رضا قنبری- در آخرین روزهای سال ۹۴ مهمترین ارگان تحلیلی مخالفان برجام وقتی ژنرال های پرآوازه اصولگرا- از جمله مدیر مسوول خود را-در میان نمایندگان تازه تهران نیافت ترجیح داد به جای تحلیل چرایی نه مردم تهران به ائتلاف بزرگ اصولگرایان با تیتر((تلاطم در انتخاب رییس)) و عکس رودر روی محمدرضا عارف و علی لاریجانی از رویکرد مخالفان دولت در برابر مجلس آینده پره برداری کند. سیاستی که پس از مرحله دوم انتخابات در اردیبهشت ۹۵ به مهمترین تحلیل بخشی از رسانه های محافظه کار مبدل شده است. برای مثال سردبیر محترم روزنامه رسالت در مصاحبه با یکی از خبرگزاری اعلام کرد دکتر عارف به دلیل نداشتن رای کافی توانایی رقابت با علی لاریجانی برای ریاست مجلس را ندارد تا بدین ترتیب هم براکثریت اصولگرای مجلس دهم تاکید کند و هم سازمان رای و بدنه اجتماعی اصلاح طلب را به رقابت عارف-لاریجانی ترغیب نماید. هرچند جناب انبارلویی فراموش کرده است توضیح دهد چرا جریان اصولگرایی با داشتن اکثریت مجلس از علی لاریجانی حمایت کرده است که جدایی او از جریان اصلی اصولگرایان در انتخابات مجلس شورای اسلامی از دید هیچ کس پوشیده نمانده است و چرا نماینده ای از ائتلاف بزرگ نامزد ریاست مجلس آینده نمی شود. اما فارغ از این خبرسازی های رسانه ای که اتفاقا خیلی زود فراموش می شود – برای مثال در چند ماه اول پس انتخابات ریاست جمهوری دوستان اصولگرا روحانی را نامزد پیروز اصولگرایان می نامیدند!!- باید به دلایل استقبال مخالفان دولت از رقابت علی لاریجانی و محمدرضا عارف پرداخت.
بی شک در پیروزی لیست امید در انتخابات اسفند ۱۳۹۴ پارامترها و دلایل متعدد و متنوعی موثر بوده اند اما به نظر می آید مهمترین علت توفیق نامزدهای گمنام لیست امید- با توجه مشکلات تایید صلاحیت و محدودیت رهبران جریان اصلاحات -در برابر کاندیدهای پر نفوذ اصولگرا را باید در ائتلاف حداکثری گفتمان اعتدال و عقلانیت در چند سال اخیر جستجو کرد.در واقع اصلاح طلبان در سه سال اخیر سعی کرده اند با تمرکز بر نقاط مشترک و پیش چشم نهادن تجربه ۷۶ -۸۴ برای غلبه بر سیاستمدران هیجان زاده جناح مقابل، با تمامی گروهها و جریانهای دلسوز کشور که سیاست را بر مدار آرامش، عقلانیت و قانون پیگیری می کنند ائتلاف کنند.روشی که به نظر می آید هم در بزرگان سیاسی ایران مورد اقبال قرار گرفته و هم در بین بخش عمده ای از رای دهندگان گروه های مختلف اجتماعی- به گواه انتخابات های اخیر- با اعتماد روبرو شده و مردم صدای خیرخواهانه اصلاح طلبان را شنیده اند.
اکنون آن بخش از سیاستمداران که در دوران حضورشان در سطح اول تصمیم گیری کشور وقایع ناخوشایندی چون توهین های بی سابقه به وزرای حسن روحانی در مجلس نهم یا یکشنبه سیاه را در خاطر جمعی ایرانیان حک کرده اند و با رای روشن مردم از مجلس دهم باز مانده اند، سعی می کنند با پر کردن شکاف اعتدال-رادیکال موجود در فضای سیاسی کشور با دسته بندی های فرعی چون امید- فراگیر خود را باز هم به مهرهای موثر در میدان سیاست مبدل کنند.اتفاقی که در کوتاه مدت با تبدیل فراکسیون قدرتمند حامیان برجام به فراکسیون های ضعیف تر حامیان لاریجانی و حامیان عارف اولین گام برای ضربه دولت بر می دارد ودر بلند مدت در مجلس دهم به انان امکان خواهد داد که در بزنگاه های مهم و آرا سرنوشت ساز قدرت چانه زنی و امتیاز گیری از علی لاریجانی و محمد رضا عارف را کسب کنند.
بنابراین به نظر می آید در چند ماه پس از توافق اتمی ایران و ۵+۱ ودر حالی که حسن روحانی و همکارانش در دولت تدبیر وامید به همراهی تمام نمایندگان برای عبور از تنگناهای اقتصادی،اجتماعی کشور و استفاده از فضای پسا برجام برای بهبود معیشت مردم احتیاج دارد، کشمکش دو بخش عمده نمایندگان ملت بر سر ریاست مجلس دهم مسئله فرعی بوده که برنده ای نخواهد داشت و تنها به نفع گروه هایی است که در روزهای تبلیغات انتخاباتی در رسانه هایشان لیست عارف را لیست انگلیسی نامیده و علیه علی لاریجانی در قم شب نامه های به دور از اخلاق منتشر کردند.
