آیت الله مصباح یزدی تنها کسی که بیشتر با اظهار نظرهای جنجالی و خاصش معروف شده است

؛این روزها و پس از سکوتی طولانی و عجیب که از واپسین سال های حضور احمدی نژاد در دولت دهم در پیش گرفته بود دوباره وارد میدان شده و نوک پیکان آنچه طرفدارانش از آن به عنوان انتقاد یاد می کنند را به سوی رئیس دولت یازدهم نشانه رفته است.

محمد تقی مصباح یزدی که در سال ۱۳۸۴ و روزهای مطرح شدن نام احمدی نژاد به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری در اظهارنظرهای جالب توجهی به حمایت از این نامزد انتخاباتی پرداخته بود و دلیل این حمایت خود را هم به خوابی که درباره وی دیده بودمنتسب می ساخت به یکباره و باز هم با یک اظهار نظر« خاص» با اعلام اینکه «بیش از ۹۰ درصد احتمال می دهد که احمدی نژاد را شخصی جاود کرده باشد! » از حمایت وی دست برداشته و تا انتخابات ریاست جمهوری یازدهم ترجیح داد سکوت کند.

اما، این روزها دوباره آیت الله لب به سخن گشوده است.

مصباح یزدی که این بار گویی تریبونی برای ایراد سخنانش نیافته بود در مراسم بزرگداشت ارتحال امام خمینی ( ره) در جمع اعضای کاروان پیاده عازم حرم امام (ره) فرصت را غنیمت شمرد و در اظهاراتی که عصبانیت در آن موج می زد بدون نام بردن از حسن روحانی تلویحا به سخنان اخیر رئیس جمهور درباره «به زور فرستادن مردم به بهشت» اعتراض کرد.

آیت الله، با اشاره مستقیم به «اظهارات» روحانی ، انتقاد خود را تحت عنوان «عمامه به سرهایی که دارای مسئولیت هستند » متوجه رئیس جمهور کرد.

اما این اولین بار نبود که مصباح یزدی در سخنانی توهین آمیز ، از دولت روحانی و شخص وی انتقاد می کند.

مصباح یزدی که برخی وی را یکی از طرفداران ۶ ساله احمدی نژاد نام می نهند ، اردیبهشت سال جاری نیز در جمع گروهی از ‏دانشجویان بسیجی دانشگاه‌های تهران، با ایراد سخنانی کنایه آمیز، با بیان اینکه دیکتاتوری محض در هیچ جا شاید وجود نداشته باشد عنوان کرد: اینگونه نیست که کسی ۵۰۰ هزار رأی بیشتر آورد خیال کند مالک کشور است و اختیار ‏همه چیز به دستش است بلکه تازه نیاز به نصب رهبر و ولی فقیه دارد.‏

همچنین مصباح یزدی خرداد ماه سال ۱۳۹۲ در همایش «حضور حداکثری، خلق حماسه سیاسی و انتخاب اصلح» که با حضور بانوان حامی جلیلی برگزار شد روحانی را تلویحا مورد اشاره قرار داد و بیان کرد: از تفکر برخی افراد این طور استنباط می‌شود که اگر در برابر آمریکا دست بلند کنیم اعتدال داریم و اگر این کار را نکنیم تندرو هستیم.

و اما بار دیگر مصباح یزدی در جمع عزاداران روز چهاردهم خرداد بدون نام بردن از روحانی با لحن شدیدتری از وی انتقاد کرد.

در همین راستا المانیتور در تحلیلی در رابطه با انتقاد اخیر مصباح یزدی در آخرین شماهر خود مطلبی را منتشر کرد ، در این گزارش آمده است : آیت الله مصباح یزدی نه تنها از سخنان روحانی مبنی بر اینکه نباید امور دینی در دست دولت باشد انتقاد کرد بلکه اعتبار دینی رئیس جمهور را هم زیر سئوال برد.

سایت خبری شفاف نیزدر تحلیلی به این موضوع پرداخت :هرچه دولت سعی در آرامش بیشتر دارد نقدها گزنده تر می شود و ظاهرا نصایح رهبری معظم انقلاب نیز تاثیری در میان این طیف سیاسی ندارد.بارها و بارها مقام معظم رهبری در سخنان خود به حفظ آرامش جامعه تاکید کرده اند اما برگزاری همایش های نقد عملکرد سیاست خارجی دولت و برگزاری تجمع حجاب و ... نشان داده است که آرامش روانی جامعه خیلی برای این گروه سیاسی مهم نیست.

سخنان تازه آیت الله مصباح نیز تاکیدی بر این سخن است که از نظر این افراد دولت روحانی به هیچ عنوان نباید آسوده از نقدها باشد،حال چه این نقدها تند باشد یا نباشد.

اینکه تا چه حد این نوع نقد کردن منصفانه و صحیح است گمان می رود جامعه و افراد منصف باید درباره آن نظر دهند، مضافا بر اینکه همگان شاهد بودند همین گروه درباره نقد رئیس دولت قبل چقدر محافظه کارانه عمل می کرد و نظر آنها این بود که نباید شخص رئیس جمهور را تضعیف کرد اما عملکرد همین گروه درباره نقد رئیس دولت یازدهم کاملا بر خلاف مشی آنان در دولت گذشته است.

دغدغه ی دینی یا موضع گیری سیاسی؟

در همین حال اما برخی از صاحبنظران حوزه دین وسیاست واکنش هایی را به اظهارات آیت الله نشان دادند.

محسن غرویان از پژوهشگران و استادان حوزه ی علمیه قم در گفتگو با ایرنا گفت: هر زمان که شرق شناسان قصد داشته اند با دینِ ما مبارزه کنند، ادعا کرده اند که اسلام «دین شمشیر» است. ما با چنین سخنانی همان حرف ها را تکرار می کنیم و بر آن ها صحه می گذاریم.

مدرس پیشین موسسه ی آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)-متعلق به مصباح یزدی- که به علت ورود این موسسه به مسایل سیاسی و جناحی از عضویت در آن استعفا داد، با انتقاد شدید از ادبیات برخی شخصیت ها که در انتقاد از سخنان روحانی، موضع گیری کردند و از توسل به زور و شلاق سخن گفتند، تصریح کرد: معنای درست دینداری این است که انسان به صورت قلبی و فطری، حقیقت را قبول داشته باشد و متعاقب آن برای هماهنگ شدن رفتار ظاهری خود با فطرت باطنی تلاش کند. برخلاف تصور کسانی که سعی دارند با باورهای غلط خود دین را چیزی دشوار و رسیدن به آن را سخت جلوه دهند، دین سخت نیست و اگر چهره ی واقعی آن که مهربانی، صفا، عطوفت و صداقت است برای مردم آشکار و در بین جوانان ما ترویج شود، آن ها با فطرت های پاکی که دارند آن را خواهند پذیرفت.

همچنین «محمدتقی فاضل میبدی» محقق و پژوهشگر دین نیز در گفتگویی با خبرگزاری جمهوری اسلامی در این خصوص گفت: هیچ فردی حق دخالت در اعتقادهای مردم را ندارد و نمی توان با جبر و زور آن ها را دیندار کرد.

نویسنده کتاب «دین چیست؟» افزود: حتی خداوند به پیامبر خود می فرماید برای دیندار و با ایمان کردن مردم به خود فشار نیاور. کسی نباید و نمی تواند در عقیده ی انسان که جزو حریم خصوصی اوست دخالت کند. این عقیده ها نه تحمیل کردنی بلکه تبلیغ کردنی هستند.

غرویان نیز در خصوص افرادی که خود را محق به دیندار کردن مردم و دخالت در زندگی آن ها می دانند، گفت: این افراد به دنبال اثبات این هستند که اسلام قصد دارد مردم را به زور شلاق و شمشیر به بهشت بفرستد. در حالی که بهشتی که با این شرایط حاصل شود، بهشت نیست و فاقد ارزش است.

محسن غرویان در ادامه این گفت و گو گفت: به طور کامل مشخص است که این افراد با موضع گیری های حزبی و جناحی و نه با دغدغه ی دین بلکه با دغدغه های سیاسی دست به چنین کارهایی زده اند. مخالفت های اخیر تنها با هدف رویارویی با دولت و رییس جمهوری صورت گرفته است. چطور این آقایان که به دنبال بهانه تراشی و ایراد گرفتن هستند از برخی برنامه های صدا و سیما ایراد نمی گیرند؟ چراکه این سازمان از جناح خود آن ها و نماینده ی زدن حرف هایی است که آن ها مایل به زدن آن ها هستند و در مقابل سخنان رییس جمهوری یا برگزاری جشنی به طور کامل زنانه که در مجالس عروسی خود این عالمان نیز برگزار می شود، فریاد «وااسلاماه» سر می دهند. این مساله به خوبی نشان می دهد که موضع گیری ها عادلانه و منصفانه نیست و جنبه های سیاسی دارد.

فاضل میبدی نیز با بیان اینکه حرف های روحانی در خصوص اینکه نمی توان مردم را به زور بهشتی کرد و دین نباید دولتی باشد، درست و قابل دفاع است گفت: با در نظر گرفتن اینکه عده یی با دستاویز قرار دادن این حرفِ درست به دنبال تخریب و حمله به دولت هستند می توان به این نتیجه رسید که این برخوردها به طور کامل دارای صبغه ی تاریخی هستند و بحث بر سرِ دینِ خداوند نیست. چرا در گذشته و در جریان صدها نمونه یی که با دین و اخلاق جامعه در تضاد بوده اند چنین هجمه یی به راه نیفتاده است و این آقایان نگران دین مردم نشده اند؟

فاضل میبدی همچنین با زیر سوال بردن نگاه های سطحی گرایانه به دین گفت: این ها مشکل هایی هستند که مانع رشد دین مردم می شوند نه بیرون آمدن تار موی زنان و دختران ما. مشکل جامعه ی ما نه این ها که ترویج نوعی جهالت مذهبی است و ریشه های این جهالت را نیز باید در دست آقایانی که تریبون های عمومی کشور را در دست دارند جست و جو کرد.

وی در پایان و در پاسخ این پرسش که پیامدهای چنین تفکری در جامعه چه بوده است گفت: پیامد چنین باورها و رویکردهای غلط، سطحی و سیاست زده، چیزی جز جدایی و فاصله گرفتن اکثریت(مردم) از دین و در کنار آن تامین منافع عده یی اقلیت نخواهد بود.

.