به گزارش جهان اقتصاد به نقل از ایلنا، عبدالحسین بیات درباره روند صادرات محصولات پتروشیمی اظهار داشت: سال به سال که طرح‌های جدید احداث و به تولید می‌رسند به سقف تولید صنعت پتروشیمی کشور اضافه می‌شود، گرچه همزمان امکان ایجاد صنایع تکمیلی یا پایین‌دست هم وجود دارد اما رشد آنها به اندازه ظرفیتی که در کشور ایجاد می‌شود، نیست، به همین جهت بر میزان صادرات افزوده می‌شود. 

وی با بیان اینکه تا زمانی که صنایع تکمیلی و پایین‌دست توسعه نیابند ما باید نسبت به صادرات بیشتر محصوات پتروشیمی اقدام کنیم، افزود: اکنون با همت وزارت نفت، صمت و کشور احداث و صدور مجوز و حمایت از صنایع تکمیلی در حال تسریع است تا تمام محصولات تولیدی در داخل کشور در زنجیره ارزش تبدیل به محصولات نهایی شوند که البته تا رسیدن به این هدف فاصله زیادی داریم و همچنان رشد تولید محصولات نیمه‌خام پتروشیمی را در کشور شاهدیم.

عضو سابق هیات مدیره صنایع ملی پتروشیمی مقاصد صادرات محصولات پتروشیمی ایران را کشورهای امارات، ترکیه، عمان، پاکستان، هند، کویت، آذربایجان، ارمنستان، چین و روسیه عنوان کرد و افزود: صادرات به تمامی کشورهای مقصد طبق روال قبلی در حال انجام و رو به افزایش است، غیر از افغانستان که به دلیل تغییر دولت و بهم خوردن ثبات در بازار نسبت به سال گذشته افت واردات داشته است.

وی با بیان اینکه هیچ محصول پتروشیمی روی زمین و بدون مشتری باقی نمی‌ماند، گفت: صادرات محصولات پتروشیمی مثل نفت نیست که فوری در سطح ظرفیت تولید افزایش یابد و سایر تولیدکنندگان بتوانند جای کشوری که کاهش ظرفیت داده و یا تحریم باشد، بگیرند. سال‌هاست که میزان تقاضای محصولات پتروشیمی  4.5 تا 5 درصد از تولید و عرضه بازار جلوتر است، بنابراین این فاصله به راحتی قابل پر کردن نیست به دلیل همین تناسب هم تحریم محصولات پتروشیمی به آسانی میسر نیست.

بیات میزان صادرات محصولات را در سال 99 حدود 6630 هزار تن اعلام کرد، افزود: امسال به تبع رشد قیمت نفت در بازارهای بین‌المللی محصولات پتروشیمی هم رشد قیمت دارند و به همین نسبت با افزایش ارزش صادرات مواجهیم.

وی تاکید کرد: اگر چه تحریم‌ها برای محصولات پتروشیمی ما زحمت و هزینه‌ها را افزایش داده و حاشیه سود را تاحدی کم کرده، اما مسدودکننده فعالیت‌های توسعه‌ای، بازرگانی و اقتصادی نیست، ما به لحاظ رقابت مشکلی نداریم چون دانش فنی که در این صنعت ایجاد شده بروز هستند و محصولات بازار خوبی دارند و اثری از عدم استقبال از سوی مصرف‌کنندگان به چشم نمی‌خورد، ضمن اینکه لیسانس‌های بومی هم از تراز مطلوبی در افق منطقه و بین‌الملل برخوردار هستند.