یک جامعهشناس گفت: علت ظهور پدیده حاشیهنشینی ناتوانی برنامهریزیهای رسمی شهری در فراهم کردن مسکن برای اقشار تهیدست و فقیر جامعه است.
حسین ایمانی جاجرمی در گفتوگو با ایلنا درباره پدیده حاشیه نشینی در کشور گفت: امروزه این نوع سکونتگاهها صرفا در حاشیه شهرها ایجاد نمیشوند بلکه ممکن است در داخل شهر نیز تشکیل شوند همچون سکونتگاههای غیر رسمی اطراف امجدیه یا اتوبانهای چمران و کردستان، به همین دلیل در ادبیات امروز از این مسئله تحت عنوان اسکان غیر رسمی یاد میشود.
وی با بیان اینکه وجود سکونتگاههای غیر رسمی مسئلهای جهانی بوده و مختص ایران نیست خاطر نشان کرد: علت ظهور این پدیده ناتوانی برنامه ریزیهای رسمی شهری در فراهم کردن مسکن برای اقشار تهیدست و فقیر جامعه است.
این جامعهشناس در توضیح این مطلب افزود: کسانی که به شهرها آمدهاند و قادر به تامین مسکن مورد نیاز خود به دلایل مختلف و عمدتا اقتصادی نیستند از طریق نظامهای رسمی برای نیاز خود پاسخی دریافت نمیکنند و به همین علت به سراغ نظامهای غیر رسمی میروند.
جاجرمی ادامه داد: پشت پرده این نظامهای غیر رسمی یا زمین خواران قرار دارند و یا اینکه فقرا خود شروع به ساخت مسکن در قطعات کوچک میکنند و از آنجا که این نوع مسکنها بدون توجه به نیازمندیهای عمومی همچون خیابان، دسترسی به معابر، پارک، آموزش و پرورش و نیروی انتظامی ساخته میشوند دارای مشکلات اساسی هستند.
رئیس موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران تاکید کرد: از آنجا که این نوع مسکنها عموما در زمینهای نامرغوب ساخته میشوند آسیبهایی همچون رانش زمین، سیل، و زلزله ساکنان این مناطق را تهدیدمی کنند.
جاجرمی با بیان اینکه ما در شهر نشینی سنتی خود با معضل حاشیه نشینی مواجه نبودهایم، گفت: در گذشته جامعه ما عموما روستایی و عشایری بوده است و اگر بخواهیم تاریخی برای این پدیده مشخص کنیم باید بگوییم از دهه ۱۳۴۰به بعد با پدیده مهاجرت گسترده از روستاها به شهرهای بزرگ و بویژه تهران مواجه هستیم که این مسئله پدیده فشار برای مسکن را دامن میزند.
رئیس موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران عنوان کرد: در مقالهای که برنارد هورکارد و فرهاد خسرو خاور با عنوان «بوم انقلابی در تهران ۱۳۵۶-۱۳۶۰» نوشتهاند به این مسئله اشاره میشود که در جریان سرنگونی رژیم سابق و خلاء موجود تا زمان استقرار نظام جدید ادارات بیثبات بوده و طرحهای جامع شهری عموما بیاثر هستند و افراد از این فرصتها برای ساخت مسکنهای جدید استفاده میکنند. بر اساس مقاله آنها در طول دو سال اول پس از انقلاب، در کلیه شهرهای ایران و به ویژه تهران طی چند ماه دهها هزار خانه شخصی بدون اخذ مجوز بر روی زمینهای خالی که به جبر اشغال شده بود ساخته شد.
وی تصریح کرد: متاسفانه این پدیده آن چنان که شرکت عمران و بهسازی شهری وزارت راه و شهر سازی به عنوان متولی رسمی این مسئله بیان میکند، نه تنها حل نشده بلکه به نوعی تشدید نیز شده است. چنانکه اگر در ابتدای دهه ۸۰، ۷میلیون نفر در مناطق حاشیهای کشور زندگی میکنند در حال حاضر این رقم به ۱۵میلیون نفر رسیده است.
-
دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
-
افزودن دیدگاه