احسان سلطانی پژوهشگر اقتصادی رویکرد ضد مردمی و انحرافی مزورانه ای که توسط بعضی دولتمردان و مسئولین رواج یافته و توسط نحله های فکری و رسانه های وابسته به آنها تبلیغ و ترویج می شود این است که دولتمردان و مسئولین نقش اپوزیسیون را بازی کنند و در نتیجه مردم به عنوان مسئول اصلی مشکلات و معضلات کشور معرفی شوند... مانند مصرف انرژی بالا، آلودگی هوا و.. از حدیث الناس علی دین ملوکهم (مردم به شیوه حکمرانان خود زندگی می کنند) و شواهد متعدد و متنوع دیگر که بگذریم... مسئول نامش گواه وظیفه و کارکردش است... یعنی کسی که مسئولیت حوزه ای را بر عهده دارد. بنابراین در یک دولت مدرن، مسئولیت را دولتمردان به عهده می گیرند و در زمان وقوع مشکلات بلافاصله در صدد عذرخواهی و پذیرش عواقب آن بر می آیند و نه مانند دولت های عقب افتاده از خود سلب مسئولیت کرده و فرافکنی پیشه می کنند. در پایین ترین سطوح مدیریتی،‌ هنگامی که یک مدیر (به هر دلیل) قادر به اجرای تعهدات و مسئولیتهای خود نیست، حداقل وظیفه خود را خروج از جایگاه مدیریتی می داند و نه سلب مسئولیت و بهانه تراشی و فرافکنی. در دیدگاه مدرن... رابطه دولت و مردم (بخش خصوصی)، فرآیندی پایین به بالا (Buttom Up Process) است و همچنین مشارکت و همکاری بالایی بین دولت و مردم و بخش خصوصی وجود دارد. در نتیجه مردم در عملکرد دولتها تا حدی خود را مسئول می دانند. سفسطه ای که در ایران رواج داده شده این است که بر همین مبنی سعی می شود مردم و بخش خصوصی شریک و مسئول کژکارکردی ها و عملکردهای پر اشتباه دولت ها معرفی شوند. سوال این است که آیا رابطه مردم و دولت در ایران یک رابطه مدرن از پایین به بالا است؟ اغلب رویکردهای دولتها به مردم بر محور کم و بیش مشابهی استوار است. به عنوان مثال درآمد مردم در سطح یک کشور توسعه نیافته است، اما تلاش می شود هزینه ها و به خصوص کالاها و خدمات دولتی به قیمت کشورهای توسعه یافته به مردم ارائه شود. به عبارتی دولتهای توسعه نیافته ایران توقع در حد مردم کشورهای توسعه یافته از جامعه ایرانی دارند. در حوزه اقتصاد دولت به جای صرفه جویی و افزایش کارآمدی و کارآیی با تحمیل تورم از طریق بالا بردن نرخ ارز و بهای اقلام کلیدی، مردم و بخش خصوصی را تنبیه می کند. نئولیبرال پوپولیسم وطنی که دستش با دولتها و رانتی ها در یک کاسه است، مروج و مدافع این نوع نگرش حکمرانی به شمار می رود.