سجاد بهزادی- روزنامهنگار
درست است که امروز نفت وگاز کشور حال و روز خوبی ندارد اما تا همین دیروز صادرات نفت و محصولات آن ضامن توسعه کشور بود. حتی امروز که براساس گفتههای وزیر نفت «تحریمهای ظالمانه آمریکا سبب شد ایران از آوریل ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ از تولید یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون بشکه نفت و بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی محروم شود»؛ باز چشم توسعه کشور به درآمدهای نفتی است.
واقعیت قصه این است که علیرغم تحریمهای شدید ما نتوانستهایم بدون اتکاء به دلارهای نفت، توسعه را به پیش ببریم و امروز عملا توسعه بخش های مهمی از کشور متوقف شده است.
دولت جدید سفرهای استانی خود را با دستان خالی انجام میدهد و جامعه میزبان در این سفرها دوست دارند وزیر نفت میهمان آنها باشد تا به بهانه مسئولیتهای اجتماعی، از شهر و روستاهای آنها محرومیتزدایی شود.
وزیر هم بیخیال کارشناسانی که میگویند «خزانه خالی ست»، وعدههای فراوانی در راستای حل مشکلات جامعه میزبان میدهد.
وزیر نفت در سفر به استان فارس اعلام کرد که وزارت نفت، هزار و ۱۵۰میلیارد تومان اعتبار برای اجرای طرحهای مسئولیت اجتماعی از جمله پروژههای رفاهی، آموزشی، فرهنگی و راهسازی استان فارس اختصاص خواهد داد. درهمین سفرهای استانی وزیر نفت، برای استان بوشهر نیز ۳۶۰ پروژه در بخشهای مختلف آموزشی، رفاهی، فرهنگی، راه و طرحهای هادی بالغ بر ۷۰۰ میلیارد تومان تعریف شد.وزیر نفت به خوزستانیها هم گفت امسال ۴۴۷ پروژه مسئولیت اجتماعی با ۷۸۰ میلیارد تومان اعتبار در استان خوزستان تکمیل میشود.نفت حتی مبلغ ۱۱۴میلیارد تومان به پروژهای مسئولیت اجتماعی در استان کهکیلویه و بویراحمد اختصاص داد و این قصه به همین شکل و استان به استان ادامه دارد.
حالا وعدههای وزیر نفت و دولت؛ صدای مجلس انقلابی را هم درآورده است. نماینده تهران میگوید «به رئیسی پیشنهاد میکنم کمتر به سفرهای استانی برود. شرایط کشور، شرایط وعده دادن نیست البته ممکن است بگوییم وعده ها، امیدواری ایجاد میکنند اما اگر با مشکلاتی برخورد کردیم که نتوانستیم این وعدهها را عملی کنیم، نگاه مردم تغییر میکند.»
نماینده مردم تبریز در مجلس انقلابی هم میگوید «اینکه به عنوان یک مسئول به میان مردم میروند تا از نزدیک در جریان مشکلات و کاستیها باشند فینفسه قابل تقدیر است اما گاهی مصوبات این سفرها غیرعلمی است.مصوبات زمان احمدی نژاد ۱۰۰ سال دیگر هم خیلیهایشان ممکن است اجرا نشوند چه برسد به اینها.اگر قرار است وعدهای داده شود و مصوبهای شکل بگیرد باید بیاید در بودجه وقتی در بودجه نمیآید یعنی پولی وجود ندارد و در نتیجه توقع ایجاد میکند که عدم اجرای آن هم نتیجهاش افزایش نارضایتی مردم خواهد بود.»
اما رئیس جمهور در سفر شیراز خود، جواب مخالفان وعدههای داده شده در سفرهای استانی را داد و گفت «برخی میگویند سفرهای استانی هزینه دارد... به میزان اعتبارات قول و وعده میدهیم و بسیاری از مسائل با مبالغ اندک حل میشود.»
یک نماینده مجلس انقلابی هم در حمایت از وعدههای وزیر نفت در سفرهای استانی گفت: اقدامهای اوجی در زمینه مسئولیت اجتماعی، انقلابی، جهادی و روحیهبخش است و نمایندگان مجلس از حسن توجه وزیر نفت دولت سیزدهم به چنین مسائلی قدردانی کردهاند.»
آنچه روشن است اینکه شرکت نفت می خواهد پیشانی دولت در اجرای مسئولیت های اجتماعی باشد.این کار را باید به فال نیک گرفت اگر خزانه خالی نباشد.اما اگر آن طور که برخی نمایندگان مجلس انقلابی به دولت هشدار می دهند، به مردم وعده ندهد زیرا که خزانه خالی است پس دولت با کدام رویکرد، سفرهای استانی خود را ادامه می دهد.
همه میدانیم مشکلات آنقدر زیاد هست و جامعه آنقدر در تنگنا قرار دارد که دیگر رفتارهای پوپولیستی ضامن اعتماد ومحبوبیت دولتها نخواهد بود.مردم این بار با عمق وجود خویش مشکلات را تحمل میکنند و گفتار درمانی مرحم زخمهای آنان نخواهد بود.
مسئولیت اجتماعی شرکت ها (Corporate Social Responsibility) در تمام دنیا یک ضرورت انکار ناپذیراست.اما تنها عمل به آن میتواند اعتبار و اعتماد جامعه را به دولت افزایش دهد و چنانچه بدون پشتوانه باشد منجر به فاصله بیشتر میان دولت و ملت میشود.
در جهان امروز گفته میشود گوگل، غول جستجوی اینترنت، همچنان در صدر دنیای CSR قرار دارد و پس از آن، غول نرم افزار دنیا (مایکروسافت) قرار دارد.
در حوزه مسئولیتهای اجتماعی، همه دنیا مرد شماره یک مایکروسافت را میشناسند. بیل گیتس و همسرش ملیندا که به تازگی از هم جدا شدهاند، در راستای عمل به CSR بنیاد خیریه ای ثبت کردند که بزرگترین موسسه خیریه جهان است. سوئد نیز گفته میشود که از پیشگامان استقرار نظام مسئولیت اجتماعی داوطلبانه در سازمان های دولتی است.
کاش وضعیت کشور یک وضعیت عادی بود و سخن از خالی بودن خزانه نمیشد تا نفت نیز بتواند الگوی عمل به مسئولیتهای اجتماعی در ایران باشد و از محرومیتهایی که در کشور وجود دارد کاسته شود.
خوشبختانه طی سالهای گذشته مسئولیت اجتماعی در ایران در حال جا افتادن است و برخی شرکت ها بخشی از بودجه سالانه خود را به مسئولیت اجتماعی اختصاص می دهند؛ اما تا رسیدن به نقطه مطلوب همچنان فاصله زیادی هست.
مسئولیت اجتماعی یک مقوله بسیار مهمی است و حرف های زیادی برای گفتن دارد. اما نمی توان با دستان خالی و بدون پشتوانه مالی، شعار مسئولیت های اجتماعی برای جامعه ای داد که یک سوم آن در فقر مطلق به سر می بردند.
بی اعتمادی جامعه و بازتولید نفرت در محیط پیرامون، کم ترین آسیب اجرای ناقص مسئولیت های اجتماعی است. تجارب جهانی در زمینه مسئولیت اجتماعی، پیش روی دولت ها و سازمان ها قرار دارد و دولت سیزدهم باید در اجرای CSR از آنها درس بگیرد.
-
دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
-
افزودن دیدگاه