علیرضا امامی فرد-بحث کردن پیرامون برنامه تلویزیونی«هفت»، کاری چالش برانگیز است. شاید مهم‌ترین چالش برای چنین کاری، حفظ بیطرفی در قبال برنامه‌ای است که بسیاری از دوستداران سینما میانه چندانی با گردانندگان و کارشناسان آن ندارند. با این حال«هفت» از مهم‌ترین و بزرگترین رسانه های رسمی کشور در حوزه سینماست، سینمایی که جایگاه رفیعی در عرصه فرهنگی ایران دارد و این روزها حال و روز بهتری هم پیدا کرده است. از همین رو سخن نگفتن از این برنامه احتمالا چاره کار نیست و بهتر است نقد آن، البته با معیارهای منصفانه را در دستور کار قرار داد.این روزها بحث ها در محافل سینمایی ایران حول دو فیلم می گردد. «لانتوری» و «فروشنده».
علی رغم عدم محبوبیت و موفقیت «لانتوری» در خارج از مرزها، شاید یکی از دلایل اصلی تصرف گیشه توسط فیلم «لانتوری» نه بازیگرانش بودند و نه موضوع آن، بلکه سوژه اصلی، کارگردان آن «رضا درمیشیان» است که فیلم قبلی اش را که «عصبانی نیستم» نام داشت توقیف کردند. بسیاری همین توقیف را عامل موثری برای فروش این فیلم می دانند. اما «فروشنده» چه جایزه کسب می کرد و چه نمی کرد قطعا فیلمی بود که مردم برای دیدنش سر و دست بشکانند چون ایران یک «اصغر فرهادی» بیشتر ندارد که اسکار گرفته باشد و هر بار که فیلم می سازد بسیاری را شگفت زده می کند. طبیعی است که وقتی «فروشنده» در کن به موفقیت می رسد مردم برای تماشای آن روی پرده نقره ای بیشتر بی تابی می کنند و این کاملا بدیهی است. نگارنده قضاوتی پیرامون کیفیت این دو اثر سینمایی ندارد، اما در این یادداشت بنا را بر این می‌گذاریم که هر دو از سخیف ترین و بی ارزش ترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران هستند. با وجود این فرض ، اما اصول اخلاقی و حرفه‌ای کار رسانه‌ای حکم می کند که وقتی بخواهیم این دو فیلم را در یک برنامه تلویزیونی نقد کنیم، باید دیدگاه‌های مختلف پیرامون این آثار در برنامه مشارکت داشته باشند. آن هم در برنامه ای که تماشاچیانش یک یا دو نفر نیستند. جمعه شب گذشته بحث درباره سینمای اجنماعی در برنامه «هفت» درمی گیرد کار به بررسی «لانتوری» و «فروشنده» می رسد. قطبی زاده و فراستی دو منتقد برنامه همراه با مجری که افخمی باشد ابتدا در رابطه با «لانتوری» بحث می کنند. هر دو مخالف هستند و افخمی فیلم را ندیده. حال بحث همین جاست. چرا هر دو منتقد مخالف هستند. یعنی در میان این همه منتقد کسی پیدا نمیشد که معتقد باشد «لانتوری» فیلم اجتماعی ارزشمندی است و حداقل با هر دو منتقد بحث کند؟؟ بعد از «لانتوری» به سراغ «فروشنده» می روند. آن را هم می کوبند و افخمی به عنوان مجری هیچ کاری نمی کند. این بار افخمی فیلم را دیده است و خودش هم مخالف فیلم «فروشنده» است. اما سوال مهم اینجاست که در این جمع سه نفره که نه خود فرهادی حضور دارد نه کسی از عوامل و نه منتقدی که اعتقاد داشته باشد «فروشنده» فیلم خوبی است چه کسی است که از این فیلم دفاع کند؟ فراستی با همان لحن همیشگی فیلم را توصیف می کند و بعد از آنکه هر دو دل پرشان را خالی کردند افخمی می گوید که بهتر است فیلم را وقتی از فروش افتاد نقد کنیم، الان زمان مناسبی برای این کار نیست. به نظر می رسد اگر افخمی چنین قصدی داشت که حق فیلم ضایع نشود بهتر بود خیلی زودتر از اینها این جمله را می گفت نه اینکه همه حرفشان را بزنند و بعد او بحث‌ها را با این جمله پایان بدهد.
شرایط برنامه اخیر «هفت» گویای یک معضل اساسی در رویکرد رسانه ملی به سینما است. صدا و سیما مدت‌هاست که روی خوشی به سینمای ایران نشان نمی‌دهد. این رویکرد یکسویه به مسائل سینمای ایران و سپردن عنان اختیار به دست یک تفکر خاص، روندی خوشایند برای رسانه ملی نیست. در این روزهای رونق و تحول در سینمای ایران شاید صدا و سیما با رویکردی چند سویه تر و منصفانه تر می‌توانست از استقبال مخاطبان سینما برای جذب مخاطب استفاده کند. در هر حال آمارها نشان از موفقیت کامل هر دو اثر در جذب مخاطب دارد و بد نیست افخمی و دیگر گردانندگان رسانه ملی بیشتر نگران رویگردانی مخاطبان از برنامه‌های یک طرفه‌ای مانند «هفت» در رسانه ملی باشند.
