پدرام سلطانی معتقد است اتاق بازرگانی و فعالان اقتصادی در اجرای مسئولیتهای اجتماعی خود نباید تنها به سخت افزارهای نظام آموزشی توجه کند.
نایبرئیس اتاق ایران همایش «پیشدبستانی زیربنای عدالت آموزشی پایدار» با تأکید بر حضورش بهعنوان نماینده اتاق و بخشخصوصی گفت: «من نماینده قشری هستم که مصرفکننده محصول سیستم آموزشی و سرمایهگذار زیرساختهای آموزشی است اما از محصول و نتیجه این سیستم راضی نیست.»
پدرام سلطانی تصریح کرد: ازنظر کارفرمایان بخش خصوصی، محصول سیستم آموزشی متناسب با نیاز بخش صنعت و تولید کشور نیست درصورتیکه بسیاری از فعالان اقتصادی جزو خیرینی هستند که برای ساخت مدارس آموزشی هزینه کردهاند اما بازهم خروجی مطلوب را دریافت نکردهاند.
وی افزود: «بخش خصوصی برای سدهها در زیرساختهای سخت این کشور سرمایهگذاری کرده است اما محصول آن توسعه مطلوب نبوده و دلیلش این است که بخش خصوصی مطالبهگر و پایشگر سیستم آموزشی نبوده است. درواقع از این حوزه که هم شامل آموزشوپرورش دوازدهساله و هم شامل آموزش عالی است، غفلت کرده است. سلطانی افزود: «از طرفی دیگر بخش خصوصی با چراغ گرد شهر میگردد تا نیروی ماهر و کارآمد پیدا کند و این پارادوکسی در تربیت فرزندان، ایجاد شغل برای آنها و روند توسعه کشور است.»
سلطانی با اشاره به فعالیتهای اتاق در حوزه آموزشی گفت: «ما در اتاق بازرگانی چندی است حرکتی را از سطح ابتدایی شروع کردهایم و باید سرمایهگذاری آموزشی را با نگاهی بلندمدت بنگریم.»
سلطانی افزود: «نواقص نظام آموزشی کشور، دلیل بسیاری از مشکلات است. این عیب فقط در تربیت نیروی کار ماهر نیست، در اینکه شهروندانی برای هزاره سوم تربیت نمیکند، مهارتهای موردنیاز را در حد امروز به آنها آموزش نمیدهد نیست و اینکه حداقل یک دهه از الگوگیری روشهای آموزشی بینالمللی جاماندیم، هم نیست. بلکه ما بهعنوان بخشخصوصی در اینکه مطالبه نکرده و پیشنهاد ندادهایم، قصور داریم.»
سلطانی با اشاره به چندزبانه بودن مناطقی از ایران گفت: باید دید که سیستم آموزشی چقدر روی چندزبانه بودن سرمایهگذاری کرده و آن را به نقطه قوت تبدیل کرده است؟ یا در مقابل این ویژگی را به نقطهضعف تبدیل کرده است؟ وی افزود: در این زمینه میتوان از سوئیس مثال زد که مردمش به چهار زبان مکالمه میکنند و هر چهار زبان هم زبان رسمی کشور هستند. حتی زبان رومانش که تنها نیم درصد جمعیت سوئیس به آن زبان صحبت میکنند هم جزو زبانهای رسمی است. وی افزود: چرا ما باید از صحبت کردن به زبانهای ترکی و کردی و عربی در کشور محروم باشیم؟ چرا این زبانها را به سرمایه اجتماعی تبدیل نکردهایم؟ سوئیس بیدلیل سوئیس نشده بلکه از این فرصتها استفاده کرده است؟