محمد خوش چهره - استاد دانشگاه و کارشناس بودجه

بدیهی است که تجربه های متعدد ناموفق در گذشته نشان می دهد که دولت با نگاه طمع آمیز به ارزی که در انحصار دارد نگاه میکند به عبارتی می توان گفت که در واقع بیشترین تزریق نرخ ارز به جامعه با دولت است و به همین دلیل با توجیهاتی همچون جلوگیری از کسری بودجه و ... سعی میکند این ارز و یا کالای در انحصار خود را گران ترو با روش های مختلف  بفروشد .

همچنین تجربه بعد از جنگ تحمیلی نشان داده که هرگاه این افزایش نرخ صورت گرفته در ابتدا  مازاد ریالی به وجود اورده اما به دلیل اینکه دولت بزرگترین مصرف کننده جامعه است و خانواده بزرگ مصرفی دولت شامل آموزش و پرورش، ادارات، بهداشت ، نظامی ها و ...هستند هزینه های خود را با وقفه ای افزایش می دهد.

بنابراین در ابتدا ریالی به دست می اورد  اما در ایجاد تورم و رسیدن این تورم به جریانات تولید و مصرف،  نمی تواند سقف مصرف و هزینه های مصرفی را که خود تنظیم کرده  جبران کند و اینگونه کسری بودجه برای دوره بعدی ایجاد خواهد شد.بنابراین این پیشنهاد نه تنها منطقی به نظرنمی رسد بلکه تجربیات ناموفق گذشته  و شعارهای دولت مزید بر علت نادرستی این اقدام است.

در پایان باید گفت  چنین نگرش هایی جای بسی  تاسف دارد که با این نگاه سبب می شوند که ارز پول ملی کاهش یافته و فشار بر گروه های کم درامد و میانی خصوصا  حقوق بگیران که در راس آن شاغلین دولت و کارگران و ..هستند بیش از پیش وارد شود.