بررسی «اولویت نبودن خاموشی فلرها در صنعت نفت» درگفت‌وگوی جهان اقتصاد با سجاد بهزادی

بیش از صد سال از توسعه نفت وگاز در کشور ما می‌گذرد وهر پالایشگاهی به مرحله بهره‌برداری می‌رسد مشعلی را همراه خود به اهتزار در می‌آورد و شعله‌ای زبانه می‌کشد. نائب رئیس کمیسیون برنامه مجلس می‌گوید «روزانه ۱۷۷ میلیون یورو و سالانه ۶۴ میلیارد یورو گاز در مشعل ها می‌سوزد.»

در همین زمینه؛ سجاد بهزادی، کارشناس حوزه انرژی، در گفت‌وگو با خبرنگار جهان اقتصاد ضمن بیان مطلب فوق اظهار داشت: هر چه هست زمستان سخت سوزان است و مشعل‌های پالایشگاه‌های گازو پتروشیمی‌های کشور به نشانه تولید حداکثری همچنان در اهتزاز هستند.

وی تصریح کرد: در مورد پالایشگاه‌های گاز گفته می شود وقتی یک پالایشگاه در تولید حداکثری است فلرهای آن کمتر می سوزد و تمام گازهای دریافتی تصفیه می شوند، اما در برخی میادین نفت وگازی کشور چنین نیست و در منطقه‌ای مانند عسلویه تمام شب با شعله‌های سرکش مشعل‌ها روشن می ماند؛ زمستان و یا تابستان هم فرقی ندارد.

وی بیان کرد: یک زمانی این مشعل‌ها هر کدام به تنهایی یک نشان توسعه بود که همگان به آن افتخار می کردند؛ اما امروز گویی موضوع برعکس است، چرا دانش مهندسی ما هم تراز با تولید انرژی ما آنچنان رشد نکرده است که شاهد مشعل سوزی و فرصت‌سوزی در پالایشگاه‌های گاز کشور نباشیم، چند پالایشگاه بدون مشعل سوزی در کشور وجود دارد؟

بهزادی عنوان کرد: دولت «اعتدال» در برهه‌ای از زمان تلاش کرد تا رشد بخش‌های مختلف نفت، گاز و پتروشیمی همواره بدون آلایندگی باشد وحتی نخستین مشعل پالایشگاه‌های پارس جنوبی نیز توسط یکی از مدیران آن مجموعه خاموش شد اما این روند متوقف ماند و وزارت نفت جایزه ملی زیست محیطی را گرفت اما هرگز نسبت به خاموش شدن دیگر مشعل‌های خود اهتمام جدی به خرج نداد و زنگنه در حسرت وعده‌های داده شده در مورد خاموشی مشعل‌های وزارت نفت، این وزارتخانه را ترک کرد.

به گفته این کارشناس حوزه انرژی، قرار بود براساس برنامه‌ ارائه شده تا سال 98 همه فلرها در پارس جنوبی جمع‌آوری ‌شود و این مساله نقش مهمی در کاهش آلودگی هوا و ارتقای کیفیت زندگی کارکنان و ساکنان عسلویه داشته باشد؛ اما این شعار هرگز رنگ واقعیت به خود نگرفت تا همچنان خبرهای ناگواری از اثرات مشعل سوزی و بوی بد گاز؛ توسعه نفت وگاز کشور را زیر سوال برده است.

وی خاطرنشان کرد: همین مدتی پیش بود که دادستان عمومی و انقلاب شهرستان عسلویه‌ طی نامه ای به دادستان کل کشور گفت «در پی انتشار بوی نامطبوع گاز در عسلویه، پرونده قضائی تشکیل شده و مدیر پالایشگاه مربوطه باید پاسخگو باشد.»

وی اظهار دااشت: حالا وزیر نفت دولت سیزدهم خبر از مصوبه 100 میلیون دلاری برای خاموش‌سازی مشعل پالایشگاه‌های گاز پارس جنوبی داده است؛ اما به راستی دانش فنی این کار کجاست؟ اگر می خواهیم مشعل‌های شرکت‌های مستقر در عسلویه را نشانه توسعه یافتگی صنعت عظیم نفت وگاز بدانیم، راهی جزء کاهش مشعل سوزی و عمل به مسئولیت‌های اجتماعی نیست.

بهزادی با اشاره به اینکه کشور ما همچنان وابسته به فروش نفت و سرمایه گذاری در حوزه های نفت وگاز است گفت: رکود و توقف سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف صنعت نفت برای کشور یک چالش جدی شده است واین امر سبب گردیده که مسئله خاموشی فلرها در اولویت نخست این صنعت نباشد.

وی مطرح کرد: صنعت نفت در چند دهه گذشته و زمانی که همچنان در اوج تولید بوده آسیب‌های زیادی هم به محیط پیرامون وارد کرده است واثرات ونشانه‌های این آسیب نیز پیش چشم ما قرار دارد و عسلویه در استان بوشهر مصداق واقعی این قصه تلخ است که اگر چه مشعل های پالایشگاه‌های گاز در بزرگ ترین میدانی گازی کشور به نشان تولید حداکثری زبانه می کشند اما آلودگی‌ها ضمن اینکه سبب شده است جامعه میزبان احساس از خودبیگانگی با ثروت ملی داشته باشند، چهره توسعه را نیز زشت وزننده کرده است.

به اعتقاد وی، مشعل سوزی در صنایع ایران به این دلیل خاموش نمی شود که توسعه پروژه ها مبتنی بر مدل مدیریتی سوات ( SWOT) نیست.بزرگ ترین  ضعف صنایع و پروژه های بزرگ در کل ایران بی توجهی به مدل مدیریتی است که مبتنی بر  SWOT  است.

بر اساس فرمول SWOT برای توسعه صنایع؛ کدام یک از شرکت های نفت وگاز کشور از ابتدا و حتی قبل از راه اندازی به   نقاط قوت،نقاط ضعف، فرصت‌ها و تهدید‌های پروژه‌های خود فکر کرده اند؟

وی در پایان اظهار داشت: ما در توسعه صنایع، تهدیدهای پروژه  را مدنظر قرار نمی دهیم و نسبت به آسیب‌های آن بی توجه هستیم و همچمین ما به خاطر اینکه پروژه‌ها را بدون آنالیز و در نظر داشتن نقاط قوت و ضعف محیطی آن اجرا می کنیم، تهدیدها را تحت کنترل نداریم و امروز به جای اینکه مشعل‌ها نشانه توسعه و افتخار صنعت ما باشد، نشانه‌ای از ضعف دانش و تهدیدی برای جان انسان است.