دبیر کانون سراسری انبوه سازان در گفتگو با جهان اقتصادی انتقاد کرد:

مهناز اسماعیلی-طرح «اجاره‌داری حرفه‌ای» که در آن ساخت خانه‌های استیجاری با حمایت ۱۰۰ درصدی دولت از سازندگان آغاز خواهد شد یک گام دیگر به مرحله اجرا نزدیک شد، در صورت تصویب در هیات دولت، این طرح به‌زودی به مرحله اجرا خواهد رسید.

پس از دو سال تلاش جدی برای ساماندهی بازار اجاره بالاخره وزارت راه و شهرسازی روز ۹ دی ماه، پیش‌نویس آیین‌نامه اجرایی «حمایت از اجاره‌داری حرفه‌ای» را برای بررسی و تصویب به هیات دولت ارائه کرد.

وزارت راه با ارائه این پیش نویس تلاش دارد تا بازار اجاره با تلاش برای تشویق سرمایه‌گذاران برای ساخت خانه‌های کوچک و قیمت مناسب ساماندهی ‌شود؛ تلاش دولت این است تا با اجرای نظام اجاره‌داری حرفه‌ای از جمعیت مستاجر کشور در برابر افزایش سوداگری مسکن، رشد قیمت اجاره و کمبود عرضه حمایت کند. برای همین از دو سال پیش تلاش شد تا پای سرمایه‌گذاران برای ساخت مسکن استجاری به وزارت راه و شهرسازی باز شود.

«اجاره‌داری حرفه‌ای» یا همان «ساخت خانه‌های استیجاری» برنامه دولت برای افزایش عرضه مسکن و کنترل قیمت‌ها در بازار اجاره است، موضوعی که حرف و حدیث‌های زیادی را از ساخت خانه ۲۵ متری تا زندگی کردن مردم در قوطی کبریت سر زبان‌ها انداخته است، فارغ از اینکه عملیاتی‌شدن این قانون روی زمین مانده می‌تواند پایانی باشد بر نگرانی مستاجران از پیداکردن یک سقف در کلانشهری مثل تهران که اتفاقا قرار نیست متراژ آن به ۲۵ متر خلاصه شود.

موضوع ساخت «مسکن استیجاری» به صراحت در قانون «ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن مصوب ۱۳۸۷» آمده است، اما جامعه سازندگان و سرمایه‌گذاران در سال‌های گذشته از ساخت مسکن استیجاری استقبال نکردند و از قضا دولت‌ها نیز تلاشی برای راضی کردن انبوه‌سازان نداشتند.

در همین رابطه، خبرنگار جهان اقتصاد با فرشید پورحاجت، دبیر کانون سراسری انبوه سازان به گفتگو پرداخت.

فرشید پورحاجت درباره اینکه گفته می شود انبوه سازان از ساخت مسکن اجاره ای استقبال نکرده اند، گفت: ما متاسفانه ظرف دو سال گذشته با یک وزارت راهی مواجه شدیم که اساسا هیچ علاقه ای به بخش خصوصی در حوزه مسکن ندارد. در دو سال گذشته، ارتباط بخش خصوصی و حوزه مسکن وزارت راه و شهرسازی اساسا رابطه تنگاتنگی که به اقتصاد کشور کمک کند، نبوده است و این به وزارت راه و شهرسازی و علی الخصوص وزیر راه و شهرسازی برمی گردد چراکه ساختار وزارت راه و شهرسازی از دستور وزیر تبعیت می کند. بنابراین، اساسا هیچ علاقه ای به مذاکره و نظرخواهی از بخش خصوصی کشور نداشته است.  

دبیر کانون سراسری انبوه سازان ادامه داد: حالا درباره اینکه دوستان به جای ما صحبت می کنند که انبوه سازان علاقه نداشتند، باید بگویم که کانون انبوه سازان برای خودش تریبون دارد که بخواهد اعلام کند که از این طرح حمایت و تبعیت می کند یا مخالفت می کند. پس ضرورت ندارد که وزارت راه و شهرسازی بخواهند سخنگوی کانون انبوه سازان شود اما در مقام واقعیت ما در حوزه مسکن مهر، چه در حوزه 99 ساله آن و چه در حوزه مسکن اجاره ای، سوابق انبوه سازان مشخص است و مشخص است در کدام نقاط کشور مسکن اجاره ای هم تولید کرده است و حتی در دولت اصلاحات این اتفاق افتاده است.

وی با اشاره به سابقه نقش کانون سراسری انبوه سازان کشور در حوزه مسکن کشور تصریح کرد: دولت اصلاحات، مسکن اجاره ای را با بخش خصوصی و انبوه سازان تولید کردند و تحویل دادند. در دولت احمدی نژاد و طرح مسکن مهر هم این اتفاق افتاده است اما در دولت تدبیر و امید این شرایط را برای بخش خصوصی فراهم نکردند که مسکن اجاره ای را به صورت حرفه ای تولید کنند و اصلا شرایط و ضوابط خاصی را برای آن تعریف نکردند. همین که امروز اعلام می کنند که ما تازه تصمیم گرفتیم که آیین نامه را به هیات دولت بفرستیم، این نشان می دهد که وزارت راه و شهرسازی برنامه ای برای این کار نداشته است.

پورحاجت با انتقاد از عملکرد وزارت راه و شهرسازی در بخش مسکن اظهار کرد: مگر می شود وزارتخانه ای در پایان عمر 8 ساله یک دولت آیین نامه ای به این مهمی را برای دولت بفرستد. ما هم در کنار مردم هستیم و اگر شرایط مهیا باشد، هم مسکن اجاره ای، هم ارزان قیمت و هم مسکن باکیفیت می سازیم اما باید شرایط حاکم بر اقتصادمان یک شرایط کاملا مناسبی باشد که بتوانیم تولید مسکن را متناسب با نیاز کشور و مردم داشته باشیم.

دبیر کانون سراسری انبوه سازان در پایان گفت: من به عنوان دبیر جامعه انبوه سازان نمی دانم آیین نامه اجاره داری حرفه ای چیست. اگر این آیین نامه برگرفته از قانون ساماندهی سال 87 است، چرا بعد از 12 سال آقایان یادشان آمده است که آیین نامه نظام حرفه ای برای آن بنویسند؟ در این 12 سال کجا بودند؟ مردم از این ناکارآمدی و بی برنامگی چقدر باید ضربه بخورند؟ یا این دوستان در این مملکت زندگی نمی کنند یا اگر زندگی می کنند، شرایط مسکن برای آنان به گونه ای فراهم است که دغدغه مسکن مردم را نداشته و ندارند.