غلامرضا رحیمی کارشناس مدیریت پروژه لابد شما عکس مربی مشهور شمالی در حال رانندگی کامیون را دیده اید.این عکس نماد نوعی دیگر از موانع واگذاری امور اقتصادی از حکومت به مردم است.ابتدا بگم که رانندگی آنهم از نوع بیابونی کار بسیار سخت و شریفی است و چرخ اقتصاد به آن وابسته.اما هیچ مدیری توصیه می کند که مثلا کارشناس برق کارِ یک مهندس سیویل را انجام دهد و یا دونده وزنه برداری کند،  آیا این فرصت سوزی نیست؟در شماره قبل از موانع و مشکلات قانونی  پیش روی تسهیل امور اقتصادی بخش خصوصی گفتم و مثالهایی ساده زدم. اما در این راه مشکلات دیگری هم هست یکی  از آنها هدایت های نادرست منابع مردمی است.خوانندگان ، راننده لیسانسیه کم ندیده اند، پزشک عمومی کم ندیده ایم که سر از بساز و فروشی درآورده و کم کشاورز قدیمی ندیده ایم که دستفروش شده و کم مهندس با سابقه ندیده ایم که در ینگه دنیا پیتزا فروشی می کند.از این موارد فراوان در سطح اجتماع دیده می شود و اخیرا دیگر عده ای به کار توجیه افتاده اند و فلسفه می بافند که بیکار تحصیلکرده و یا خانه دار تحصیلکرده بهتر از نوع درس نخوانده اش است. انگاری که این تحصیلات بدون صرف منابع مردمی حاصل شده و انگار نه انگار که اینان می توانند کوهی از مشکلات را در صورت بکارگیری در جای مناسب برطرف کنند.چند سال پیش کارمند فعال با استعدادی داشتم که پس از مدتی از تیم ما جدا شد و برای خود شغلی در زمینه تحصیل اش راه انداخت.اوایل راضی بود و درآمدی داشت و ایمیل هاش بوی پلو و خورش می داد.پس از مدتی ایمیل هاش پر از آه و ناله شد و بوی نون و پنیر هم بسختی از آن در می اومد.و بعد دیگه ارتباطش قطع شد و ایمیل هم نمیزد و سایر همکاران هم از او بی خبر.چندی پیش در مرکز خریدی آن جوانِ با استعدادِ دیروز را در کسوتِ فروشنده یک بوتیک دیدم.وقتی که علت را جویا شدم ،گفت که هرچه حساب کردم دیدم که جای مطمئن سرمایه گذاری فقط فروش اجناس وارداتی است و بس.خب این نتیجه چیست؟ سیگنالهای غلط و هدایت های نادرست و اتلاف منابع مردمی.کارِ کارشناسی یک جوان تحصیلکرده پر ریسک، اما فروش جنس قاچاق بی خطر.