غلامرضا رحیمی کارشناس مدیریت پروژه  ظاهرا روند رو به رشد تخلیه روستاها دیگر خیلی برای برنامه‌ریزان کشور حساسیت برانگیز نیست. به گفته کارشناسان زمین‌های زیرکشت ایران با توجه به شرایط آبی کشور توان جادادن تعداد بیشتری از افراد را در روستاها ندارد. در واقع باید گفت که تعادل قرن‌ها روستا نشینی و تولید کشاورزی با افزایش  ناگهانی جمعیت به هم ریخت و افزایش جمعیت با فشار بی‌رویه تولید سنتی به آب و خاک، موجب تخریب مناسبات آبی خاکی شد که قرن‌ها بود کار می‌کرد و با بهم خوردن این تعادل، زمین دیگر جوابگو نبود و روستاها از جمعیت خالی شد.کار به جایی رسیده که احساس ناامیدی در میان کارشناسان هم دیده می‌شود. یک جستجوی ساده در میان اخبار و توضیحات کارشناسان این برداشت را به انسان می‌دهد که گویی بدلیل تحلیل سفره‌های آبی کشور، به‌زودی تولید محصولات کشاورزی در بسیاری نواحی متوقف خواهد شد. زمانی که در یکی از سفرهای کاری‌ام این موضوع را با کشاورزی که بر روی زمینی دیم و با به‌کارگیری شبکه‌ای ساده چند هکتار زمین را  با استفاده از یک روان آب فصلی زیرکشت داشت طرح کردم، به من گفت که اگر قرار باشد من هم به همان شیوه‌ای که پدرم کشاورزی می‌کرد کار کنم که قطعا سال‌ها بود که ساکن شهر بودم. او از بستگان نزدیک یکی از همکاران من در آن منطقه است، به همین دلیل وقتی که از او توضیح بیشتری خواستم، گفت که من در طول عمرم مرتبا شاهد بهبود شرایط کشاورزی بودم از بذر اصلاح شده تا روش‌های بهتر آبیاری، اما فکر می‌کنم چاره گرفتاری فعلی کشاورزی کشور یک کار بزرگتر است. گفتم منظورت روش و نوع محصول باید تغییر کند؟ گفت بله بعد هم اشاره کرد به کوششی که مدت‌ها است برای راه‌اندازی یک گلخانه بزرگ در روستای خود شروع کرده است. او با حرارت توضیح می‌داد که با گلخانه‌های مشابه و تغییر کشت محصولات سنتی و استفاده از بذرهای ژنتیک  و سازگار به کم آبی می‌شود کاری بزرگ در روستاهای کشور انجام داد و در جواب آن‌که پس چرا گلخانه را تمام نکردی؟ گفت، دولت‌ها واقعا هنوز باور نکردند که باید کاری بزرگ  برای امنیت معیشت روستا و امثال من بکنند،کاری در حد و اندازه پروژه‌‌‌های عسلویه.