دغدغه‌هاي کودک دهه ۴۰ را به کودک دهه ۹۰ عرضه نکنيد
مدير گروه کودک و نوجوان شبکه دو گفت: فيلم‌سازان موظف هستند دغدغه‌هاي کودک امروز را بشناسند؛
نبايد دغدغه‌هاي کودکي خود را در فيلم‌هايشان بياورند آنها نبايد دغدغه‌هاي کودک دهه 40 را به کودک دهه 90 عرضه کنند.
به گزارش ايسنا ، علي زارعان در نشست تخصصي بررسي وضعيت فيلم‌نامه نويسي کودک و نوجوان، براي بيست و هشمين دوره جشنواره بين المللي فيلم‌هاي کودکان و نوجوانان اصفهان برگزار شد اظهار کرد: در سه سال گذشته که جشنواره فيلم‌هاي کودکان و نوجوانان به اصفهان بازگشته است، گلايه‌مندي اين بود که چرا سهم اصفهان بسيار کم بوده است.
وي با بيان اينکه ظرفيت‌هايي که در اصفهان وجود دارد در تهران نيست، تصريح کرد: اگر اصفهان را پايتخت فيلم‌سازي کودک بدانيم، انتظار مي‌رود سهم بيشتري از جشنواره را فيلم‌هاي توليد شده در اصفهان تشکيل دهند و اميدوارم سهم اصفهان در جشنواره پيش‌رو بيش از پيش باشد.
مدير گروه کودک و نوجوان شبکه دو سيما با بيان اينکه تلويزيون ذاتا ارزش کمتري از سينما دارد، خاطرنشان کرد: فارغ از اينکه هدف از فيلم‌سازي فعاليت در سينما يا تلويزيون است، بايد به خود اثر وفادار باشيم.
وي با اشاره به اينکه سه تقسيم‌بندي براي فيلم‌هاي کودک وجود دارد، افزود: فيلم‌هاي کودک به سه دسته براي کودک، درباره کودک و به بهانه کودک تقسيم مي شوند.
وي ادامه داد: در گذشته در فيلم‌ها کودک را انتخاب مي‌کردند تا حرف خود را اين گونه بگويند.
زارعان با بيان اينکه در کار کودک بايد نياز مخاطب شناسايي شود، اضافه کرد: فيلم‌سازان موظف هستند دغدغه‌هاي کودک امروز را بشناسند؛ نبايد دغدغه هاي کودکي خود را در فيلم‌هايشان بياورند و آن را عرضه کنند اگر چه اين دغدغه‌ها مي‌توانند به عنوان دستاويز مورد استفاده قرار گيرند.
وي تاکيد کرد: فيلم‌سازان و فيلم‌نامه‌نويسان نبايد دغدغه‌هاي کودک دهه 40 را به کودک دهه 90 عرضه کنند.
مدير گروه کودک و نوجوان شبکه دو سيما با بيان اينکه نوجواني با بلوغ شروع مي‌شود و پايان آن يک امر اجتماعي است و با مستقل شدن پايان مي‌يابد، گفت: متاسفانه در حال حاضر در جامعه ما، 27 سالگي پايان نوجواني است، چرا که در اين سن افراد مستقل مي‌شوند.
اشتباهات راديو و تلويزيون و آموزش و پرورش دوره کودکي را کوتاه کرده است
وي خاطرنشان کرد: دوره کودکي نيز به خاطر اشتباهات راديو و تلويزيون و آموزش و پرورش خيلي کوتاه شده است.
زارعان با بيان اينکه اکثر کارهاي توليدي در حوزه کودک و نوجوان سياه است، افزود: در فيلم ها بيشتر به مسائلي مانند طلاق، مرگ، بچه دزدي و ... پرداخته مي شود، در صورتي که مهمترين فعاليت کودک تا هفت سالگي بازي کردن است، حتي غذا خوردن هم نيست؛ کودک وقتي غذا هم مي‌خورد در حال بازي کردن است و بهتر است از بيان اينگونه مسائل در فيلم‌ها جدا شويم.
وي ادامه داد: تا پنج سالگي تنها بايد در مورد مهرباني و محبت خدا با کودک صحبت شود و در مورد چيستي خدا صحبت کردن با کودک اشتباه است.
مدير گروه کودک و نوجوان شبکه دو سيما اظهار کرد: اگر فيلمي خوب باشد، استانداردهاي فيلم با کيفيت را دارا باشد، از نظر فني مناسب باشد و آشفتگي نداشته باشد، قول مي‌دهم آن را در تلويزيون نمايش دهم.
وي با بيان اينکه فيلم‌سازان اسير تيتراژهاي دورنگ تلويزيون نشوند، ادامه داد: نبايد مغرور به حضور در تلويزيون باشيد، چرا که اينجا سينماست و تلويزيون يک کمک براي سينما محسوب مي‌شود.
زارعان با اشاره به اينکه 15 ميليون مخاطب کودک در ايران وجود دارد، تاکيد کرد: اين فرصتي است به فيلم‌سازان براي اينکه بتوانند اين تعداد مخاطب را پوشش داد.
وي به تَله‌هاي موجود در فيلم‌سازي اشاره کرد و گفت: گاهي ديده مي‌شود، فضاهاي تئاتر در فيلم کوتاه آورده مي‌شود که اين اشتباه است.
وي اضافه کرد: تَله ديگر، تله‌ي تلويزيون است که فيلم‌سازان به تقليد برخي سريال‌هاي تلويزيون مي‌پردازند.
مدير گروه کودک و نوجوان شبکه دو سيما، تَله خانواده را يکي ديگر از تله‌هاي موجود در فيلم‌سازي دانست و افزود: اين تله بسيار در اصفهان مشهود است؛ بازيگران و عوامل فيلم از يک خانواده هستند و ديده مي‌شود به دليل برخي مشکلات خانوادگي به کار لطمه وارد مي‌آيد و ممکن است کار به اتمام نرسد.
پررو بودن، کودکان را در تلويزيون بازيگر کرده است
وي، مشکل ديگر در ساخت فيلم را نابازيگرداناني دانست که بازيگران را خراب مي‌کنند و گفت: عمده کودکان و نوجواناني که در تلويزيون بازي مي کنند به دليل پررو بودنشان بازيگر شده‌اند نه به واسطه اينکه خوب بازي مي‌کنند.
وي ادامه داد: اين که وقيحانه چشم در چشم بزرگسالان نگاه مي‌کنند و صحبت مي‌کنند باعث بازيگر شدن اين کودکان و نوجوانان مي‌شود، که در تلويزيون رواج پيدا کرده و درست نيست.
