توسعه تک بعدی منجر بحران اشتغال شده است چهارمین همایش مرزهای دانش اقتصاد توسعه همزمان با سیزدهمین سالگرد دکتر حسین عظیمی با موضوع "نهادها، اشتغال مولد و رشد با کیفیت" در دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد. به گزارش خبرنگار جهان اقتصاد، در این مراسم که با حضور اساتید دانشگاه و اقتصاددانان برجسته برگزارشد، سخنرانان چگونگی دستیابی به توسعه را مورد بحث و بررسی قراردادند. محسن رنانی از اعضای هیأت علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان به عنوان اولین سخنران این همایش با بیان اینکه در ۴۰ سال گذشته توسعه تک بعدی موجب افزایش هزینه‌های کشور در توسعه بخش‌های مختلف شده‌است، اظهارداشت: به نقطه بحران در ایجاد اشتغال نزدیک شده ایم، به این مفهوم که در شرایطی که در سال ۱۳۸۴ هزینه تولید یک شغل ۲۰۰ میلیون تومان برآورد می شد، امروز این عدد به ۹۰۰ میلیون تومان رسیده است. محسن رنانی، در قالب موضوع سخنرانی خود تحت عنوان «کودکی توسعه و توسعه کودکی» و با اشاره به اینکه تعریف سه اصطلاح رشد، پیشرفت و توسعه همیشه با هم اشتباه گرفته می شوند،افزود: رشد عبارت است از تکثیر افقی وضع موجود، مانند افزایش تولید خودرو در سال، پیشرفت عبارت است از تکثیر عمودی وضع موجود یعنی ارتقای وضع موجود از لحاظ فناوری ها و تکنولوژی و نهایتا توسعه عبارت است از تغییر کلی همه شرایط موجود، از قبیل تغییر نظام مدیریت، سطح دانش، ساز و کارهای مناسب سازمانی، کاهش هزینه مبادله و پایین آوردن هزینه های اضافی. این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه در دل توسعه، رشد و پیشرفت نهفته است، گفت: باید بپذیریم تا زمانی که این دو انجام نشود، توسعه رخ نمی دهد و این دو شرط لازم هستند. رنانی ادامه داد: توسعه دو خط تولید دارد، یک بعد اقتصادی و مادی و دیگر بعد رفتاری و فرهنگی که محصول این دو خط تولید ایجاد رفاه و رضایت است. وی بابیان اینکه در سال های پس از انقلاب تمرکزمان بر بعد فیزیکی و مادی اقتصاد بوده است، افزود: یک زمانی بر رشد احداث سد، کارخانجات سیمان و صنایع تمرکز می کردیم و در دوره ای دیگر روی ایجاد دانشگاه متمرکز شدیم تا با تولید نیروی انسانی ماهر از رشد فیزیکی ایجاد شده، بهره مند شویم یا به عبارتی رفاه ایجاد کنیم. رنانی با تاکید بر اینکه در تمام این سال ها تمرکز ما بر تولید مدرک و تکنسین بوده، متذکر شد: متاسفانه در این سال‌ها هیچگاه روی این مقوله که انسان‌های شرافتمندی  را تربیت کرده و به جامعه تحویل دهیم، سرمایه گذاری نکردیم. وی با بیان اینکه تمام برنامه های ما در این سال ها بر بعد اول توسعه استوار بوده و توسعه فرهنگی است را به دست فراموشی سپرده‌ایم، افزود: توسعه فرهنگی نیاز به سرمایه های دیگری هم دارد که از جمله آنها سرمایه های اجتماعی و سرمایه های نمادین هستند. استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان ادامه داد:سرمایه های اجتماعی مناسبات بین انسان ها را سامان دهی می کند و سرمایه های نمادین مانند هنرپیشه ها، شومن ها، مانکن ها و... باعث ایجاد تحول می شوند که ما از هر دوی این سرمایه ها غافل بودیم. رنانی باتاکید براینکه بعد از انقلاب بعد فرهنگی را به طور کامل رها کردیم،افزود: اگر بعد دوم رشد نکند، پس از مدتی بعد اول یعنی همان توسعه نیز متوقف خواهد شد و توسعه نیز پر هزینه شده و به تدریج از حرکت باز می ایستد. وی بابیان اینکه بعد اول را مدرنیزاسیون و بعد دوم را مدرنیته می نامند،افزود: مدرنیته یا نوگرایی یعنی اینکه خلق و خوی من با پیشرفت هماهنگ شود. اگر وارد مدرنیته نشویم، مدرنیزاسیون هم نخواهیم داشت که نقطه آغاز فروپاشی نیز از همین محل شکل می گیرد. استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان ادامه داد: در زندگی سنتی مناسبات هم شخصی است، تولید هم شخصی انجام می شود اما در دنیای مدرن مناسبات اجتماعی است پس من به تک تک شما و آدم های دیگر ارتباط پیدا می کنم که اگر نتوانیم انبوه گره های اجتماعی را در این دنیای مدرن مدیریت کنیم، اقتصاد به بن بست می رسد. وی ادامه داد: اگر بخواهیم در دنیای مدرن زندگی کنیم باید رواداری در اندیشه و مدارا در عمل را مدنظر قرار دهیم زیرا  در جامعه ای که مدرنیته توسعه نیافته، سرمایه ها فرار می کنند. رنانی با تاکید بر اینکه تحول رفتاری در ایران رخ نداده است، تصریح کرد: ایران هیچگاه توریسم محور نمی شود و اگر عقلانیت جایگزین عاطفه و احساس و سنت نشود و قوانین جای مناسبات شخصی را نگیرد، توسعه پرهزینه می شود. وی ادامه داد: از هزار میلیارد دلار دولت قبل که بخشی از آن حیف و میل شد، بخشی دیگر در اقتصاد برای توسعه هزینه شد، اما چرا نتیجه آن ملموس نیست؟ چون مناسبات اجتماعی به هم ریخته و توسعه اقتصاد پرهزینه شده است. این کارشناس اقتصادی با اشاره به اینکه ۱۰سال پیش هزینه ایجاد یک شغل ۲۰۰ میلیون تومان بود اما امروز برای تولید یک شغل باید ۹۰۰ میلیون تومان هزینه کرد،گفت: این یعنی ما از تولید شغل ناتوان شده ایم واگر همزمان با رشد فیزیکی تحول فرهنگی و رفتاری اتفاق نیفتد به دام کودکی می افتیم. وی با بیان اینکه  توسعه فیزیکی در این جامعه تازمانی که نفت داشته باشیم ادامه می‌یابد، افزود: سال ۱۳۹۴ در یک سخنرانی گفته بودم ادامه این روند کشور را از توسعه باز می‌دارد اما امروز می گویم که با پیش رفتن در این مسیر فرصت پیشرفت را نیز از دست خواهیم داد زیرا  آنقدر رشد پرهزینه می شود که نمی توان امیدی به پیشرفت داشت. این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه سهم آموزش و پرورش از بودجه کل کشور از ۱۲ درصد در سال ۸۷ به ۱۵ درصد در سال ۹۵ رسیده است، گفت: اگر این بودجه را با بودجه وزارت دفاع، مقایسه کنیم می بینیم که بودجه این وزارتخانه از ۱۱ درصد در سال ۱۳۸۷ به ۱۹ درصد صعود کرده است. وی ادامه داد: مجموع هزینه هایی که در بخش راه، فولاد، پتروشیمی و صنعت کرده ایم به هیچ وجه قابل مقایسه با هزینه ای نیست که برای آموزش کودکانمان داشته ایم. رنانی افزود: البته منظور من آموزش عالی نیست چون کارکرد توسعه ای ندارد وآنچه به لحاظ توسعه در آموزش کودکان رخ می دهد، در سنین کمتر از هفت سال است زیرا کودکان تا هفت سال تغییر می کنند و پس از آن تاثیر می پذیرند و از هجده سال به بعد تاثیر هم نمی پذیرند مگر آنکه خودشان به جمع بندی و لزوم تغییر برسند. وی با بیان اینکه همه آنچه برای توسعه لازم است باید در سنین کمتر از هفت سال انجام شود،افزود: ۴۰ سال است دنیا روی این موضوع متمرکز شده که پیدایش توسعه از سنین زیر هفت سال آغاز می شود و اگر این مهم رخ ندهد آن کشور توسعه نخواهد یافت.