مؤثری در پاسخ‌دهی سریع به نیازهای صنایع ایفا کند. چنین نهادی با تجمیع اطلاعات، تصمیم‌گیری متمرکز و هماهنگی بین بخش‌های مختلف، می‌تواند از اختلالات بزرگ در زنجیره تولید جلوگیری کند.
باید توجه داشت که صنعت فولاد با سایر حوزه‌های اقتصادی مانند ساخت‌وساز، خودرو، حمل‌ونقل و حتی پروژه‌های ملی توسعه‌ای در ارتباط مستقیم است. حفظ پایداری این صنعت، به معنای حفظ جریان تولید، اشتغال و ثبات نسبی در بازارهای مرتبط است.
در نهایت، برنامه‌ریزی برای سناریوهای مختلف، حتی در شرایط عادی، جزو اصول مدیریت ریسک در صنایع راهبردی محسوب می‌شود. کشورهایی که توانسته‌اند از بحران‌های گذشته با کمترین آسیب عبور کنند، معمولاً در دوران آرامش، برای دوران ناآرامی، آماده بوده‌اند.
صنعت فولاد نیز به عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان اقتصاد ملی، نیازمند همین نگاه آینده‌نگر است. با برنامه‌ریزی هوشمندانه، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های ایمن و همراهی سیاست‌گذاران و بخش خصوصی، می‌توان این صنعت را برای هر شرایطی آماده نگاه داشت.
در نهایت، استمرار تولید در صنعت فولاد نه تنها یک نیاز اقتصادی، بلکه یک ضرورت امنیتی و اجتماعی است. آمادگی کشور در حفظ زیرساخت‌های حیاتی، معیار واقعی تاب‌آوری ملی است؛ شاخصی که باید از امروز برای تقویت آن تلاش کرد.
