غلامرضا رحیمی مشاور مدیریت نقدهایی که تا پیش از زلزله اخیر بر مسکن مهر میشد،بیشتر مالی بوده و اعتراض های ساکنان به کیفیت اجرایی این طرح ها،خیلی شنوا نداشت. حالا و پس از فاجعه،بررسی عکس های آن در شبکه های اجتماعی حاکی از آنست که ظاهرا آن همه سرمایه و یا لااقل بخش زیادی از آن  که موجب مشکلات بسیار زیادی برای اقتصاد کشور شد نه تنها که حلال مشکل مسکن محرومان نشده که خود به مشکلی بزرگتر تبدیل شده است.خب چنین نتیجه دردناکی لایق بررسی نیست؟ در واقع مشکل اول اینست که کشوری با حداقل پنج دهه سابقه برنامه ریزی متمرکز و داشتن سازمانی عریض و طویل و مجرب ،چگونه قادر نیست از اجرای چنین طرح غیر اقتصادی و غیرکارشناسی ممانعت بعمل آورد؟این چه نوع بیماری است که سالها تجربیات برنامه ریزی و نظارت  و بررسی طرح های عمرانی در مواجه با بزرگترین طرح غیر متمرکز سرمایه بَر کشور  لال و یا ساکت می ماند؟چرا پس آن همه آیین نامه و مقاله و درس نامه مربوط به مثلا اثرات تورمی ناشی از سرمایه ریزی به بازار در اینجا بی اثر ماند؟بدتر و فاجعه آمیز و دردناک آنکه پس از آن همه تجربه  و  کوهی از آیین نامه های فنی برای ساخت و ساز، این طرح بی بهره از این تجربیات ماند؟آیا این بخشنامه ها و مقررات فقط برای برای پیمانکاران نوشته شده و شامل مدیران  و مجریان دولتی نمی شود ؟ البته همگان کوشش ها برای انحلال سازمان مدیریت و زیر چتر بردن آنرا بیاد دارند. و همچنین همگان خروج دستجمعی کارشناسان از سازمان برنامه را پیش از اجرای طرح مسکن مهر بیاد دارند،نمیدانم این فاجعه به آن خروج ها ارتباطی داشته یا خیر اما این هم خود  می تواند تبدیل به درسی شود.مثلا مسئولیت اینکه  دولت وقت طرح مسکن مهر را بدون مطالعات خاکشناسی و بدون توجه به  مقررات مهندسی مربوطه مکان یابی نموده آنهم در زمانی که همگان ملزم به رعایت آن هستند، را نمی توان بر دوش پیمانکار اجرایی گذارد.این نوع تصمیم گیری خطرناک نشان دهنده اینست که نه مقررات مورد بررسی قرار گرفته و نه اجازه داده شده که کارشناسان کار خود را انجام دهند. و این همانی است که نام درد اول بر آن می گذارم.