شیرین تجلی پیربازاری- روزنامه‌نگار- این روزها شاهد آن هستیم که سیاست‌های فرزندآوری در کشور تغییر کرده است؛ در زمان جنگ با توجه به ازدیاد جمعیت، سیاست کشور به تشویق مردم به کاهش زاد و ولد تغییر کرده بود اما در سالهای اخیر، با توجه به نرخ بسیار پایین زاد و ولد و پیری جمعیت در آینده‌ی نه چندان دور، این سیاست به تشویق  فرزندآوری تغییر یافت. حال برای تغییر هر سیاستی در هر بعدی باید به زیرساخت‌های آن توجه داشت و سنجید که آیا این زیرساخت‌ها آمادگی لازم برای افزایش جمعیت را دارد یا خیر. این روزها و ماه‌های اخیر با افزایش شدید تورم و به تبع آن افزایش قیمت‌ها در همه‌ی جوانب معیشتی و بدون داشتن برنامه آیا این سیاست افزایش جمعیت و فرزندآوری سنجیده و صحیح است؟ زمانی می‌توان از سیاست فرزندآوری در کشور حمایت کرد که برای کودک قبل از تولد تا دوران پیری برنامه‌ی استراتژیک بلندمدت داشته باشیم. این روزها که فقر در کشور بیداد می‌کند، خیابان‌ها پر شده از کودکان کار و کودکان متکدی؛ سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که «آیا فرزندآوری می‌تواند به رشد کشور کمک کند؟» با توجه به تورم و گرانی سرسام‌آور علاوه بر کودکان متکدی، این روزها متاسفانه شاهد تکدی افراد سالمند در جامعه هستیم؛ در حالی که با یک برنامه‌ریزی بهتر می‌شود به جای فقط افزایش جمعیت؛ به دنبال کیفیت زندگی افراد باشیم و زمانی کیفیت زندگی بهتر شود که رفاه نسبی در جامعه ایجاد شود و این قطعا افزایش جمعیت و زادآوری بیشتری به دنبال خواهد داشت. ولی در شرایط موجود نبايد برنامه‌ريزي‌ها به گونه‌اي باشد كه به جمعيت اضافه كنيم تا زمانی که به گفته دادیار دیوان عالی کشور: 5/5 میلیون معتاد و 6 میلیون بیکار در کشور داریم؛ زیرا سیاست فرزندآوری و افزایش جمعیت بايد با آموزش و پرورش، مسكن، بهداشت، اشتغال، رفاه اجتماعي و در مجموع اقتصاد در تناسب باشد. بنا به اعلام مرکز پژوهش‌های مجلس بیشترین تمایل به بی‌فرزندی در استان تهران است. با استناد به نظرسنجی انجام شده در مرکز افکار سنجی دانشجویان ایران(ایسپا) 12درصد پاسخگویان در پاسخ به این پرسش که چند فرزند برای یک خانواده مناسب است، نداشتن فرزند را مطلوب می‌دانند. 20.7 درصد یک فرزند، 32.7درصد دو فرزند، 16 درصد سه فرزند، 11.6درصد چهار فرزند و 5.6درصد پنج فرزند و بیشتر را برای یک خانواده مطلوب دانسته‌اند.1.4 درصد نیز به این پرسش پاسخ نداده‌اند. این روزها آمار نشان می‌دهد که حد متوسط خط فقر در کشور قطعا کمتر از ۱۰ میلیون تومان برای یک ماه نیست اما حتی اگر بسیاری از افراد این میزان دریافتی را هم داشته باشند که قطعا ندارند، در صورت اجاره‌نشینی حقوقشان برای کل ماه کافی نخواهد بود، سوالی که پیش می‌آید این است با طرح‌های تشویقی از قیبل وام‌های 20میلیونی و طرح واگذاری خودرو آیا می‌توان از پس مخارج نوزاد برآمد؟ حتی از نظر روانی هم مشکلاتی وجود دارد. در گزارشی که در اسفند ماه سال 1399 در روزنامه همشهری منتشر شده بود این طور آمده، «فقط در تهران نزدیک به ۳۴ درصد از مردم دچار افسردگی آشکار هستند». این عدد، فارغ از تمام کسانی‌ است که درباره مشکلات روحی و روانیشان صحبت نمی‌کنند چون آن‌ را اَنگی محرز می‌دانند. در مقابل اما آمار غیررسمی از درگیری ۵۰ درصد از مردم ایران با افسردگی خبر می‌دهند. رییس انجمن علمی روانپزشکان ایران می‌گوید شیوع افسردگی در میان دانشجویان بیش از دیگر اقشار جامعه است. دانشجویان در مرحله‌ای از زندگیشان هستند که انتظار دارند وارد زندگی جدی شوند و آینده‌شان را بسازند. اما شرایط موجود، آنها را از ادامه بازمی‌دارد و آینده‌ای مبهم را برایشان رقم می‌زند. آنها در دوره‌ای از عمر خود هستند که بیشتر می‌فهمند، حساس‌ترند ولی امکان عمل از آنها گرفته می‌شود و به همین دلیل میزان افسردگی ممکن است در آنها بیشتر شود. طبق آمار منتشر شده، سال گذشته پنج هزار و 342 نفر بر اثر سوء مصرف مواد و داروهای مخدر و محرک در کشور جان خود را از دست داده‌اند. از این تعداد چهار هزار و 561 نفر مرد و 781 نفر زن بوده‌اند.  آمار تلفات سوء مصرف مواد مخدر در سال 1400 با رشد 15.2درصدی نسبت به سال قبل از آن مواجه بوده است. در انتها باید یادآور شوم که در علم اقتصاد، سرمایه و نیروی کار دو جزء اساسی و غیرقابل انکار برای رشد و توسعه هستند، امیدوارم مسئولان و مدیران بیش از پیش عزمشان را برای بهبود اوضاع جامعه جزم کرده تا افراد جامعه به ثبات نسبی در جامعه دست پیدا کنند. بی‌تردید یکی از محورهای اصلی رشد و توسعه اقتصادی نقش قشر جوان و تأثیر آنان است. لذا با افزایش جمعیت، کشور دیگر با مشکلات بیشتر مواجه نخواهد شد. اما در شرایط فعلی امکان رشد جمعیت و افزایش باروری ممکن به‌نظر نمی‌رسد.