جهان اقتصاد گزارش می دهد؛
حفاظت از زیرساخت‌ها؛ مهمتر از نان شب
گروه زیربنایی رضا پورحسین
جهان اقتصاد: وقوع جنگ، در هر ابعاد و مقیاسی، آفتی بزرگ برای تاسیسات و زیرساخت هاست که ضرورت حفاظت از آن ها را بیش از پیش مطرح می کند.
حفاظت از زیرساخت‌ها در دوران جنگ از جمله تاب‌آوری اینترنت، مخابرات و تاسیسات با پیشگیری از احتمال حملات سایبری یا فیزیکی به دیتاسنترها، دکل‌ها، ساختمان ها و فیبر نوری تا حدودی میسر می‌شود.
جنگ‌ها اولین تأثیر خود را روی تولید و اشتغال می‌گذارند. با تخریب زیرساخت‌ها و کاهش تولید، اقتصاد بسیاری از کشورها در زمان جنگ دچار افت شدید می‌شود. به‌عنوان مثال، در جنگ جهانی دوم، کشورهای درگیر با کاهش قابل توجهی در تولید صنعتی مواجه شدند. در طول جنگ ایران و عراق، ایران به‌ویژه در مناطق نفت‌خیز مانند خوزستان، شاهد تخریب وسیع تأسیسات بود. این امر مستقیماً درآمدهای نفتی کشور را کاهش داد و به کاهش منابع ارزی منجر شد.
هزینه‌های غیرمستقیم جنگ به تمام اثرات و پیامدهایی اشاره دارد که به‌طور غیرمستقیم ناشی از جنگ به وجود می‌آید. هرچند ممکن است در ابتدا به نظر نرسند، اما این زیان‌های غیرمستقیم اقتصادی جنگ تأثیرات عمیق و ماندگاری بر جامعه و اقتصاد دارند.
همچنین هزینه‌های غیرمستقیم جنگ شامل خسارت به زیرساخت‌ها، تخریب محیط زیست، کاهش سرمایه‌گذاری‌های خارجی، کاهش بهره‌وری نیروی کار، و اثرات اجتماعی و فرهنگی مختلف است. به‌عنوان مثال، وقتی کشوری درگیر جنگ است، زیرساخت‌های حیاتی مانند جاده‌ها، پل‌ها، و بیمارستان‌ها آسیب می‌بینند و این می‌تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی شهروندان و افزایش مشکلات اجتماعی شود.
علی اصغر زرگر در این رابطه به جهان اقتصاد، گفت: زیرساخت‌های حیاتی ستون فقرات جامعه مدرن و توسعه اقتصادی را تشکیل می‌دهد و برای رفاه ملی ضروری است و سیستم‌های فیزیکی و اجتماعی لازم را برای رشد پایدار فراهم می‌کند.
وی افزود: از طریق شبکه‌های حمل و نقل، شبکه‌های انرژی، سیستم‌های ارتباطی، تأسیسات آب و فاضلاب و زیرساخت‌های اجتماعی، کشورها می‌توانند بهره‌وری را بهبود بخشند، سرمایه‌گذاری‌ها را جذب کنند و رفاه کلی شهروندان خود را افزایش دهند. دولت‌ها و سیاست گذاران باید توسعه زیرساخت‌ها، اطمینان از سرمایه گذاری‌های کافی، برنامه ریزی مؤثر و مدیریت کارآمد را در اولویت قرار دهند. با انجام این کار، آنها می‌توانند قفل قدرت تحول آفرین زیرساخت‌ها را باز کنند و زمینه را برای یک اقتصاد شکوفا و مقاومتی فراهم کنند.
این کارشناس حوزه اقتصاد، یادآور شد: زیرساخت‌های حیاتی آن دسته از سیستم‌های فیزیکی هستند که برای حداقل عملیات اقتصاد و دولت ضروری هستند. آنها شامل اما نه محدود به مخابرات، انرژی، بانکداری و مالی، حمل و نقل، سیستم‌های آب و خدمات اضطراری، دولتی و خصوصی هستند.
زیرساخت‌های انعطاف‌پذیر و امن برای شکوفایی اقتصادی ضروری است زیرا نه تنها زیربنای عملکرد مؤثر مشاغل و خدمات است، بلکه زیربنای اعتماد و برنامه‌ریزی بلندمدت در یک منطقه و در نتیجه سطوح سرمایه‌گذاری مداوم است. بنابراین، تأمین این انعطاف‌پذیری و امنیت می‌تواند به عنوان تزریق مستقیم به اقتصاد و تولید ملی و همچنین کاتالیزوری برای رشد اقتصادی و سرمایه‌گذاری بیشتر عمل کند. با این حال، هنگامی که اختلالاتی در خدمات زیرساخت‌های حیاتی ارائه می‌شود، مانند انرژی، حمل و نقل و شبکه‌های ارتباطی، به طور بالقوه می‌تواند اثرات مستقیم اقتصادی پرهزینه ای داشته باشد، مانند هزینه تعمیر آسیب به ساختارهای فیزیکی، و اثرات غیرمستقیم اقتصادی بر جامعه. مانند اختلال کسب و کار در زنجیره تأمین ملی و افزایش بیکاری کوتاه مدت و بلند مدت می‌باشد.
دسترسی کافی به منابع انرژی مقرون به صرفه و پایدار، مانند برق و سوخت، دسترسی به فناوری اطلاعات برای تولید صنعتی، فعالیت‌های تجاری و عملکرد کلی اقتصاد مدرن بسیار مهم و واجب تر از نان شب است و دقیقا به همین علت حفاظت از آن ها نیز واجب است.
