مهدي رضا خاني

خبرگزاری ها از شهر بیروت خبر می دهند که این شهر در چشم به هم زدنی به شهر ارواح تبدیل شده است. تا کیلومترها شیشه ای سالم بر ساختمان ها نمانده است. تمام بندرگاه و انبارهای گندم و مواد غذايی و غیره به طور کامل سوخته و نابود شده است. مردم در شهر به دنبال مفقودان و گمشدگان می گردند. شدت انفجار به حدی بوده که حتی تا کشورهای همسایه را هم لرزانده است. پایتخت ویران، عنوانی است که برخی از خبرگزاری ها به این شهر داده اند.  

آنچه که تا کنون از حادثه دهشتناک انفجار در بندر بیروت قابل استناد است، انفجار حجم عظیمی از مواد شیمیایي است که در بندرگاه این شهر ذخیره شده بود. علت حادثه هر چه باشد، خواه، سهل انگاری و یا خرابکاری و حتی عملیات تررویستی از مسئولیت کسانی که حفظ ایمنی در نگهداری و انتقال اینگونه مواد و محموله ها را برعهده دارند چیزی کم نمی کند.  این محموله ها که امروز در جای‌جای زندگی ما جا خوش کرده اند و بخش مهمی از چرخ اقتصاد و اجتماع بدون حضور آنها نمی چرخد مانند بمب هایي هستند که هر لحظه ممکن است یک شهر و حتی یک کشور و بعضا جهان را نابود کنند و چه بسا بشر روزی به دست همین ساخته‌های خودش به زندگی در کره زمین پایان دهد.

این محموله‌های خطرناک بخشی از زندگی انسان امروز است و نمی توان آن را از جامعه انسانی حذف کرد. بنایراین باید شرایط و لوازم زندگی ایمن در کنار آنها را فراهم نمود. استانداردهای دقیق و شدید بدون کوچکترین اغماضی در تهیه، حمل و نگهداری این محموله ها باید ایجاد، رعایت و بازنگری و به‌روز رسانی شود.

آنچه امروز جهنمی را در بیروت رقم زده است می تواند ده‌ها و حتی صدها برابر بزرگ ‌تر و فاجعه آمیزتر در گوشه گوشه جهان اتفاق بیافتد. پایانه‌های انتقال مواد سوختی و شیمیایی، انبارهای ذخیره و نگهداری و وسایل حمل و نقل این مواد گلوله‌های آتشی هستند که هر آن می توانند خرمن زندگی هزاران انسان را به آتش بکشند و فاجعه بیافرینند. خوب است که همه سازمان‌های محلی و جهانی یک بار دیگر در بازنگری و تشدید استانداردها، مقررات و مقاوله نامه‌ها برای حفظ ایمنی انسان از تهدید چنین خطراتی اقدامات جدی انجام دهند. جبران چنین حوادثی بسیار گران است و هشدار اینکه حادثه بعدی ممکن است حتی غیرقابل جبران باشد.