علیرضا چیذری، نویسنده و محقق نوشت:*چرا خرمشهر خونین‌شهر گشت؟*
خرمشهر را «خونین‌شهر» نامیدند، زیرا دفاع از آن تنها با خون دلیرمردانی ممکن شد که با کمترین امکانات و بزرگ‌ترین باورها، جانشان را فدای میهن کردند. علیرضا چیذری در یادداشت خود یادآور می‌شود که چگونه تکاوران و رزمندگان ایرانی، با شجاعتی مثال‌زدنی، در برابر دشمن بعثی ایستادند و برگ زرینی از تاریخ مقاومت این سرزمین را نوشتند. .
علیرضا چیذری، نویسنده و محقق به مناسبت هفته دفاع مقدس در یادداشتی به چرایی تبدیل شدن خرمشهر به «خونین‌شهر» پرداخته و از رشادت مردانی نوشته است که با غیرت ایرانی و ایمان، در برابر دشمن ایستادند.
*علیرضا چیذری، نویسنده و محقق نوشت:*
نه جای مهر پینه‌بسته داشتند، نه محاسن بلند و ته‌ریشِ امروز؛ تنها نشانِ مسلمان بودن و ایرانی بودنشان بود. اما تا دلت بخواهد، در این خاک ریشه داشتند.
پرچم ایران روی سینه و کلاهشان بود.
جنگنده‌ترین‌ها بودند، اما کلاهشان رنگ صلح داشت.
نه ادعایی داشتند و نه درجه‌ی بالای نظامی در حیاتشان بر دوششان سنگینی می‌کرد. فقط غیرت ملی و اعتقاد علوی داشتند؛ پهلوانانی بودند که فردوسی در زمانشان نبود تا برایشان شاهنامه بنویسد.
خانواده‌ی هیچ‌کدامشان هم مقیم فرنگ و کانادا و اسکاندیناوی نبود و دادِ حمایت از تولید ملی به بهانه‌ی فروختن تابوت مرگ به مردم نمی‌زدند.
*یاد تیمسار دریادار شهید محمدعلی صفا، که کمتر نامی از او در گروه کلاه‌سبزها شنیدیم، جاودانه باد.*
او در پایگاه تکاوران دریایی پادشاهی انگلستان و پایگاه تکاوری جان.اف.کندیِ آمریکا دوره دیده بود. سلاحش پاسداری از وطن بود؛ سلاحی که علاوه بر غیرت، ساخت آمریکا و روسیه هم بود. دوره‌ی «Long hope» را در جنگل‌های آمازون گذرانده بود.
اسم خرمشهر، به گفته‌ی خود عراقی‌ها، «گورستان تانک» شد.
با این‌ها و با غیرت ایرانی بود که خرمشهر، خونین‌شهر گشت
