رویا ایلکا بخش پنجم مراسم رونمایی از کتاب قوانین اقتصادی اثر دنی رودریک باحضور فرشاد مومنی، سمیه جعفری و حسین رجب پور در موسسه دین و اقتصاد برگزار شد. دربخش چهارم گزارش این نشست خواندیم که فرشاد مومنی اقتصاددان و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی گفت: بخش بزرگی از فاجعه های که در ربع قرن گذشته بر اقتصاد ایران تحمیل شده بازتاب همین واقعیت تلخ و غم انگیز است، که لااقل آنجایی که در چهارچوب اقتصاد سیاسی رانتی می خواستند یک کارهای جلو ببرند، که انشاالله با حسن نیت هم بوده، به کسانی وظیفه را دادند که شاید آنها خیلی هم تعیین کننده در اتخاذ جهت گیری ها نبودند، اما حداقل این ظلم بزرگ را به جامعه ایران کردند، که بزک علمی برای جهت گیری های ناقص و خانمان برانداز اقتصادی کردند. به گزارش خبرنگار جهان اقتصاد درادامه این نشست وی خاطرنشان کرد:  کسانی که از  سال۱۳۶۸ به بعد با یک جزم اندیشی و تعصب خارج از حیطه علم و با کمال تأسف تا حدودی آغشته به منافع، از آزاد سازی اقتصادی و خصوصی سازی و دست کاری قیمت های کلیدی دفاع می کردند و الان بعد از نزدیک ۳۰ سال که کشور این همه هزینه و خسارت پرداخته، تازه می گویند ما باید به مسئله نهاد ها هم توجه کنیم. وی ادامه داد: وقتی هم به مسئله نهاد ها توجه می کنند، به یک شیوه این کار را می کنند که شخصا ناگزیر شدم در یک سخنرانی عمومی سال گذشته در دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه ازآنها تقاضا کنم و بگویم، رویکرد نهاد گرای هنوز اندکی آبروی دارد اگر ممکن است شما همان رویکردهای سنتی خود را مطرح کنید، یا حداقل وقتی که می خواهید راجع به نقش نهاد ها و جایگاه نادیده آنها حرفی بزنید، تصریح کنید که در واقع نگاه به نهاد ها از زاویه بنیاد گرایی بازار است و نسبتی با دیدگاه های بنیانگذاران اصلی آن ندارد. وی تاکید کرد: این نکته را چندین بار بیان کردم که ما سعی می کنیم رفتارهای آنها را درک کنیم علی رغم اینکه این صداقت را تاکنون از خود نشان نداند که بگویند ما آن زمان اشتباه می کردیم، بدون ذکر آن خطاهای پر خسارتی که برای کشور هزینه های سنگینی داشته الان می گویدکه به خارج از حیطه علم اقتصاد هم توجه کنیم، از جمله به نهاد ها، آرایش نیرو های سیاسی، توضیح قدرت و ثروت نگاه بکنیم. مدیر موسسه دین و اقتصاد گفت: برداشت ما این است که دامن زدن به مباحث حیطه روش شناسی علم اقتصاد از این نظر مورد توجه است که نهاد علم به مثابه یک نهاد اجتماعی فرصتی را برای یک گروه اندیشه ورزان و دانشمندان فراهم می کند که آنها با تکیه بر منابع عمومی دیده بانی کنند از سرنوشت کشور در حیطه تخصص خودشان و این یک مسئله استانداردی است که شما هرجا اثری از توسعه می بینید جدی گرفته شده، این به معنای این است که نهاد علم باید پاسخگو باشد هم در برابر جهت گیری و سیاست هایی که توصیه می کند و هم در برابر آن انتظارات استانداردی که از نهاد علم می رود. وی ادامه داد: انتظار جامعه از اینکه منابع خود را آزاد کند و در اختیار کسانی قرار دهد که هیچ نقشی به صورت مستقیم در تولید ملی نداشته باشند و فقط مصرف کننده باشند، این است که اینها وظیفه سه گانه ارائه تبیین های عالمانه از مسائل اساسی کشور و ارائه پیش بینی های عالمانه و ارائه تجویزهای عالمانه را جدی بگیرند. وی خاطرنشان کرد: سال گذشته در دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی همایش بررسی دستاوردهای نظام آموزش و پژوهش علم اقتصاد در ایران برگزار شد، منطق برگزاری این همایش این است که ما گفتیم در یک اقتصاد سیاسی رانتی گویی یک توافق نا نوشته ای میان ساختار قدرت و نهاد های آموزشی و پژوهشی وجود دارد، که آنها می گویند شما به کارهای ما کاری نداشته باشید و ما هم متقابل به کارهای و فعالیت های شما کاری نداریم، بنابراین مشاهده می کنید که به نام آموزش علم اقتصاد در ایران گاه مطالبی عرضه می شود که نسبت آن با مسائل و نیازهای جامعه بسیارناچیز است. مومنی گفت: متاسفانه یک عده تندرو های هم پیدا شدند که به جای اینکه اشکال خود را برطرف کنند یعنی مطالبه این را کنند که مثلا در رشته اقتصاد مطالبی مانند روش شناسی، فلسفه علم اقتصاد، تاریخ اقتصادی، اقتصاد سیاسی و جامع شناسی اقتصادی و... آموزش داده شود. متاسفانه تندرو ها که فقط می تواند تخریب کنند این را مستمسک قرار می دهند برای یک ماجرا های دیگری که در چند سال اخیر چقدر درکشور ما بحران سازی کرده. آنها به این بهانه اصل نهاد علم را می خواهند در کشور زیر سوال ببرند و آن را به سمت تعطیلی بکشند. آنها بطور طبیعی یک عنایت ویژه ای به سمت علوم انسانی دارند. وی ادامه داد: شاید یکی از دلایلی که باعث می شود بسیاری از همکاران من در این زمینه حرف های صریح نمی زند این است که نمی خواهند خود را درگیر برخورد های خشن و غیر متعارفی کند که متاسفانه هر روز بیشتر از گذشته دارد سکه روز می شود. وی اضافه کرد: بحث ما در دانشگده اقتصاد دانشگاه علامه این بود که اگر کسی از ما حساب نمی کشد، ما بیاییم از خود مان حساب بکشیم و یک فرصتی را فراهم کنیم که همه دانشگاه های که گروه اقتصاد دارند دعوت کنیم که با هم به گفت و گو بنشینیم و بررسی کنیم که نسبت این فعالیت هایی که ما انجام می دهیم با نیاز ها و مسائل جاری و آتی کشورمان چیست؟