زمینه کاهش ارزبری و افزایش ارزآوری صادراتی از طریق دانش بنیان شدن صنایع نفت و گاز کشور

به گزارش خبرنگار جهان اقتصاد متاسفانه شواهد نشان می دهد که طی سالیان گذشته توجه چندانی استفاده از ظرفیت های دانش بنیانی در کشور نداشته ایم. شاید اگر تحریم ها زودتر از این ها تشدید می شد و بیشتر در مضیقه قرار می گرفتیم، زودتر به فکر خوداتکایی و استفاده ی حداکثری از منابع داخلی و دانش بنیانی کشور می افتادیم. در حال حاضر، اخباری همچون استفاده از 16 مورد ماشین آلات تولید بار اول در پارس جنوبی و صدور کاتالیست به روسیه و نوسازی تجهیزات پالایشگاهی ونزوئلا، سوریه و ازبکستان با استفاده از تولیدات بار اول داخلی نویدهایی را در زمینه ی دانش بنیان شدن صنعت نفت و گاز کشورمان می دهد.

کارشناسان معتقدند که تولید تجهیزات راهبردی در صنایع بزرگ کشور یک رویا نیست. متخصصان ما در زمینه های دارویی و نظامی ثابت کرده اند که خواستن توانستن است و استفاده از نیروهای نخبه ی داخلی می تواند اتفاقات مثبت بزرگی را برایمان رقم بزند. در ادامه نظرات دکتر صادق علی موحدمنش،کارشناس اقتصادی در این خصوص می خوانید.

موحدمنش با اشاره به این موضوع که سه عامل مهم را می توان در پیشرفت کشورها موثر دانست،به خبرنگار جهان اقتصاد تصریح کرد: اولین موضوع منابع طبیعی است که هر کشور در اختیار دارد. دوم، نیروی انسانی است و سومین موضوع مسئله ی فناوری و تکنولوژی است. کشور ما در موقعیتی است که به لحاظ منابع طبیعی از حداقل های لازم برای رشد و توسعه برخوردار است. نیروی انسانی سطوح مختلفی را در برمی گیرد که شامل نیروی کار ساده، ماهر و متخصص، نیروی مدیریتی در سطوح عملیاتی، میانی و عالی و نیروهای علمی، پژوهشگران و دانشمندان می شود. بر اثر توسعه ی دانشگاه ها در ایران نیروهای انسانی مورد نیاز کشور تربیت شده اند و در سطوح مختلف به نیروهای خوب دسترسی داریم. حلقه ی مفقوده ی پیشرفت ایران به موضوع تکنولوژی برمی گردد. تکنولوژی ها به دو دسته تقسیم می شوند که بخشی از آن فناوری های سخت افزاری هستند که با موضوع تولید ماشین آلات و تجهیزات تولیدی ارتباط دارند. بخش دیگری تکنولوژی های نرم افزاری است که جنبه ی مدیریتی استفاده از امکانات موجود را در برمی گیرد. با هر دو نگاه هم سخت افزاری و هم نرم افزاری حلقه ی مفقوده ی پیشرفت در کشورمان موضوع تکنولوژی است.

وی در ادامه گفت: پیشرفت های کشورمان در حوزه ی دفاعی نشان می دهد که ایران توانایی توسعه ی تکنولوژی را در بخش صنعت دارد. اما متاسفانه تا کنون برنامه ی راهبردی مشخصی برای توسعه ی فناوری در سطوح بالا در بخش های مختلف صنعت در کشورمان وجود نداشته است. اگر بخواهیم توسعه پیدا کنیم، باید سرمایه گذاری اساسی در زمینه ی دستیابی به فناوری های نوین داشته باشیم. سرریز سرمایه گذاری در بخش فناوری در صنایع مادر و تخصصی موجب توسعه ی بخش صنعت در زمینه های مختلف می شود که زمینه ساز مزیت نسبی اقتصادی ایران در دنیا خواهد شد. این استادیار اقتصاد دانشگاه پیام نور خاطرنشان کرد: یکی از مهمترین مزیت های اقتصادی کشور ما صنایع نفت و گاز و پترشیمی است. با توجه به اینکه طی سالیان گذشته کشور ایران تحت تحریم های اقتصادی شدیدی قرار داشته است و متاسفانه در ادوار گذشته به جای توجه به سرمایه گذاری در بخش های اساسی اقتصاد داخلی کشور چشم انتظار سرمایه گذاری کشورهای خارجی در ایران بوده ایم. این نوع نگاه توسعه ی اقتصادی موجب شد فرصت های طلایی برای سرمایه گذاری در صنایع اساسی و مادر از جمله صنایع نفت و گاز از دست برود. در طول زمان، به ما اثبات شده است که دنیا نمی خواهد کاری برایمان انجام دهد. بنابراین، باید با استفاده از ظرفیت های داخلی و اقتصاد دانش بنیان به سمت تولید تجهیزات و اقلام راهبردی و استراتژیک صنایع بزرگ از جمله صنایع نفت و گاز و پتروشیمی گام برداریم. قطعاً با تأکید بر یک راهبرد اقتصادی مبتنی بر توسعه ی توانمندی های اقتصاد داخلی و با تأکید بر توسعه ی صادرات مبتنی بر مزیت های اقتصاد ایران در راستای دانش بنیان شدن صنایع نفت و گاز کشور از مسیر سیاست مهمی تولید بار اول اقلام راهبردی می توانیم زمینه ی اشتغال نیروهای انسانی را در کشور فراهم کرده و همچنین با بومی سازی تجهیزات راهبردی صنایع خود، در آینده به بازاریابی صادراتی برای محصولات خود در کشورهای منطقه و همچنین آسیای مرکزی باشیم که نمونه مهم آن در صدور کاتالیست به روسیه، تجهیز و نوسازی پالایشگاه های نیمه فعال ونزوئلا بوده است موحدمنش در ادامه گفت: ما هنوز در ابتدای راه هستیم و باید به سمت توسعه ی هر چه بیشتر صنایع در کشورمان گام برداریم و با دستیابی به فناوری های روز دنیا و سرمایه گذاری در این بخش ها به بومی سازی اقلام راهبردی صنایع نفت و گاز مبادرت کنیم.