علي ديلمقانيان
عضو هيأت رئيسه اتاق بازرگاني و صنايع و معادن اروميه
روز چهارشنبه 15 مرداد 93 يكي از فعالين اقتصادي و توليدكنندگان استان ايلام در اعتراض به مظلوميت خود و بدليل عدم تعامل و همكاري سيستم بانكي بعد از ارائه نامه خود به دبير خانه بانك صنعت و معدن شعبه مركزي ( پارك وي ) با ريختن بنزين به روي خود اقدام به خود سوزي كرد و بامداد دوشنبه 20/5/93 در بيمارستان مطهري تهران جان به جان آفرين تسليم نمود . گرچه برابر نص صريح قرآن كريم خودكشي، حكم قتل نفس و از گناهان كبيره ميباشد اما آسيب شناسي اين اتفاق ناگوار جهت روشن شدن زواياي آن امري اجتناب ناپذير است.
مرحوم ستار عبدالي، 60 ساله اهل و ساكن شهرستان ايلام بود، ايشان 12 سال رئيس اتحاديه ميوه و تره بار ايلام بوده و زندگي آرام و خوبي داشته كه در نهايت عاشق كار آفريني و اشتغال و توليد ميشود و يك واحد توليد پروفيل تأسيس ميكند و همه دارائي خود را صرف آن شركت مي كند و دركنار سرمايه گذاري خود تقاضاي تسهيلات 5 ميلياردي از بانك صنعت و معدن ميكند و با ارائه 6 ميليارد وثيقه، دوندگي خود دركريدورهاي بانك آغاز و بانك در قبال 6 ميليارد وثيقه آن مرحوم كه اغلب متعلق به دوستان و بستگان بوده تنها 5/2 ميليارد ميپردازد،اقساط و جرايم ديركرد روز به روز طاقت ستار عبدالي را به سر ميآورد و عليرغم تمام تلاش موفق به ديدار و حل مشكل با رؤساي بانك در تهران نميشود و در نهايت تحمل خود را از دست داده و با يك حلب بنزين به زندگي خود پايان ميدهد.
گرچه اين خبر بدلايل نامعلومي در رسانه ها بازتاب قابل ملاحظه اي نداشت اما در خصوص جور و جفاي شبكه بانكي به توليد كنندگان و كارآفرينان سخن بسيار زياد است.
داستان اين مرد، داستان بسياري از کارآفرينان کشوراست ، سيستم ربوي بانکها که گلوي مردم را گرفته تا با جان کندن کارکنند و همه سود و اضافه برآن را (بدون توجه به سود يا زيان بنگاه ) بابت ربا به بانکها بدهند ، فرجامي جزاين نخواهد داشت.
ركود بي سابقه حاكم بر اقتصاد و كسب و كار كشور بر همگان روشن است و اغلب توليد كنندگان طي سالهاي گذشته متحمل زيان مادي و معنوي سنگيني شده اند، اما آيا بانكها هم طي دوران ركود ، زيان ده بوده اند ؟ افزايش ارزش سهام بانكها به استناد صورت هاي مالي اين بنگاههاي مالي به واسطه شركتهاي سرمايه گذاري خود حكايت از اين حقيقت تلخ دارد كه بانكها تنها پيروز تحريم ها ، ركود و تورم در كشور بوده اند و متأسفانه دولت ها نيز به جز چند شعار پوپوليستي هيچ عزم جدي جهت برخورد باتخلفات آشكار شبكه بانكي را ندارد.
در پايان اين سؤال مطرح است كه سهم ستار عبدالي ها از ركود تورمي ، تحريم ها، بي تدبيري ها در سياست گذاري هاي اقتصادي ، كاهش مداوم رتبه ايران در فضاي كسب و كار و نيز رشد منفي اقتصادي چه ميزان است و آيا دادخواهي براي مظلوميت توليدكنندگاني كه بدلايل فوق با مشكل برخورد كرده اند و توان پرداخت مطالبات ربوي بانكها را ندارند وجود خواهد داشت ؟
-
دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
-
افزودن دیدگاه