شفقنا نوشت: «همدلی از هم زبونی بهتره»؛ شاید این جمله را همه ما بارها شنیده باشیم.همدلی شیوه ای از برقراری ارتباط و درک طرف مقابل است که وجود آن در خانواده ها به ویژه در میان زن و شوهر الزامی است چرا که از ارکان صمیمیت در یک زندگی زناشویی محسوب می شود.

نسرین دانش، متخصص اعصاب و روان در خصوص همدلی میان زوج ها بیان کرد: همدلی به معنای ارتباط برقرار کردن و درک هیجانات مثبت و منفیِ طرف مقابل است. مثلا زمانی که مرد خسته از کارِ بیرون به منزل رسیده، همسرش به استقبالش می رود و می گوید: خسته نباشی … این ساده ترین مدل همدلی کردن است.

وی افزود: همدلی یکی از مهمترین ارکان صمیمت در زندگی زناشویی است. یک زوج برای پایداری بهینه در زندگی مشترک خود به عشق، صمیمیت و تعهد نیاز دارند. زوجی که بخواهند صمیمی باشند باید توان و انرژی مناسبی در همدلی کردن داشته باشند. این توان اولیه اغلب به یادگیری ها و هوش هیجانی آنها قبل از ازدواج باز می گردد.

این نویسنده و پژوهشگر ادامه داد: افزایش همدلی در میان زن و شوهر به میزان بینش آن دو، در مورد مشکل و اراده کردن در رفع آن بستگی دارد. فرد، اول باید بداند که توان کافی برای همدلی ندارد و احتمالا این را به خوبی یاد نگرفته است. همدلی مانند هر هنر دیگری مهارتی است که الفبا دارد و بر اساس آموزش مناسب می تواند پیشرفت کند.

وی درباره نقش رفتارهای همدلانه زن و شوهر در تربیت فرزندان نیز گفت: فرزندان از پدر و مادر و خانواده خود همدلی را یاد می گیرند و بعدها در زندگی مشترک خود این یادگیری ها را به کار می بندند؛ به همین دلیل لازم است پدر و مادر در مقابل فرزندان از این ادبیات به فور استفاده کنند:

ـ چقدر خوبه که خوشحال می بینمت.

ـ خدارو شکر که مشکلت حل شد.

ـ الهی بمیرم چرا اینقدر ناراحتی؟

ـ هر کاری از دستم بر بیاد انجام میدم تا تو احساس بهتری داشته باشی.

ـ واقعا شرمنده ام که خانواده من این حس بد رو برای تو ایجاد کردن.

این روانپزشک درباره جایگاه همدلی در میان خانواده های ایرانی اظهار داشت: در حال حاضر مطالعات کافی در زمینه همدلی در خانواده های ایرانی انجام نشده است اما بر اساس تجربیاتی که به دست آمده است باید گفت که ما هنوز در ابتدای راه آموزش این نکته مهم به زوج ها هستیم. زوج ها باید در آموزش های قبل از ازدواج در کارگاه های خاص آموزش صمیمت و همدلی شرکت کنند و به صورت عملی یاد بگیرند درک مقابل چیست و در این شرایط چه باید بگویند و چه باید انجام دهند.

وی در پاسخ به این پرسش که فضاهای مجازی و وسایل ارتباطی چقدر و چگونه می توانند به رفتارهای همدلانه خانواده ها آسیب بزنند عنوان کرد: نمی توان گفت که شبکه های مجازی عامل قطع ارتباط همدلانه هست یا نیست. این شبکه ها مانند چاقو می توانند برای ما میوه پوست بگیرند یا دستمان را ببرند. در شرایطی که فضای کافی، مناسب و کم هزینه در زمینه تفریحات در جامعه امروزی وجود ندارد فضای مجازی یک جایگزین گذران اوقات فراغت است که اگر فرهنگ استفاده اش نباشد می تواند مخرب باشد. البته این ابزار کاربردهایی نیز دارد. بنابراین بهتر است به خودمان بگوییم: از خود بطلب هر آنچه هستی که تویی … ما باید فرهنگ درست استفاده کردن از هر وسیله ای را آموخته و به فرزندانمان هم بیاموزیم.