رویا ایلکا
نماینده دوره نهم مجلس شورای اسلامی معتقد است که مسائل سیاسی و انتقامگیریهای سیاسی در بحث استیضاح وزرا بیشتر دخیل است. به گفته او برخی سوالکنندگان در پی نوعی خودنمایی و عرض اندام در مقابل طرف مخالف خود هستند.
ابراهیم نکو در گفتگو با خبرنگار جهان اقتصاد، در مورد دلایل و ریشههای طرح استیضاح وزیر کار گفت: مطمئنا بخش عمده این استیضاح به دغدغههای مردم باز میگردد. از آنجا که مردم در این چند سال تحت فشارهای اقتصادی و شغلی قرار داشتهاند، به نظر میرسد که بخشی از دلایل استیضاح، به همین موارد باز میگردد. هر کدام از نمایندگان با این نیت در پی استیضاح آقای ربیعی باشد، مشخصا اقدام قابل قبولی را انجام داده است.
وی ادامه داد: موضوع دیگر به نوع سوالها و نوع برخورد موافقان و مخالفان است. برخی اوقات دیده شده که به جهت نوع نگاه سیاسی نمایندگان و جهتگیری سیاسی سوال کنندگان، اصل قضیه به حاشیه میرود. آنها بیشتر برای توجیه کوتاهیهای خود عمل میکنند.
نکو گفت: صرفا نباید دولت را مقصر دانست. حتی میتوان گفت شاید نمایندگان در چنین مواقعی بیشتر مقصر هستند. آنها اگر قوانین محکم و لازمالاجرایی را تصویب میکردند و همزمان نظارتهای قانونی خود را با جدیت دنبال میکردند، بسیاری از مشکلات ایجاد نمیشد.
او افزود: نمایندگان با نوع رفتار و عمل و حملات خودشان به وزیر، به دنبال این هستند که یا جناح مقابل خود را بکوبند و یا برای خودیک پکیج انتخاباتی جهت ایام انتخابات تدوین کنند. مردم به خوبی میدانند که اگر بنا باشد با دعوا و حمله مشکلات حل گردد، دیگر نیازی به تشکیل مجلس و قانون نیست؛ ولی متاسفانه در مجلس همین حکایتبرای حمله به آقای سیف تدارک دیده شد.
این نماینده دوره نهم مجلس شورای اسلامی در ارتباط با نقش انتقامگیری سیاسی در استیضاح وزرا گفت: مسائل سیاسی و انتقامگیریهای سیاسی در بحث استیضاح وزرا بیشتر خودنمایی میکند. اگر بخواهیم به درستی به قضیه نگاه کنیم، باید گفت برخی سوالکنندگان در پی خودنمایی و عرض اندام در مقابل طرف مخالف خود هستند.
نکو تصریح کرد: وزیر کار تا حدودی قربانی مطامع سیاسی شده است. آقای ربیعی به نوعی قربانی شدهاند. البته در این میان یک حلقه مفقوده وجود دارد؛ اینکه واقعا وظیفه مجلس و دولت در قبال قانون چیست؟ جایگاه این حلقه مفقوده مشخص نیست. با اتمام استیضاح مجددا روال سابق باز میگردد. مردم از این اوضاع گلایه دارند؛ هر چند که هنوز قهر نکردهاند. اگر مجلس و دولت چارهاندیشی نکنند و تحولاتی را ایجاد نکنند، مردم نهایتا این روال را نخواهند پذیرفت.
او افزود: احضار نمایندهها به مجلس اگر نتیجه مطلوب نداشته باشد، همان تکرار مکررات است. توصیه من این است که به جای کشاندن وزرا به صحن علنی مجلس و تکرار استیضاح و عدم رای اعتماد به آنها، مشکلات را در کمیسونها مطرح و حل کنند. انتظارات و خواستههای دو طرف در این کمیسیونها میتواند بررسی شود. این واقعیت را باید بپذیریرم که حضور رییس جمهور یا وزیر در صحن علنی مجلس، جهت ارائه گزارشی مبنی بر شفاف سازی اقدام سازندهای محسوب میشود. اگر یک رییس جمهور یا وزیر از حضور در مجلس امتناع کند، مشکلات را پیچیدهتر کند. حضور آنها را باید به فال نیک گرفت؛ با این اوصاف از اقدامات خلاف عرف باید خودداری کرد.