شفقنا نوشت: اسماعیل نجار در پاسخ به این که آیا کم‌کاری نهادهای ناظر در پیشامد حادثه پلاسکو نقش داشته است، بررسی این موضوع را دو طرفه دانست و گفت: این موضوع پیچیده است. با این ساختمان‌های مشابه چه باید بکنیم؟ همه را در یک روز پلمپ کنیم؟ اگر این کار را بکنیم، شما خبرنگاران اعتراض نمی‌کنید و نمی‌گویید چرا به ابعاد دیگر این ماجرا توجه نمی‌شود؟ تأثیری که این تعطیلی‌ها بر اقتصاد می‌گذارد و موارد مشابه آن را هم باید در نظر گرفت.

رئیس سازمان مدیریت بحران کشور در زمینه‌ی مدیریت بحران حادثه پلاسکو گفت: مدیریت بحران شهر تهران با شهرداری است. با این حال به خاطر ابعاد موضوع و فداکاری ویژه‌ای که آتش‌نشانان انجام داده بودند، برای تخلیه ساختمان از افراد احتمالی در آن محل، سطح بررسی موضوع کمی متفاوت شد. مدت کمی بعد از این حادثه جلسه بحران تشکیل شد. شورای مدیریت بحران در همان نزدیکی محل حادثه تشکیل شد و تصمیمات لازم اتخاذ شد. تمام هم و غم در وهله اول به خاطر احتمال حضور افرادی در طبقات زیرین ساختمان معطوف به این مسئله بود.

او در پاسخ به علت منسجم نبودن سیستم اطلاع رسانی در ساعات اولیه پاسخ داد: همان ساعت اول مشخص شد سخنگو چه کسی است و آقای ملکی منصوب شدند. و اگر کسی به من هم مراجعه می‌کرد به ایشان ارجاع می‌دادم تا همه‌ی اخبار و اطلاعات از یک مسیر منتقل شود. مدیریت بحران یک کارگروه اطلاع رسانی و آموزش عمومی دارد که مسئولیت آن با صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران است و نماینده‌ی آن از طرف وزیر کشور رسما حکم داده شده است و جلسات متعدد و مکرری داریم. اما به خاطر به ابعاد موضوع همه‌ی خبرگزاری‌ها به میدان آمدند تا اطلاع رسانی کنند. اما مشکل دیگری که در زمینه ی اطلاع رسانی داریم، شبکه‌های مجازی است. تا الآن (زمان مصاحبه) پیکر دو نفر از آتش‌نشان‌ها از زیر آوار بیرون آمده است اما از دیروز در شبکه‌های اجتماعی از پنجاه نفر و سیصد نفر صحبت می‌شود.

رئیس سازمان مدیریت بحران کشور نسبت به ناهماهنگی پیش‌آمده در مصاحبه شهردار تهران با شبکه خبر در روز اول و تایید شهادت بیست نفر از آتش‌نشانان در حالی که هنوز نتیجه‌ی آواربرداری مشخص نشده بود، از جزئیات موضوع و اظهارات بعدی ملکی سخنگوی آتش‌نشانی و اطلاع‌رسانی بحران اظهار بی اطلاعی کرد و گفت: نمی دانم دقیقا آقای ملکی چه طور موضوع را مطرح کرده است اما به طور تقریبی در آن زمان آماری که ارائه شده بود، احتمال می‌دادند حدود بیست نفر از آتش‌نشانان آنجا مدفون شده باشند. اما به هر حال در شبکه‌های اجتماعی از افراد غیرآتش‌نشان هم آمارهای زیادی منتشر می‌شد در حالی که تا کنون فقط دو نفر مفقودی اعلام شده است. کارگروه ویژه‌ای تشکیل و با مالکان تماس گرفته شده است تا تعداد افراد غیرآتش‌نشان مشخص شود.

معاون وزیر کشور با توضیحاتی درباره‌ی وضعیت ساختمان پلاسکو در زمان آتش سوزی گفت: دپوی سنگین پارچه در این ساختمان و مواد آتش‌زا وجود داشته است و تا جایی که من اطلاع دارم، حداقل مسائل ایمنی را رعایت نکرده‌اند. او درباره‌ی نقش نهادهای ناظر در افزایش ایمنی این ساختمان بیان کرد: این موضوع دو طرفه است. اگر این افراد یک درصد از درآمدشان برای ایمنی خود هزینه می‌کردند، ممکن بود چنین اتفاقی نیفتد. من متعجبم چه طور ۲۰۰۰ لیتر گازوئیل در طبقه‌ی نهم یا دهم بوده است؟ به چه دلیل این‌ها آنجا بوده است؟ کسی که آنجا زندگی و کار می‌کند، آیا نباید این موارد ایمنی را رعایت کند. البته نظارت نهادهای ناظر هم ملاک است و دستگاه قضایی و قوه‌ی قهریه هم باید به این موضوع ورود می‌کردند. اما ابعاد این کار بسیار پیچیده است و کار ساده نیست.

نجار با تخمینی از جمعیت احتمالی که در این مرکز کسب و کار، کار می‌کرده‌اند یا از آن ارتزاق می‌کرده‌اند، برخورد با این تعداد کسب و کار را ساده ندانست.

موارد مشابهی مثل تخریب طبقه ی اضافه پاساژ علاءالدین وجود داشته است که با شدت با آن برخورد کرده است و آنجا هم از نظر کسب و کار شرایط مشابهی داشته است. رئیس سازمان مدیریت بحران کشور پاسخ داد: به طور کلی کار ساده‌ای نیست. ۴۰ درصد واحدهای تجاری آنجا همین حالت(ساختمان پلاسکو) را دارند. من تقاضا می‌کنم رسانه‌ها از آن مناطق بازدید کنند و از مردم آنجا بپرسند چرا این هزینه را انجام نمی‌دهند. باید دستگاه‌های نظارتی هم پیگیری جدی داشته باشند. این حادثه باید برای ما درس باشد تا در آینده چه رفتاری در این زمینه داشته باشیم. اما الآن با این ساختمان‌های مشابه چه باید بکنیم؟ همه را در یک روز پلمپ کنیم؟ اگر این کار را بکنیم، شما خبرنگاران اعتراض نمی‌کنید و نمی‌گویید چرا به ابعاد دیگر این ماجرا توجه نمی‌شود؟ تأثیری که این تعطیلی‌ها بر اقتصاد می‌گذارد و موارد مشابه آن را هم باید در نظر گرفت.

اما چرا تیم مدیریت بحران اطلاع‌رسانی را تنها وظیفه‌ی صداوسیما می داند و خبرنگاران دیگر رسانه‌ها را در این عرصه سهیم نمی‌کند، و مثل شب قبل آنها را از محل دور می‌کنند و فقط به خبرنگاران صداوسیما فرصت حضور و اطلاع رسانی می‌دهند؟ نجار گفت: حضور مردم و نگرانی آنها برای حادثه‌دیدگان و همدردی با آنها ستودنی است اما آیا لازم است همه‌‌ی این مردم به محل بیایند؟ ممکن بود حوادث دیگری بعد از این حادثه پیش بیاید و چند نفر دیگر با مشکل مواجه شوند. رسانه‌های دیگر هم دلسوز هستند و آمده‌اند تا اطلاع‌رسانی کنند. اما چه قدر آنجا دوربین به دست -چه رسانه‌ای چه غیر رسانه‌ای- وجود دارد. حتی به تلویزیون هم این نقد وارد است که از همه ی شبکه‌ها خبرنگار فرستاده‌اند در حالی که اگر از یک شبکه هم خبرنگار می‌آمد، کفایت می‌کرد.