فردا نمایندگان بخش خصوصی کشور در اتاق بازرگانی ایران گرد هم میآیند تا سکانداران چهار سال آینده عالیترین نهاد بخش خصوصی کشور را تعیین کنند.
اگرچه هنور انتخابات برگزار نشده و نتایج آن که ممکن است مورد اعتراض افراد یا گروههایی در جمع نمایندگان بخش خصوصی باشد، معلوم نشدهاست، اما حاشیههای آن پررنگتر از متن، بخش خصوصی را متوجه خود کردهاست.
از چند دوره قبل که انتخابات اتاقهای بازرگانی از مسیر سنتی خود خارج شد و لابی و مذاکرات جای رأیزنی در هیأت نمایندگان را گرفت، روند انتخاب هیأت رئیسه نیز در این مسیر پیگیری شد.
آنچه مسلم است، وقتی انتخاب افراد به جای رأیزنی و شایستهسارلاری در مسیر لابی و مذاکره قرارگیرد، خدمت صادقانه و عادلانه به عموم ذینفعان جای خود را به توجه و رفتار گزینشی میدهد، چرا که در بازار "بده - بستان" رأی، وعدهها بهای آرایی است که به سبد منتخبین سرازیر میشود.
آنچه مسلم است این مسیر به اندازه کافی انحرافی و آسیبرسان است، اما وقتی بدقولی و بدعهدی به آن اضافاه میشود و وضعیت از آنچه بود هم بدتر میشود.
بدقولی صاحبان رأیی که قول رأی خود را به چند نامزد میدهند از یک سو و بدعهدی نامزدهای منتخبی که فراموش میکنند برای به دست آوردن رأی چه وعدههایی داده بودند، از طرف دیگر باعث میشود تا مسیری که تشکلهای بخش خصوصی و در رأس آنها اتاق بازرگانی طی میکند، از مسیر راست و مستقیم فاصله گرفته و این انحراف در گذر زمان بیشتر و بیشتر شود.
در حالیکه به طور معمول در روزهای پیش از انتخابات، تحلیلهایی از وضعیت ارائه و سبد آراء نامزدها مورد تحلیل قرارمیگیرد، اما وضعیت انتخابات اتاق بازرگانی ایران در هالهای از ابهام قرار دارد.
در حالیکه تنها یک روز تا انتخابات بیشتر باقی نمانده، همچنان مشخص نیست که برای هریک از هفت کرسی هیأت رئیسه چند نامزد اعلام آمادگی کردهاند و از طرفی هیچ کدام از نامزدها نمیدانند چند درصد آرائی که قولس را گرفتهاند واقعا سهم ایشان خواهد شد.
درچنین فضای بیاعتمادی باید نگران بخش خصوصی کشور بود، بخش خصوصی که مقرر شده اختیار همه اقتصاد کشور را در دست بگیرد تا با دور شدن دولت از بنگاهداری از اقتصاد کشور سیاستزدایی شود، خود گرفتار نمایندگانی است که گرفتار بازیهای سیاسی انتخاباتی شدهاند و در مسیری حرکت میکنند که ادامه آن شرایط را به جایی خواهد رساند که صداقت به کالایی نایاب و خوشبینانه کمیاب تبدیل شود.